Amerikaanse presidentsverkiezingen 1860
De Amerikaanse presidentsverkiezingen van 1860 speelden zich af in de aanloop naar de Amerikaanse Burgeroorlog. De Republikeinse kandidaat Abraham Lincoln nam het op tegen een tweetal kandidaten van de verdeelde Democratische Partij en de Constitutional Union-kandidaat John Bell.
| Amerikaanse presidentsverkiezingen van 1860 | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Datum | 6 november 1860 | ||||||
| Land |  Verenigde Staten
| ||||||
| Te verdelen zetels | 89 van de 176 kiesmannen nodig om te winnen | ||||||
| Opkomst | 81,2% | ||||||
| Resultaat | |||||||
| Genomineerde | Abraham Lincoln | ||||||
| Partij | Republikeinse Partij | ||||||
| Percentage Kiesmannen Staten |
39,8% 180 18 | ||||||
| Genomineerde | John Breckinridge | ||||||
| Partij | Zuidelijke- Democratische Partij | ||||||
| Percentage Kiesmannen Staten |
18,1% 72 11 | ||||||
| Genomineerde | John Bell | ||||||
| Partij | Constitutionele Uniepartij | ||||||
| Percentage Kiesmannen Staten |
12,6% 39 3 | ||||||
| Nieuwe president | Abraham Lincoln (R) | ||||||
| Vorige president | James Buchanan (D) | ||||||
| Begin regeerperiode | Kabinet-Lincoln | ||||||
| |||||||
| Opvolging verkiezingen | |||||||
| |||||||
| |||||||
Nominaties bewerken
De Republikeinse Partij, die in haar platform maatregelen tegen de slavernij beloofde, nomineerde bij de derde stemronde tijdens de partijconventie Abraham Lincoln als kandidaat voor het presidentschap met Hannibal Hamlin als zijn running mate oftewel vicepresidentskandidaat.
De Democratische Partij hield haar partijconventie in april 1860 in Charleston waarbij ze na meer dan 50 stemrondes nog steeds niet eens kon worden over een kandidaat. De noordelijke vleugel van de partij was anti-slavernij, maar de zuidelijke delegatieleden agiteerden hier fel tegen en hadden meer macht in de partij dan de "vrije" Democraten. De partij besloot de conventie op te schorten. Twee maanden later kwam de partij wederom bijeen, ditmaal in Baltimore, waar een groot deel van de zuidelijke delegatieleden de conventie verliet uit protest tegen het niet aannemen van een resolutie die de uitbreiding van de slavernij in de nieuwe territoria in het westen van het land steunde.
De overgebleven delegatieleden nomineerden vervolgens Stephen Arnold Douglas als kandidaat voor het presidentschap met Herschel Vespasian Johnson als vicepresidentskandidaat. De zuidelijke vleugel van de Democraten nomineerde John C. Breckinridge en Joseph Lane als haar ticket.
De Constitutional Union Party, een coalitie van voormalige Whigs en Know Nothing-aanhangers, nomineerde John Bell en Edward Everett als kandidaten voor de verkiezingen.
Presidentskandidaten bewerken
-
Voormalig
Afgevaardigde
Abraham Lincoln
uit Illinois
Republikeinse Partij -
-
Voormalig
Senator
John Bell
uit Tennessee
Constitutionele Uniepartij -
-
Vicepresidentskandidaten bewerken
-
-
-
-
Voormalig
Gouverneur
Herschel Johnson
uit Georgia
Noordelijke-
Democratische Partij
_(cropped_closein_3x4).jpg)
Campagne bewerken
De campagne stond voornamelijk in het teken van de regionale tegenstellingen. Lincoln stond in de meeste zuidelijke staten niet op het stembiljet en Douglas had alleen in de steden enige aanhang. De strijd daar ging daarom voornamelijk tussen Breckinridge en Bell.
Douglas riep op tot behoud van de Unie, terwijl de zuidelijke Democraten meer interesse hadden in het behoud van de slavernij, zelfs als dit ten koste ging van de nationale eenheid. De Republikeinen voerden campagne tegen de slavernij en er werd door de Democraten gewaarschuwd voor een burgeroorlog indien Lincoln verkozen zou worden. De Republikeinse kandidaat had in de noordelijke staten echter een belangrijke voorsprong in de opiniepeilingen en de algemene verwachting was dat Lincoln dankzij die steun de verkiezingen zou winnen.
Uitslag bewerken
De telling van de stemmen liet een duidelijke regionale uitslag zien. Lincoln won de noordelijke staten met redelijk gemak van Douglas, terwijl in het zuiden Breckinridge de meeste overwinningen voor zich opeiste. Het door Lincoln behaalde aantal stemmen was nationaal echter slechts zo'n 39 procent. In de grensstaten tussen noord en zuid won Bell in Virginia, Tennessee en Kentucky, terwijl Douglas, hoewel hij na Lincoln de meeste stemmen had gehaald, alleen in Missouri de overwinning kon behalen.
In het kiescollege verkreeg Lincoln uiteindelijk 180 kiesmannen, terwijl Breckinridge er 72 veroverde. Bell en Douglas verkregen er 39 respectievelijk 12. Lincoln werd aldus tot president van de Verenigde Staten verkozen.
| Kandidaat | Partij | Stemmen | Percentage | Kiesmannen | Running mate |
|---|---|---|---|---|---|
| Abraham Lincoln | Republikeinse Partij | 1.855.993 | 39,6% | 180 | Hannibal Hamlin |
| John Breckinridge | Zuidelijke Democratische Partij | 851.844 | 18,2% | 72 | Joe Lane |
| John Bell | Constitutionele Uniepartij | 590.946 | 12,6% | 39 | Edward Everett |
| Stephen Douglas | Democratische Partij | 1.381.944 | 29,5% | 12 | Herschel Johnson |
| Overigen | 540 | 0,1% | 0 | ||
| TOTAAL | 4.681.267 | 100% | 303 |
Nasleep bewerken
Als reactie op de verkiezingsoverwinning van de Republikein Lincoln verklaarde South Carolina op 20 december 1860 zich uit de Unie terug te trekken.[1] Weldra volgden meerdere zuidelijke staten en werd de burgeroorlog een voldongen feit. Op 12 april 1861 werd het eerste schot in de oorlog gelost door milities uit South Carolina die het federale Fort Sumter beschoten en veroverden. Lincoln riep hierna vrijwilligers op om de Unie te handhaven.
Externe links bewerken
- Website met feiten en cijfers over de Amerikaanse presidentsverkiezingen
- De verkiezingen van 1860; Tulane Universiteit
Bronnen, noten en/of referenties
|
