Paramutatie

Een paramutatie is een interactie tussen twee allelen op één locus, waarbij het ene allel een erfelijke verandering veroorzaakt in het andere allel.^[1] Deze verandering is vaak een DNA-methylering of een histon-modificatie; paramutaties zijn dan ook niet genetisch, maar epigenetisch van aard.^[2] Het allel dat de verandering veroorzaakt wordt paramutageen genoemd, en het allel dat de epigenetische verandering ondergaat noemt men paramutabel. Een paramutabel allel kan een geheel andere mate van genexpressie vertonen. Nakomelingen kunnen deze veranderde genexpressie overerven, zelfs wanneer het paramutagene allel niet langer aanwezig is.^[1] Paramutaties zijn hiermee een verklaring voor organismen die hetzelfde genoom hebben, maar drastisch verschillen in fenotype.^[3]

Paramutaties zijn voornamelijk bestudeerd in maïsplanten, maar ze zijn ook in een aantal andere organismen ontdekt, waaronder dieren zoals Drosophila melanogaster en muizen.^[1]^[4] Ondanks dat paramutaties bij zeer uiteenlopende organismen voorkomen zijn er maar weinig voorbeelden van dit fenomeen bekend en is het mechanisme ervan nog niet geheel opgehelderd.

Zie ook bewerken

Referenties

↑ ^a ^b ^c (en) Chandler, Vicki L. (2007). Paramutation: From Maize to Mice. Cell 128 (4): 641–645. ISSN: 0092-8674. PMID 17320501. DOI: 10.1016/j.cell.2007.02.007.
↑ (en) Haring, M; Baderm R; Louwers, M; Schwabe, A; van Driel, R; Stam, M. (2010). The role of DNA methylation, nucleosome occupancy and histone modifications in paramutation. The Plant Journal 63 (3): 366–378. ISSN: 1365-313X. PMID 20444233. DOI: 10.1111/j.1365-313X.2010.04245.x.
↑ (en) Springer, Nathan M. & McGinnis, Karen M. (2015). Paramutation in evolution, population genetics and breeding. Seminars in Cell & Developmental Biology. Paramutation & Pax Transcription Factors. 44: 33–38. PMID 26325077. DOI: 10.1016/j.semcdb.2015.08.010.
↑ (en) de Vanssay A, Bougé A, Boivine A. et al. (2012). Paramutation in Drosophila linked to emergence of a piRNA-producing locus. Nature 490 (7418): 112–115. PMID 22922650. DOI: 10.1038/nature11416.

Literatuur

(en) Griffiths AJF, Miller JH, Suzuki DT, et al. (200), An Introduction to Genetic Analysis. 7th edition.. W. H. Freeman, New York. Vrije toegang tot hoofdstuk.

[:2-1] (en) Chandler, Vicki L. (2007). Paramutation: From Maize to Mice. Cell 128 (4): 641–645. ISSN: 0092-8674. PMID 17320501. DOI: 10.1016/j.cell.2007.02.007.

[:3-2] (en) Haring, M; Baderm R; Louwers, M; Schwabe, A; van Driel, R; Stam, M. (2010). The role of DNA methylation, nucleosome occupancy and histone modifications in paramutation. The Plant Journal 63 (3): 366–378. ISSN: 1365-313X. PMID 20444233. DOI: 10.1111/j.1365-313X.2010.04245.x.

[:4-3] (en) