Grand Prix-wegrace der Naties 1961

De Grand Prix-wegrace der Naties 1961 was de negende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1961. De races werden verreden op 3 september 1961 op het Autodromo Nazionale di Monza nabij Monza in de Italiaanse regio Lombardije. Alleen de soloklassen kwamen aan de start. De wereldtitel in de 500cc-klasse was al beslist. De 350cc-titel werd hier beslist.

Vlag van Italië Grand Prix-wegrace der Naties 1961
Officiële naam 39º Gran Premio delle Nazioni
Land Vlag van Italië Italië
Datum 3 september 1961
Organisator FIM/FMI
500 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King
Derde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Derde Vlag van Tsjechië Gustav Havel
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Derde Vlag van Australië Tom Phillis
125 cc
Snelste ronde Vlag van Australië Tom Phillis
Eerste Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner
Tweede Vlag van Japan Teisuke Tanaka
Derde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri

Algemeen bewerken

De Grand Prix des Nations werd gereden voor 25.000 toeschouwers. Ze werd overschaduwd door de dood van Franco Tirri, die viel en aan hoofdletsel bezweek. Dat gebeurde in de nationale 125cc-race, die werd gewonnen door Francesco Villa (Ducati). De nationale 175cc-race werd gewonnen door Alberto Pagani (Aermacchi). MV Agusta sloeg haar slag door Mike Hailwood te voorzien van een 350 4C en een 500 4C.

500cc-klasse bewerken

Het was goed dat MV Agusta Mike Hailwood had ingehuurd als "tweede rijder". Kopman Gary Hocking kwam ten val en Hailwood had niet veel tijd nodig om aan de tot "MV Privat" omgedoopte machine te wennen. Hij reed het hele veld op een of meer ronden. Alistair King werd tweede en Paddy Driver kwam voor het eerst op het podium.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Mike Hailwood MV Privat 1:05"14'0 8
2   Alistair King Norton +1 ronde 6
3   Paddy Driver Norton +1 ronde 4
4   Alberto Pagani Norton +1 ronde 3
5   Bert Schneider Norton +2 ronden 2
6   Jack Findlay Norton +2 ronden 1
7   Karl Hoppe Norton +2 ronden
8   Hans-Günter Jäger BMW +3 ronden
9   Rudolf Gläser Norton +3 ronden
10   Roberto Vigorito Norton +3 ronden
11   Ernst Hiller Matchless +5 ronden
12   Benedetto Zambotti Gilera +5 ronden
13   Emanuele Maugliani Gilera +5 ronden
14   Alfonz Breznik Gilera +8 ronden

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Jacques Insermini Norton
  Frank Perris Norton
  John Hartle Norton Mechanisch
  Artemio Cirelli Gilera
  Gianfranco Domeniconi Norton
  Giuseppe Mantelli Gilera
  Renzo Rossi Gilera
  Vasco Loro Norton Mechanisch
  Hugh Anderson Norton
  Gary Hocking MV Privat Val

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Eduardo Salatino Norton
  Jorge Kissling Matchless
  Juan Carlos Salatino Norton
  Juan Perkins Norton
  Ron Miles (†) Norton Overleden[1]
  Tom Phillis Norton
  Mike Duff Matchless
  Fritz Messerli Matchless
  Gyula Marsovszky Norton
  Roland Föll Matchless
  Lothar John BMW
  Anssi Resko Norton
  Antoine Paba Norton
  Bob McIntyre Norton
  John Farnsworth Norton
  Peter Chatterton Norton
  Phil Read Norton
  Ron Langston Matchless
  Tom Thorp Norton
  Tony Godfrey Norton
  Peter Pawson Norton
  Horacio Costa Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1   Gary Hocking (wereldkampioen) MV Agusta / MV Privat 40 (48)
2   Mike Hailwood Norton / MV Privat 34 (49)
3   Bob McIntyre Norton 14
4   Alistair King Norton 13
5   Frank Perris Norton 8
6   Ron Langston Matchless 7
7   Bert Schneider Norton 6
8   Paddy Driver Norton 5
9   Hans-Günter Jäger BMW 4
  Antoine Paba Norton
  Tom Phillis Norton

350cc-klasse bewerken

František Šťastný had alleen nog een theoretische kans op de wereldtitel, maar die werd de grond in geboord toen hij uitviel. Daardoor was Gary Hocking zeker van de titel. Hocking won de race ook, vijf seconden voor zijn nieuwe teamgenoot Mike Hailwood. Gustav Havel nam de honneurs voor Jawa waar en werd derde.

Uitslag 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Gary Hocking MV Privat 51"17'8 8
2   Mike Hailwood MV Privat +5'1 6
3   Gustav Havel Jawa +1"49'0 4
4   Alan Shepherd Bianchi +1 ronde 3
5   Silvio Grassetti Benelli +1 ronde 2
6   Hugh Anderson AJS 1

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  František Šťastný Jawa
  Alistair King Bianchi Ontsteking
  John Hartle Norton
  Alfredo Milani Onbekend
  Ernesto Brambilla Bianchi Ontsteking
  Paddy Driver Bianchi

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ralph Rensen (†) Norton Overleden[2]

Onbekend[3] bewerken

Coureur Merk
  Bert Schneider Norton
  Rudi Thalhammer Norton
  Frank Perris Norton
  Mike Duff AJS
  Hans Pesl Norton
  Bob McIntyre Bianchi
  Derek Minter Norton
  Phil Read Norton
  Ron Langston AJS
  Tommy Robb AJS

