Formule 1 in 1984

raceseizoen

Het Formule 1-seizoen 1984 was het 35ste FIA Formula One World Championship seizoen. Het begon op 25 maart en eindigde op 21 oktober na zestien races.

35e Formule 1-seizoen (1984)
Volgende: 1985
Vorige: 1983
Niki Lauda pakte zijn derde en laatste wereldtitel in 1984
Algemene informatie
Races 16
Coureurs 35
Constructeurs 15
Verdedigend
kampioen
Vlag van Brazilië Nelson Piquet (coureurs)
Vlag van Italië Ferrari (constructeurs)
Eindstand coureurs
1e plaats Vlag van Oostenrijk Niki Lauda 72
(3e titel)
2e plaats Vlag van Frankrijk Alain Prost 7112
3e plaats Vlag van Italië Elio de Angelis 34
Eindstand constructeurs
1e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren 14312
(2e titel)
2e plaats Vlag van Italië Ferrari 5712
3e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus 47
Portaal  Portaalicoon   Autosport

Om veiligheidsredenen werd het bijtanken gedurende de race, wat in 1982 pas was ingevoerd door het Brabham-team, opnieuw verboden. Het verbod op bijtanken werd in 1994 opnieuw afgeschaft en er mocht vanaf dan terug bijgetankt worden gedurende de race. Vanaf 2010 is er opnieuw een bijtank verbod opgelegd. Daarnaast werd er een brandstoflimiet van 225 liter per race ingevoerd om de motoren minder krachtig te laten zijn. Niki Lauda werd kampioen met een half punt voorsprong op McLaren-teamgenoot Alain Prost, de kleinste voorsprong uit de geschiedenis van de Formule 1.

Kalender bewerken

Na 24 jaar afwezigheid keerde de Grand Prix van Portugal terug op de kalender.

GP nr. Ronde Grand Prix Circuit Plaats Datum
389
1 GP van Brazilië   Circuit van Jacarepagua Rio de Janeiro 25 maart
390
2 GP van Zuid-Afrika   Kyalami Grand Prix Circuit Midrand 7 april
391
3 GP van België   Circuit Zolder Heusden-Zolder 29 april
392
4 GP van San Marino   Autodromo Dino Ferrari Imola 6 mei
393
5 GP van Frankrijk   Circuit de Dijon-Prenois Dijon 20 mei
394
6 GP van Monaco   Circuit de Monaco Monte Carlo 3 juni
395
7 GP van Canada   Circuit Gilles Villeneuve Montreal (Quebec) 17 juni
396
8 GP van de Verenigde Staten Oost   Stratencircuit Detroit Detroit (Michigan) 24 juni
397
9 GP van Dallas   Fair Park Circuit Dallas (Texas) 8 juli
398
10 GP van Groot-Brittannië   Brands Hatch West Kingsdown 22 juli
399
11 GP van Duitsland   Hockenheimring Hockenheim 5 augustus
400
12 GP van Oostenrijk   Österreichring Spielberg 19 augustus
401
13 GP van Nederland   Circuit Park Zandvoort Zandvoort 26 augustus
402
14 GP van Italië   Autodromo Nazionale Monza Monza 9 september
403
15 GP van Europa   Nürburgring GP-Strecke Nürburg 7 oktober
404
16 GP van Portugal   Autódromo do Estoril Estoril 21 oktober

Afgelast bewerken

  • De Grand Prix van de Verenigde Staten in Flushing Meadows werd voor de tweede keer afgelast (mede door een niet succesvolle CART-wedstrijd op het nabij gelegen Meadowlands Sports Complex) en vervangen door de Grand Prix van Hongarije.[1]
  • De Grand Prix van Hongarije werd op zijn beurt echter vervangen door de Grand Prix van Europa omdat de plannen voor de race in het park moeilijk uitvoerbaar bleken.[2]
  • De Grand Prix van Spanje op een nieuw stratencircuit in Fuengirola werd afgelast vanwege begrotingsproblemen en vervangen door de Grand Prix van Portugal.[3]
Ronde Grand Prix Circuit Plaats Originele datum
15 GP van de Verenigde Staten   Flushing Meadows Circuit New York (New York) 23 september
15 GP van Hongarije   Népliget Park Circuit Boedapest 7 oktober
16 GP van Spanje   Stratenircuit Fuengirola Fuengirola 21 oktober

