Arthur Wint

Arthur Wint
	Arthur Wint (122)
Volledige naam	Arthur Stanley Wint
Bijnaam	Gentle Giant, Bumpy
Geboortedatum	25 mei 1920
Geboorteplaats	Plowden, Manchester (Jamaica)
Overlijdensdatum	19 oktober 1992
Overlijdensplaats	Linstead, Saint Catherine (Jamaica)
Nationaliteit	Jamaica
Lengte	1,94 m
Gewicht	77 kg
Sportieve informatie
Discipline	sprint, middellange afstand, hordelopen
Club	Polytechnic Harriers
Eerste titel	Olympisch kampioen 400 m 1948
OS	1948, 1952
Portaal	Atletiek

Arthur Stanley Wint (Plowden, Manchester, Jamaica, 25 mei 1920 – Linstead, Saint Catherine 19 oktober 1992), bijgenaamd Gentle Giant of Bumpy, was de eerste Jamaicaanse atleet, die gespecialiseerd was in de sprint en de middellange afstand. Hij won Jamaica's eerste olympische medaille door zijn winst op de Olympische Spelen van 1948 op de 400 m.

Biografie bewerken

Arthur Wint werd in 1937 verkozen tot Jamaicaans jeugd atleet van het jaar. Zijn eerste medaille op een internationale wedstrijd won hij in 1938 op de Centraal-Amerikaanse en Caribische Spelen op de 800 m. In 1942 ging hij bij de Royal Air Force en verbeterde daar het 400 m record. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij naar Groot-Brittannië gestuurd om daar te dienen als piloot. Hij verliet de Royal Air Force in 1947 om als medisch student te dienen bij het St Bartholomew's Hospital.

In 1948 maakte hij zijn olympische debuut op de Spelen van Londen. Hierbij nam hij deel aan de 400 m, 800 m en de 4 x 400 m estafette. Op de 400 m won hij een gouden medaille door met een tijd van 46,2 zijn landgenoot Herb McKenley (zilver; 46,4) en de Amerikaan Mal Whitfield (brons; 46,9) te verslaan. Op de 800 m won hij een zilveren medaille. Met een tijd van 1.49,5 eindigde hij achter de Amerikaan Mal Whitfield en voor de Fransman Marcel Hansenne, die met het brons naar huis ging. Bij het estafettelopen nam hij deel met zijn teamgenoten George Rhoden, Leslie Laing en Herb McKenley, maar won hierbij geen medaille.

Vier jaar later op de Olympische Spelen van Helsinki moest hij op de 800 m opnieuw genoegen nemen met een zilveren plak achter Mal Whitfield. Op de 4 x 400 m estafette won hij met zijn teamgenoten Leslie Laing, Herb McKenley en George Rhoden een gouden medaille met een verbetering van het wereldrecord tot 3.03,9. De estafetteploegen uit de Verenigde Staten en Duitsland wonnen respectievelijk het zilver (3.04,0) en brons (3.06,6).

Zijn laatste wedstrijd liep hij in 1953 in het Wembley Stadion. Hij rondde zijn stage af en studeerde af als arts en werd het volgende jaar benoemd tot Lid in de Orde van het Britse Rijk door Koningin Elizabeth II. In 1955 keerde hij terug naar Jamaica en vestigde zich uiteindelijk als enige huisarts in de parish Hanover. Hij werd opgenomen in diverse Hall of Fame's. Hij stierf op 72-jarige leeftijd in Linstead.