Amii Stewart

Amii Stewart (Washington, 29 januari 1956) is een Amerikaanse pop/disco/soulzangeres, danseres en actrice, die bekendheid kreeg met haar Amerikaanse Billboard nummer 1-hit covernummer Knock on Wood van Eddie Floyd uit 1979, vaak beschouwd als een klassieker van het disco-genre. Stewart scoorde nog meer internationale hits, waaronder Light My Fire (1979) en Friends (1985). Stewart is de stiefzus van actrice-zangeres Miquel Brown en tante van Browns dochter en actrice-zangeres Sinitta.

Amii Stewart
Algemene informatie
Volledige naam	Amy Paulette Stewart
Geboren	Washington, 29 januari 1956
Geboorteplaats	Washington D.C.
Land	Verenigde Staten
Werk
Genre(s)	pop, disco, soul
Beroep	zangeres, danseres, actrice
Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) Last.fm-profiel (en) MusicBrainz-profiel
Portaal    Muziek

Biografie

Jeugd en opleiding

Amii Stewart, de vijfde van zes kinderen, werd geboren in een grote, strikt katholieke, maar vrolijke, landelijke familie. Haar vader Joseph Stewart II schreef haar in 1960 op vierjarige leeftijd in voor zang- en danslessen. Er was al een Amy Stewart geregistreerd bij de Actors' Equity Association, dus veranderde ze de spelling van haar voornaam in Amii. Ze schreef zich kort in aan de Howard University in Washington D.C., maar vertrok al snel naar het Classical Repertory Dance Ensemble (CRDE) om ballet en moderne dans te studeren.

Voordat ze in 1975 een contract tekende bij Ariola Records, werkte Stewart bij het touringbedrijf voor de toneelproductie van de musical revue Bubbling Brown Sugar en verhuisde naar productieplaatsen zoals Miami, vervolgens Broadway en uiteindelijk West End in Londen, waar ze songwriter en producent Barry Leng van Hansa Records ontmoette.

Carrière

Het nummer You Really Touched My Heart, een compositie van Leng/Simon May en geproduceerd door Leng, was Stewarts eerste opname die eind 1977 werd gepubliceerd. Een album volgde, uitgebracht in februari 1979, met vijf Leng/May-nummers, één Leng/Morris-nummer en drie covers. Het album leverde de singles Knock on Wood en Light My Fire/137 Disco Heaven op.

Stewarts eerste singlepublicatie, een disco-coverversie van de compositie Knock on Wood van Eddie Floyd uit 1966, bereikte de nummer één van de Amerikaanse Billboard-hitlijsten in april 1979 en leverde haar een platina-plaat en een Grammy Award-nominatie voor de beste vrouwelijke r&b-zangprestatie op. Het stond ook hoog in de singlehitlijsten in heel Europa en bereikte nummer 6 in het Verenigd Koninkrijk en nummer 2 in Australië. De single Light My Fire/137 Disco Heaven, een medley-covernummer van de klassieker Light My Fire van The Doors en 137 Disco Heaven, werd in hetzelfde jaar uitgebracht, kwam in de hitlijsten en bereikte nummer 5 in het Verenigd Koninkrijk , nummer 14 in Australië en nummer 69 in de Verenigde Staten. In de Verenigde Staten was Knock on wood Stewarts enige Top 40-succes.

De tweede elpee Paradise bird volgde de discosound van voorganger Knock on Wood. De single Jealousy van deze elpee scoorde Europees in de hitlijsten. In Italië, Zweden en Zwitserland bereikte het nummer de Top 10. Met haar elpee Images (1981) distantieerde ze zich van de discosound. De single Where did our love go van het album werd geproduceerd door Narada Michael Walden. In 1984 bereikte ze de 1^e plaats in Italië. De single Friends haalde de 12^e plaats in Groot-Brittannië. In hetzelfde jaar boekte ze een verder succes met een Italiaanse cover van We've got tonight. van Bob Seger. Samen met Gianni Morandi bracht ze Grazie perché uit. Verdere duetten zong ze met onder anderen Johnny Bristol, Deon Estus, Mike Francis en Randy Crawford. In 1986 werkte ze samen met Giorgio Moroder en publiceerde ze een verzameling nummers van Ennio Morricone onder de titel Pearls.

In 1994 werd Stewart in Italië met goud onderscheiden voor het album Lady to ladies. Het in 1999 gepubliceerde werk Unstoppable bevatte zowel nieuwe nummers als nieuw opgenomen versies van oude hits. In 1999 later trad ze op als Billie Holiday in de musical Lady day. Hiervan kwam een cd uit.

Nieuwe trends

Discomuziek had tegen het einde van het decennium voor een groot deel zijn technische limiet bereikt, aangezien het groeiende antidisco-sentiment uiteindelijk de Amerikaanse muziekgemeenschap trof. Een nieuwe generatie muzikanten en fans, terwijl ze ideeën van authenticiteit en zuiverheid idealiseerden, verwierpen disco als kunstmatig, hersenloos, consumentistisch enz. Zwaar getroffen door de media, hadden de industrie en de markten al afscheid genomen van het disco-fenomeen en waren koortsachtig op zoek gegaan naar nieuwe trends.

De overwegend matige belangstelling voor Stewarts album Paradise Bird, uitgebracht in september 1979, kwam niet als een verrassing. Het succes en de mediafeedback in Europa waren echter ongebroken. Door disco niet dood te verklaren, bleef het Verenigd Koninkrijk bijvoorbeeld achter met een ietwat controversiële cultuur, die het cynisme voedde. Paradise Bird bracht de twee Europese singles Jealousy (#58 VK, #4 Italië, #5 Zwitserland) en de dubbele a-kant The Letter/Paradise Bird (#39 VK in 1980) voort. Stewart bleef echter vertrouwen hebben in haar carrière. Ze vertelde haar productieteam en platenlabel om geleidelijk van stijl te veranderen om niet verstrikt te raken in de draaimolen. Inspiratiebron zou haar artistieke achtergrond van theater, moderne dans en melodische muziek zijn.