Resultaten en klassement bewerken

Grands Prix bewerken

Ronde Grand Prix Poleposition Snelste ronde Winnende coureur Winnende constructeur Banden Verslag
1   GP van Brazilië   Elio de Angelis   Alain Prost   Alain Prost   McLaren-TAG M Verslag
2   GP van Zuid-Afrika   Nelson Piquet   Patrick Tambay   Niki Lauda   McLaren-TAG M Verslag
3   GP van België   Michele Alboreto   René Arnoux   Michele Alboreto   Ferrari G Verslag
4   GP van San Marino   Nelson Piquet   Nelson Piquet   Alain Prost   McLaren-TAG M Verslag
5   GP van Frankrijk   Patrick Tambay   Alain Prost   Niki Lauda   McLaren-TAG M Verslag
6   GP van Monaco   Alain Prost   Ayrton Senna   Alain Prost   McLaren-TAG M Verslag
7   GP van Canada   Nelson Piquet   Nelson Piquet   Nelson Piquet   Brabham-BMW M Verslag
8   GP van de Verenigde Staten Oost   Nelson Piquet   Derek Warwick   Nelson Piquet   Brabham-BMW M Verslag
9   GP van Dallas   Nigel Mansell   Niki Lauda   Keke Rosberg   Williams-Honda G Verslag
10   GP van Groot-Brittannië   Nelson Piquet   Niki Lauda   Niki Lauda   McLaren-TAG M Verslag
11   GP van Duitsland   Alain Prost   Alain Prost   Alain Prost   McLaren-TAG M Verslag
12   GP van Oostenrijk   Nelson Piquet   Niki Lauda   Niki Lauda   McLaren-TAG M Verslag
13   GP van Nederland   Alain Prost   René Arnoux   Alain Prost   McLaren-TAG M Verslag
14   GP van Italië   Nelson Piquet   Niki Lauda   Niki Lauda   McLaren-TAG M Verslag
15   GP van Europa   Nelson Piquet   Nelson Piquet
  Michele Alboreto
  Alain Prost   McLaren-TAG M Verslag
16   GP van Portugal   Nelson Piquet   Niki Lauda   Alain Prost   McLaren-TAG M Verslag

Puntentelling bewerken

Punten worden toegekend aan de top zes geklasseerde coureurs.

Positie 1e 2e 3e 4e 5e 6e
Punten 9 6 4 3 2 1

Klassement bij de coureurs bewerken

De elf beste resultaten van alle wedstrijden tellen mee voor de eindstand.

