Peter Frampton

Peter Kenneth Frampton
	Peter Frampton op het Ottawa Bluesfest in 2011.
Algemene informatie
Geboren	22 april 1950 te Beckenham
Land	Verenigd Koninkrijk
Werk
Genre(s)	arenarock, rock
Act(s)	The Herd, Humble Pie
	Officiële website; (en) IMDb-profiel; (en) Allmusic-profiel;
Bekende instrumenten
	talkbox
Portaal	rock

Peter Kenneth Frampton (Beckenham (Londen), 22 april 1950) is een Engels Amerikaanse muzikant, vooral bekend door zijn solowerk in de helft van de jaren '70 als "arena-rocker".

BiografieBewerken

Jaren 60 en 70Bewerken

Frampton begon al gitaar te spelen tijdens zijn schooltijd. Hij zat op dezelfde school als David Bowie en raakte met hem bevriend. Framptons vader doceerde er kunst. Tijdens de lunchpauzes oefenden Bowie en Frampton vaak samen op hun gitaren in het schoolkantoortje van Framptons vader. Tijdens zijn schoolperiode speelde Frampton in drie verschillende bands. De laatste band, The Preachers, gemanaged door Bill Wyman van The Rolling Stones, trad zelfs een keer op tv op en maakte een plaat: Hole in My Soul (Columbia DB7680). Op 16-jarige leeftijd trad hij toe tot The Herd en werd een tieneridool in Groot-Brittannië. Vervolgens werkte hij samen met Steve Marriott (van de Small Faces) in de groep Humble Pie, en verder op albums van Harry Nilsson, Jerry Lee Lewis, en George Harrison. Hij verhuisde in 1972 naar de Verenigde Staten en ging solo met het album Wind of Change.

Peter Frampton is bekend wegens het gebruik van de zogenaamde jappiotube in het 14 minuten durende "Do You Feel Like We Do", en het kortere "Show Me the Way". Dit waren allebei nummers op het album Frampton Comes Alive! (1976), waarvan hij 6 miljoen exemplaren verkocht en waarmee hij definitief doorbrak. De opvolger, I'm in You uit 1977, verkocht slechts 1 miljoen exemplaren, nog net platina maar het gaf wel aan dat zijn populariteit tanende was. Datzelfde jaar speelde Frampton in de film Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band; daarna raakte hij betrokken bij een ernstig auto-ongeval op de Bahama's. Hij herstelde en bleef nog platen maken, maar kwam niet meer bovenaan in de hitlijsten.

Jaren 80 en 90Bewerken

Omdat Frampton in de schulden raakte werd hij in 1987 gitarist/zanger in David Bowies begeleidingsband tijdens diens Glass Spider Tour. Bowie en Frampton waren al bevriend sinds de jaren 60, voordat een van beiden echt beroemd was.

Eind jaren 90 speelde Frampton bij Ringo's All Starr Band.

21e eeuwBewerken

Tijdens een overstroming in 2010 in Nashville verloor Frampton 44 gitaren. De onherstelbaar beschadigde instrumenten en die van andere bekende artiesten werden een paar maanden later geveild om geld op te halen voor slachtoffers van de ramp.^[1]^[2] Ter gelegenheid van 35 jaar Frampton Comes Alive ondernam hij in 2011 een tournee waarbij het album integraal werd gespeeld. In hetzelfde jaar kreeg hij een ster in de Music City Walk of Fame in Nashville. Ook dook dat jaar zijn sinds 1982 verloren gewaande favoriete gitaar, Les Paul Custom met de bijnaam Phenix, weer op die hij na een opknapbeurt sinds die tour weer op het podium gebruikt.^[3] In 2014 werd hij opgenomen in de Musicians Hall of Fame. In 2019 maakte Frampton bekend aan de ziekte inclusion body-myositis (IBM) te lijden, een neurologische aandoening die tot ernstige spierzwakte leidt. Om die reden kondigde hij aan dat zijn tour in 2019 ook zijn laatste zou zijn. Frampton zou voorjaar 2020 ook concerten geven in Engeland en op het Europese vasteland; deze werden afgelast vanwege het coronavirus.

DiscografieBewerken

StudioalbumsBewerken

All blues (2019)
Acoustic Classics (2016)
Hummingbird in a box: Songs for a Ballet (2014)
Thank You Mr Churchill (2010)
Fingerprints (2006)
Now (2003)
Peter Frampton (1994)
When All the Pieces Fit (1989)
Premonition (1986)
The Art of Control (1982)
Breaking All the Rules (1981)
Where I Should Be (1979)
I'm in You (1977)
Frampton (1975)
Somethin's Happening (1974)
Frampton's Camel (1973)
Wind of Change (1972)
Frampton forgets the words (2021)

LivealbumsBewerken

FCA!35 tour : An evening with Peter Frampton (2012)
2004 Summer Tour (2004)
Live in San Francisco March 24, 1975 (2004)
Live in Detroit (2000)
Frampton Comes Alive II (1995)
Frampton Comes Alive! (1976)

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Frampton Comes Alive!	1976	13-03-1976	2	18

SinglesBewerken

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Daybreak	1973	20-04-1974	tip2	-	met Harry Nilsson, Ringo Starr, George Harrison, Klaus Voormann, Jim Price, Bobby Keys, Chris Spedding, Gene Cipriano & Ray Cooper
Show Me the Way	1976	12-06-1976	1(1wk)	13	Nr. 1 in de Nationale Hitparade
Baby I Love Your Way	1975	28-08-1976	tip12	-

Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Show Me the Way	1976	26-06-1976	1(1wk)	13

NPO Radio 2 Top 2000Bewerken

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21
Baby, I Love Your Way	1936	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Show Me the Way	967	891	933	712	727	937	912	1062	1551	1028	1112	1128	1067	1069	1236	1091	1414	1538	1400	1780	1888	1787	1542