Top tien tussenstand 350cc-klasse bewerken

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1   Gary Hocking (wereldkampioen) MV Agusta / MV Privat 32 (38)
2   František Šťastný Jawa 22 (24)
3   Phil Read Norton 13
  Gustav Havel Jawa
5   Bob McIntyre Bianchi 10
6   Ralph Rensen (†) Norton 7
7   Alistair King Bianchi 6
  Mike Hailwood AJS / MV Privat
9   Ernesto Brambilla Bianchi 5
  Alan Shepherd AJS

250cc-klasse bewerken

In de 250cc-klasse ontstond een hevig gevecht tussen Jim Redman en Mike Hailwood, dat Redman met slechts 0,2 seconde verschil wist te winnen. Daardoor bleef de strijd om het wereldkampioenschap spannend, hoewel Tom Phillis door zijn derde plaats begon af te haken. Tarquinio Provini, die wegens verplichtingen in het nationale Italiaanse kampioenschap maar weinig WK-races reed, kwam hier wel aan de start en werd met zijn Moto Morini 250 Bialbero vierde.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Jim Redman Honda 41"56'8 8
2   Mike Hailwood Honda +0'2 6
3   Tom Phillis Honda +26'8 4
4   Tarquinio Provini Morini +1"05'6 3
5   František Šťastný Jawa +1"57'4 2
6   Silvio Grassetti Benelli 1
7   Teisuke Tanaka Honda +1 ronde
8   Bruno Spaggiari Benelli +1 ronde
9   Arthur Wheeler Moto Guzzi +2 ronden
10   Alan Shepherd MZ +2 ronden
11   Michael Schneider NSU +3 ronden
12   Roberto Patrignani Morini +3 ronden
13   Giovanni Larquier Aermacchi +4 ronden
14   Giordano Bon Benelli +5 ronden

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  John Hartle Honda Val
  Bob McIntyre Honda Val

Onbekend[3] bewerken

Coureur Merk
  Luigi Taveri Honda
  Ernst Degner MZ
  Hans Fischer MZ
  Werner Musiol MZ
  Dan Shorey NSU
  Fumio Ito Yamaha
  Kunimitsu Takahashi Honda
  Naomi Taniguchi Honda
  Sadao Shimazaki Honda
  Yoshikazu Sunako Yamaha
  Gary Hocking MV Agusta / MV Privat

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1   Mike Hailwood Mondial / Honda 42 (46)
2   Jim Redman Honda 36 (44)
3   Tom Phillis Honda 33 (36)
4   Kunimitsu Takahashi Honda 20
5   Bob McIntyre Honda 14
6   Silvio Grassetti Benelli 10
  Tarquinio Provini Morini
8   Gary Hocking MV Agusta / MV Privat 8
9   Alan Shepherd MZ 6
10   Fumio Ito Yamaha 4
  František Šťastný Jawa

125cc-klasse bewerken

Opnieuw bleven de Honda-coureurs elkaar punten afsnoepen. In Italië brak het ontbreken van stalorders Tom Phillis op. Hij finishte vlak achter zijn teamgenoten Teisuke Tanaka en Luigi Taveri en verloor daardoor de leiding in de WK-stand aan Ernst Degner (MZ).

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Ernst Degner MZ 39"04'0 8
2   Teisuke Tanaka Honda +8'1 6
3   Luigi Taveri Honda +9'5 4
4   Tom Phillis Honda +9'6 3
5   Jim Redman Honda +16'5 2
6   Rex Avery EMC +34'7 1
7   Walter Brehme MZ +1"12'7
8   Alan Shepherd MZ +1"12'9
9   Frank Perris EMC +1"13'0
10   Jan Huberts Honda +1"14'2
11   Gianemilio Marchesani Mondial +1 ronde
12   Gilberto Milani Paton +2 ronden
13   Bert Schneider Rumi +2 ronden
14   Vittorio Zito Ducati +2 ronden
15   Roberto Patrignani Ducati +2 ronden
16   Santarelli Ducati +2 ronden
17   Han Leenheer Ducati +3 ronden

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Peter Eser Onbekend Val
  Paolo Campanelli Onbekend Val
  Franco Latini Ducati Val
  Alistair King Onbekend Kettingbreuk

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ralph Rensen (†) Bultaco Overleden[2]

Onbekend[3] bewerken

Coureur Merk
  Héctor Pochettino Bultaco
  Hans Fischer MZ
  Werner Musiol MZ
  Ricardo Quintanilla Bultaco
  Mike Hailwood EMC / Honda
  Phil Read EMC
  John Grace Bultaco
  László Szabó MZ
  Kunimitsu Takahashi Honda
  Naomi Taniguchi Honda
  Sadao Shimazaki Honda
  Ulf Svensson Ducati

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1   Ernst Degner MZ 42 (45)
2   Tom Phillis Honda 40 (47)
3   Jim Redman Honda 23 (27)
3   Luigi Taveri Honda 23
5   Mike Hailwood EMC / Honda 16
6   Kunimitsu Takahashi Honda 14
7   Alan Shepherd MZ 12
8   Walter Brehme MZ 7
9   Teisuke Tanaka Honda 6
10   Hans Fischer MZ 3
  Phil Read EMC
  László Szabó MZ
Vorige race:
Ulster Grand Prix 1961
FIM wereldkampioenschap wegrace
13e seizoen (1961)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1961

Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1960
Grand Prix-wegrace der Naties Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1962