Pos. Nr. Coureur Grands Prix Punten
 
BRA
 
ZAF
 
BEL
 
SMR
 
FRA
 
MON
 
CAN
 
VSO
 
DAL
 
GBR
 
DUI
 
OOS
 
NED
 
ITA
 
EUR
 
POR
1 8   Niki Lauda DNF 1 DNF DNF 1 DNF 2 DNF DNFS 1S 2 1S 2 1S 4 2S 72
2 7   Alain Prost 1S 2 DNF 1 7P 1P 3 4 DNF DNF 1PS DNF 1P DNF 1 1 71½
3 11   Elio de Angelis 3P 7 5 3 5 5 4 2 3 4 DNF DNF 4 DNF DNF 5 34
4 27   Michele Alboreto DNF 11 1P DNF DNF 6 DNF DNF DNF 5 DNF 3 DNF 2 2S 4 30½
5 1   Nelson Piquet DNF DNFP 9 DNFPS DNF DNF 1PS 1P DNF 7P DNF 2P DNF DNFP 3PS 6P 29
6 28   René Arnoux DNF DNF 3S 2 4 3 5 DNF 2 6 6 7 11S DNF 5 9 27
7 16   Derek Warwick DNF 3 2 4 DNF DNF DNF DNFS DNF 2 3 DNF DNF DNF 11 DNF 23
8 6   Keke Rosberg 2 DNF 4 DNF 6 4 DNF DNF 1 DNF DNF DNF 8 DNF DNF DNF 20½
9 19   Ayrton Senna DNF 6 6 DNQ DNF 2S 7 DNF DNF 3 DNF DNF DNF DNF 3 13
10 12   Nigel Mansell DNF DNF DNF DNF 3 DNF 6 DNF 6P DNF 4 DNF 3 DNF DNF DNF 13
11 15   Patrick Tambay 5 DNFS 7 DNF 2S DNF WD DNF DNF 8 5 DNF 6 DNF DNF 7 11
12 2   Teo Fabi DNF DNF DNF DNF 9 3 DNF DNF 4 5 DNF DNF 9
13 22   Riccardo Patrese DNF 4 DNF DNF DNF DNF DNF DNF DNF 12 DNF 10 DNF 3 6 8 8
14 5   Jacques Laffite DNF DNF DNF DNF 8 8 DNF 5 4 DNF DNF DNF DNF DNF DNF 14 5
15 18   Thierry Boutsen 6 12 DNF 5 11 DNQ DNF DNF DNF DNF DNF 5 DNF 10 9 DNF 5
16 23   Eddie Cheever 4 DNF DNF 7 DNF DNQ 11 DNF DNF DNF DNF DNF 13 9 DNF 17 3
17 19   Stefan Johansson DSQ DSQ DNQ DSQ 4 DNF 11 3
18 26   Andrea de Cesaris DNF 5 DNF 6 10 DNF DNF DNF DNF 10 7 DNF DNF DNF 7 12 3
19 24   Piercarlo Ghinzani DNF DNS DNF DNQ 12 7 DNF DNF 5 9 DNF DNF DNF 7 DNF DNF 2
20 17   Marc Surer 7 8 9 DNF DNF DNQ DNF DNF DNF 11 DNF 6 DNF DNF DNF DNF 1
30   Jo Gartner DNF DNF DNF DNF 12 5 * DNF 16 0
31   Gerhard Berger 12 6 * DNF 13 0
25   François Hesnault DNF 10 DNF DNF DNS DNF DNF DNF DNF DNF 8 8 7 DNF 10 DNF 0
2   Corrado Fabi DNF DNF 7 0
21   Mauro Baldi DNF 8 DNF 8 DNF DNQ 8 15 0
14 (14x)
2 (1x)
  Manfred Winkelhock DSQ DNF DNF DNF DNF DNF 8 DNF 8 DNF DNF DNS DNF DNS 10 0
10   Jonathan Palmer 8 DNF 10 9 13 DNQ DNF DNF DNF DNF 9 9 DNF DNF DNF 0
21   Huub Rothengatter NC DNQ DNF NC 9 NC DNF 8 0
20   Johnny Cecotto DNF DNF DNF NC DNF DNF 9 DNF DNF DNQ 0
9   Philippe Alliot DNF DNF DNQ DNF DNF DNQ 10 DNF DNS DNF DNF 11 10 DNF DNF DNF 0
4   Stefan Bellof DSQ DSQ DSQ DSQ DSQ DSQ DSQ DSQ DSQ DSQ DSQ DSQ 0
3   Martin Brundle DSQ DSQ DSQ DSQ DSQ DNQ DSQ DSQ DNQ 0
4   Mike Thackwell DNF DNQ 0
33   Philippe Streiff DNF 0
20   Pierluigi Martini DNQ 0
Pos. Nr. Coureur  
BRA
 
ZAF
 
BEL
 
SMR
 
FRA
 
MON
 
CAN
 
VSO
 
DAL
 
GBR
 
DUI
 
OOS
 
NED
 
ITA
 
EUR
 
POR
Punten
Grands Prix
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde
  • * Zowel Jo Gartner als Gerhard Berger kregen geen punten omdat ze in een tweede wagen van Osella-Alfa Romeo, respectievelijk ATS-BMW reden en deze teams maar één wagen hadden ingeschreven aan het begin van het kampioenschap.
  • ‡ Halve punten werden toegekend tijdens de GP van Monaco omdat er minder dan 75% van de wedstrijd was afgelegd door hevige regenval.

Klassement bij de constructeurs bewerken

Alle behaalde coureurspunten tellen mee voor het constructeurskampioenschap.

Pos. Constructeur Nr. Grands Prix Punten
 
BRA
 
ZAF
 
BEL
 
SMR
 
FRA
 
MON
 
CAN
 
VSO
 
DAL
 
GBR
 
DUI
 
OOS
 
NED
 
ITA
 
EUR
 
POR
1   McLaren-TAG 7 1S 2 DNF 1 7P 1P 3 4 DNF DNF 1PS DNF 1P DNF 1 1 143½
8 DNF 1 DNF DNF 1 DNF 2 DNF DNFS 1S 2 1S 2 1S 4 2S
2   Ferrari 27 DNF 11 1P DNF DNF 6 DNF DNF DNF 5 DNF 3 DNF 2 2S 4 57½
28 DNF DNF 3S 2 4 3 5 DNF 2 6 6 7 11S DNF 5 9
3   Lotus-Renault 11 3P 7 5 3 5 5 4 2 3 4 DNF DNF 4 DNF DNF 5 47
12 DNF DNF DNF DNF 3 DNF 6 DNF 6P DNF 4 DNF 3 DNF DNF DNF
4   Brabham-BMW 1 DNF DNFP 9 DNFPS DNF DNF 1PS 1P DNF 7P DNF 2P DNF DNFP 3PS 6P 38
2 DNF DNF DNF DNF 9 DNF DNF 3 7 DNF DNF 4 5 DNF DNF 10
5   Renault 15 5 DNFS 7 DNF 2S DNF WD DNF DNF 8 5 DNF 6 DNF DNF 7 34
16 DNF 3 2 4 DNF DNF DNF DNFS DNF 2 3 DNF DNF DNF 11 DNF
33 DNF
6   Williams-Honda 5 DNF DNF DNF DNF 8 8 DNF 5 4 DNF DNF DNF DNF DNF DNF 14 25½
6 2 DNF 4 DNF 6 4 DNF DNF 1 DNF DNF DNF 8 DNF DNF DNF
7   Toleman-Hart 19 DNF 6 6 DNQ DNF 2S 7 DNF DNF 3 DNF DNF DNF 4 DNF 3 16
20 DNF DNF DNF NC DNF DNF 9 DNF DNF DNQ DNQ DNF 11
8   Alfa Romeo 22 DNF 4 DNF DNF DNF DNF DNF DNF DNF 12 DNF 10 DNF 3 6 8 11
23 4 DNF DNF 7 DNF DNQ 11 DNF DNF DNF DNF DNF 13 9 DNF 17
9   Ligier-Renault 25 DNF 10 DNF DNF DNS DNF DNF DNF DNF DNF 8 8 7 DNF 10 DNF 3
26 DNF 5 DNF 6 10 DNF DNF DNF DNF 10 7 DNF DNF DNF 7 12
10   Arrows-Ford 17 7 8 9 DNF DNQ DNF DNF 3
18 6 12 5
11   Arrows-BMW 17 DNF DNF 11 DNF 6 DNF DNF DNF DNF 3
18 DNF 11 DNQ DNF DNF DNF DNF DNF 5 DNF 10 9 DNF
12   Osella-Alfa Romeo 24 DNF DNS DNF DNQ 12 7 DNF DNF 5 9 DNF DNF DNF 7 DNF DNF 2
30 DNF DNF DNF DNF 12 5 *1 DNF 16
13   ATS-BMW 14 DSQ DNF DNF DNF DNF DNF 8 DNF 8 DNF DNF DNS DNF DNS 13 0
31 12 6 *1 DNF
14   Spirit-Hart 21 DNF 8 DNF 8 DNF DNQ NC DNF NC 9 NC DNF 8 8 15 0
15   RAM-Hart 9 DNF DNF DNQ DNF DNF DNQ 10 DNF DNS DNF DNF 11 10 DNF DNF DNF 0
10 8 DNF 10 9 13 DNQ DNF DNF DNF DNF DNF 9 9 DNF DNF DNF
  Spirit-Ford 21 DNQ 0
DSQ   Tyrrell-Ford 3 DSQ DSQ DSQ DSQ DSQ DNQ DSQ DSQ DNQ DSQ DSQ DNQ DSQ 0 *2
4 DSQ DSQ DSQ DSQ DSQ DSQ DSQ DSQ DSQ DSQ DNQ DSQ DSQ
Pos. Constructeur Nr.  
BRA
 
ZAF
 
BEL
 
SMR
 
FRA
 
MON
 
CAN
 
VSO
 
DAL
 
GBR
 
DUI
 
OOS
 
NED
 
ITA
 
EUR
 
POR
Punten
Grands Prix
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde
  • * 1 Zowel Jo Gartner als Gerhard Berger kregen geen punten omdat ze in een tweede wagen van Osella-Alfa Romeo, respectievelijk ATS-BMW reden en deze teams maar één wagen hadden ingeschreven aan het begin van het kampioenschap.
  • * 2 Tyrrell werd op 18 juli gediskwalificeerd en geschrapt uit alle races tot dan toe. Ze mochten de rest van het seizoen racen maar konden daarmee geen punten meer scoren. De laatste drie races van het seizoen werden niet gereden door Tyrrell.
  • ‡ Halve punten werden toegekend tijdens de GP van Monaco omdat er minder dan 75% van de wedstrijd was afgelegd door hevige regenval.
Zie de categorie 1984 in Formula One van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.