Goddelijk recht
Het goddelijk recht (Oudgrieks: τὰ ὅσια / tà hósia - « de goddelijke wetten »; Latijn: ius divinum - « goddelijk recht ») is een concept in het recht dat duidt op recht of wetten waarvan men meent dat ze gegeven of ingegeven zijn door een godheid. Dergelijk recht kan dan ook niet door mensen worden veranderd.
Goddelijk recht in de oudheid bewerken
Men kende het goddelijk recht reeds in de oudheid. Het was onder meer in het oude Griekenland, het oude Rome en bij de joden.
Goddelijk recht in het oude Griekenland bewerken
Zie Oud-Grieks recht voor het hoofdartikel over dit onderwerp.De vroegste Oud-Griekse rechtsgevers, zoals Lykourgos van Sparta, werden beschouwd als goddelijk geïnspireerde personen.
Goddelijk recht in het oude Rome bewerken
Zie Romeins recht voor het hoofdartikel over dit onderwerp.In het oude Rome kende men ook goddelijk geïnspireerde wetgevers.
Goddelijk recht bij de joden bewerken
Zie Halacha voor het hoofdartikel over dit onderwerp.Het eerste voorbeeld van goddelijk recht bij de joden waren de Tien Geboden die God aan Mozes zou hebben gegeven. Dit Goddelijk recht bestaat volgens de joden tot op de dag van vandaag.
Canoniek recht bewerken
Zie canoniek recht voor het hoofdartikel over dit onderwerp.Het canoniek recht kent de meest uitgewerkte versie van het goddelijk recht (ius divinum), dat wordt opgedeeld in ius divinum positivum en ius divinum naturale (cf. positief recht en natuurrecht).
Goddelijk recht bij de moslims bewerken
Zie Sharia voor het hoofdartikel over dit onderwerp.De sharia is het Arabische woord voor de islamitische wet of de Wet van God en betekent letterlijk 'weg naar de bron', ook: 'gebaande weg', 'wet' en 'rite'. De basis ligt bij de fiqh.