Na haar succes in Europa verhuisde Stewart halverwege de jaren 1980 naar Italië en bracht de opnamen Friends en Together uit, geproduceerd in samenwerking met de Italiaanse componist/muzikant Mike Francis. Friends was een grote hit in het Verenigd Koninkrijk, Italië en de Filipijnen.

Latere carrière

In de film 54 uit 1998 werd Stewart uitgebeeld door actrice/zangeres Mary Griffin, terwijl ze het nummer Knock on Wood uitvoerde in de beroemde discotheek Studio 54 in New York. Tijdens het optreden droeg Griffin een extravagante outfit (en vooral het hoofddeksel) die ogenschijnlijk erg leek op die Stewart droeg in de officiële video van Knock on Wood in 1979. In 2000 toerde Stewart door Italië in de rol van Maria Magdalena in een revival van de rockopera Jesus Christ Superstar. In het stuk speelde ook Carl Anderson, die zijn rol van Judas Iskariot uit de film uit 1973 nieuw leven inblies.

In 2004 publiceerde Stewart het studioalbum Lady Day, dat zestien castopnamen bevat van de musical Lady Day uit 2003, geproduceerd en geschreven door Stewart en theaterregisseur Massimo Romeo Piparo.

Sinds 2001 werkt Stewart als goodwill-ambassadeur voor Unicef Italia en is ze betrokken geweest bij tal van projecten zoals Uniti per i bambini, Uniti contro l'AIDS (Verenigd voor de kinderen, verenigd tegen aids). In 2006 nam ze de liefdadigheidssingle Love Song op voor UNICEF in vier verschillende talen, opnieuw aan het werk met Ennio Morricone. Het jaar daarop keerde ze terug met een duet met Mike Francis op het nummer Nothing Can Come Between Us. In 2006 brachten Stewart en oude vriend en medewerker Ennio Morricone de 5-nummerige single Love Song uit, gezongen in het Engels, Italiaans, Frans, Spaans en een meertalige versie. Alle opbrengsten van de single gingen naar de campagne Check Out For Children van Unicef.

In mei 2007 nam Stewart opnieuw deel aan het Sanremo Music Festival, waar ze het duet Schiavo D'Amore uitvoerde met Piero Mazzocchetti.

In 2014 nam ze deel aan de primetime Rai-tv-show La Pista als teamleider van de dansgroep Virality. Stewart en het dansteam werden de winnaars van de algemene competitie. Andere bekende zanger-deelnemers waren Tony Hadley en Sabrina Salerno.

Stewart is zwaar geroerd door Italië en sinds het midden van de jaren 1980 woont ze in Rome en spreekt ze vloeiend Italiaans.

Discografie

Singles

• 1979: Knock on Wood
• 1979: Light my fire
• 1979: Jealousy
• 1980: The letter
• 1980: My guy, my girl
• 1984: Friends
• 1985: That loving feeling
• 1985: Knock on wood
• 1985: You really touch my heart
• 1985: My guy, my girl (Remix)
• 1986: Love ain't no toy
• 1978: You really touched my heart
• 1981: Where did our love go
• 1981: Why'd you have to be so sexy
• 1981: Rocky eoman
• 1981: I'm gonna get your love
• 1982: Great balls of fire
• 1982: Digital love
• 1982: Lay back in the groove
• 1983: Grazie perchè (we've got tonight)
• 1983: Working late tonight
• 1984: I gotta have you back
• 1984: Try love
• 1985: Megamix
• 1985: Together (met Mike Francis)
• 1985: Fever line
• 1986: Time is tight
• 1986: Break these chains
• 1987: It's fantasy
• 1988: I still believe
• 1989: Lost it (Four to the Floor feat. Amii Stewart)
• 1991: Extralarge (titelmuziek van de gelijknamige tv-serie)
• 1992: Don't be so shy
• 1993: Don't stop (pushin')
• 1993: Desire
• 1995: September morn (met Randy Crawford)
• 1998: Knock on wood '98
• 1999: Knock on wood '99
• 2006: Love song (met Ennio Morricone)
• 2010: Con te
• 2011: Walking Africa (met The Walking Band)
• 2012: Ordinary people
• 2013: Sunshine girl (feat. Gabry Ponte)

Studioalbums

• 1979: Knock on Wood
• 1979: Paradise Bird
• 1981: Images / I'm Gonna Get Your Love
• 1983: Amii Stewart
• 1984: Try Love
• 1986: Amii
• 1988: Time for Fantasy
• 1990: Pearls – Amii Stewart zingt Ennio Morricone
• 1992: Magic
• 1994: Lady to Ladies
• 1995: The Men I Love
• 1996: Love Affair
• 2004: Lady Day
• 2010: Caracciolo Street (dubbelalbum, Italiaans/Engels)
• 2012: Intense

Compilaties

• 1981: Three of a Kind (met Viola Wills en Precious Wilson)
• 1985: The Hits
• 1993: Sometimes a Stranger
• 1995: All of Me
• 1996: Knock on Wood: The Best of Amii Stewart
• 1997: The Hits & the Remixes (2 cd's)
• 1999: Unstoppable (met 2 nieuwe nummers)
• 2005: The Greatest Hits
• 2016: The Hits: Remixed

Radio 2 Top 2000

Nummer met notering(en) in de NPO Radio 2 Top 2000	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21	'22	'23
Knock on wood	-	887	1134	1340	1914	1976	1882	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-