Gerechtelijk arrondissement

Een gerechtelijk arrondissement in België is de zetel van een rechtbank van eerste aanleg, die uit een burgerlijke sectie, een correctionele sectie en een familie- en jeugdsectie bestaat. Daarnaast is er nog een politierechtbank.

Bevoegdheidskwesties tussen de rechtbanken (van eerste aanleg, van koophandel, arbeidsrechtbank, vredegerecht of politierechtbank) worden geregeld door de arrondissementsrechtbank. Een bevoegdheidskwestie binnen een rechtbank (tussen afdelingen of tussen secties onderling) wordt beslecht door de (afdelings-)voorzitter.

Het Openbaar Ministerie in elk arrondissement wordt geleid door de procureur des Konings.

De gerechtelijke arrondissementen zijn verder opgedeeld in gerechtelijke kantons met telkens een vredegerecht.

In België zijn de gerechtelijke arrondissementen enerzijds en de bestuurlijke arrondissementen en kiesarrondissementen anderzijds niet noodzakelijk dezelfde (zie Lijst van Belgische gemeenten).

Indeling bewerken

 
Belgische gerechtelijke arrondissementen (na de hervorming)

Op 17 april 2012 werd er een akkoord bereikt om de gerechtelijke arrondissementen te hervormen[1][2], in juni 2013 werd de hervorming behandeld in het parlement en op 1 december 2013 werd een wet tot hervorming van de gerechtelijke arrondissementen aangenomen.[3] De hervorming trad in werking per 1 april 2014. Het aantal arrondissementen is teruggebracht van 27 naar 12 en deze vallen voortaan samen met de tien provincies (behalve Vlaams-Brabant en Luik), Brussel en de Duitstalige Gemeenschap. Voor de burger zal er niet veel veranderen, de plaatsen van de rechtbanken blijven immers dezelfde, maar de magistraten kunnen nu in grotere arrondissementen ingezet worden. De voormalige gerechtelijke arrondissementen blijven bestaan als afdelingen van de hervormde gerechtelijke arrondissementen.

In Brussel en Vlaams-Brabant werd ervoor gekozen om niet te raken aan de hervorming die er is gekomen na het Vlinderakkoord. Er blijft dus een gerechtelijk arrondissement Brussel(-Halle-Vilvoorde) met een ingewikkelde structuur en een eentalig gerechtelijk arrondissement Leuven, en dus geen tweetalig arrondissement Brussel(-Hoofdstad) en een eentalig arrondissement voor heel Vlaams-Brabant. Het gerechtelijk arrondissement Brussel bestaat uit twee parketten: het parket van Brussel en van Halle-Vilvoorde.

Het gerechtelijk arrondissement Henegouwen heeft eveneens twee parketten gekregen (namelijk het parket van Bergen-Doornik en het parket van Charleroi), omdat het anders overeenkomt met het gerechtelijk gebied Bergen waardoor er maar één procureur-generaal voor één procureur des Konings zou zijn, wat problemen zou kunnen geven. Op deze speciale regeling is er echter kritiek omdat dit oneerlijk is tegenover andere gerechtelijke arrondissementen.[4]

Voor 2014 bewerken

 
Belgische gerechtelijke arrondissementen (voor de hervorming)

Tot aan de hervorming van 2014 waren er in België 27 gerechtelijke arrondissementen.

  1. Aarlen (Arlon)
  2. Antwerpen
  3. Bergen (Mons)
  4. Brugge
  5. Brussel
  6. Charleroi
  7. Dendermonde
  8. Dinant
  9. Doornik (Tournai)
  10. Eupen
  11. Gent
  12. Hasselt
  13. Hoei (Huy)
  14. Ieper
  15. Kortrijk
  16. Leuven
  17. Luik (Liège)
  18. Marche-en-Famenne
  19. Mechelen
  20. Namen (Namur)
  21. Neufchâteau
  22. Nijvel (Nivelles)
  23. Oudenaarde
  24. Tongeren
  25. Turnhout
  26. Verviers
  27. Veurne

Gerechtelijke hiërarchie bewerken

  • Oude indeling voor de hervorming van 1 maart 2013:
Oude Gerechtelijke hiërarchie

Zie ook bewerken

Externe link bewerken

Zie de categorie Gerechtelijke arrondissementen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.