Sniff 'n' the Tears

Britse band

Sniff 'n' the Tears is een Britse rockband uit Londen. Ze zijn vooral bekend van hun hit Driver's Seat.

Sniff 'n' the Tears
Sniff 'n' the Tears
Achtergrondinformatie
Jaren actief 1977-1983, 1992 - heden
Oorsprong Londen, Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Label(s) Chiswick Records, Atlantic Records
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Geschiedenis

bewerken

Sniff 'n' the Tears werd in 1974 opgericht onder de naam Ashes of Moon. Omdat de groep er niet in slaagde een platencontract te sluiten, werd hij al snel weer opgeheven.

Toen drummer Luigi Salvoni enkele jaren later nog eens het demobandje beluisterde, haalde hij zanger Paul Roberts (die inmiddels kunstenaar in Frankrijk was geworden) over om opnieuw met Nick Dyche (gitaar), Laurence Netto (gitaar), Keith Miller (keyboard) en Nick South (basgitaar) een band te beginnen. In de zomer van 1978 kreeg de groep een platencontract aangeboden. Het nummer Driver's Seat was een grote hit in onder meer de Verenigde Staten, Australië en Nederland in het najaar van 1980. In Nederland was Driver's Seat hun 2e hit, nadat One love al de 38e positie in zowel de Nationale Hitparade als de TROS Top 50 en een 34e plaats in de Nederlands Top 40 haalde. De single The Driving Beat behaalde na het succes van Driver's Seat in 1981 nog een tipnotering, hierna ging het bergafwaarts met de groep. Laurence Netto scoorde onder de naam Loz Netto's Bzar begin 1983 nog een bescheiden hit met het nummer Fadeaway.

In juni 1991 werd het nummer Driver's Seat opnieuw op single uitgebracht in Nederland, nadat het te horen was in een tv-en radio reclamespot voor Pioneer Car Audio. De plaat werd opgepikt door Radio 3, veelvuldig gedraaid en werd een gigantische hit in de destijds twee hitlijsten op de nationale publieke popzender. Ditmaal bereikte de plaat de nummer 1-positie in zowel de Nederlandse Top 40 als de Nationale Top 100.

In België werden destijds de twee Vlaamse hitlijsten en de Waalse hitlijst niet bereikt.

Frontzanger-songwriter Paul Roberts, die ook verantwoordelijk was voor de platenhoezenafbeeldingen, is inmiddels kunstschilder.

In het voorjaar van 1992 kwam de groep na het tweede succes van Driver's Seat weer bij elkaar en treden tot op heden nog regelmatig op.

Discografie

bewerken
Jaar Album UK CAN US
1979 Fickle Heart - 43 35
1980 The Game's Up - 77 -
1981 Love/Action - - 192
1982 Ride Blue Divide - - -
1992 No Damage Done - - -
2001 Underground - - -
2011 Downstream - - -
2017 Random Elements - - -

Singles

bewerken
Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
One Love 1980 23-08-1980 34 3 #38 in de Nationale Hitparade / #38 in de TROS Top 50
Driver's Seat 1978 18-10-1980 4 11 #31 in de Nationale Hitparade / #4 in de TROS Top 50
Driver's Seat 1991 29-06-1991 1(3wk) 11 Re-entry / #1 in de Nationale Top 100

NPO Radio 2 Top 2000

bewerken
Nummer met notering(en)
in de NPO Radio 2 Top 2000[noot 1]
'99'00'01'02'03'04'05'06'07'08'09'10'11'12'13'14'15'16'17'18'19'20'21'22'23
Driver's Seat 38265047453432959461076697063897792195989791811181180931106010191118112910751243 1299
  1. 1, 2, 3, … geeft de plaats aan; vet = hoogste notering. * = nummer was nog niet uitgekomen; - = nummer was niet genoteerd.