In 1991 won Adkins goud op de 400 meter horden tijdens de Universiade. Later dat jaar kwalificeerde hij zich voor de WK van 1991. Adkins kon zich kwalificeren voor de finale van de 400 meter horden. In deze finale eindigde Adkins 6e in een tijd van 49,28 seconden. Ook in 1993 was Adkins de beste in de finale van de 400 meter horden op de Universiade. In de finale van de 400 meter horden op de WK van 1993 eindigde Adkins 7e. In 1994 behaalde Adkins zijn eerste internationale overwinning dankzij winst op de 400 meter horen tijdens de Goodwill Games in Sint-Petersburg.
Daarna kende Adkinds zijn topjaren in 1995 en 1996. In 1995 nam hij deel aan de WK in Göteborg. Na zowel winst in de reeksen als in de halve finale verscheen Adkins als favoriet aan de start van de finale van de 400 meter horden. In deze finale liep Adkins in een tijd van 47,98 seconden naar de wereldtitel, voor zijn Zambiaanse rivaal en voormalig wereldkampioen Samuel Matete. Ook in 1996 vochten Adkins en Matete diverse duels uit op de 400 meter horden. Op de Olympische Spelen van 1996 in Atlanta behaalde Adkins de Olympische titel. Met een tijd van 47,54 seconden was hij 0,24 seconden sneller dan Matete. Zijn landgenoot Calvin Davis liep naar de bronzen medaille.
Nadien zou Adkins amper nog noemenswaardige resultaten behalen. In 2017 maakte hij bekend dat hij, als gevolg van chronische depressie, medicatie moest nemen die zijn prestaties niet bevorderden.[1] In 2002 beëindigde Adkins zijn professionele loopbaan.
Pan-Amerikaanse jeugdkampioenschappen - 50,92 s
Grand Prix Finale - 48,05 s
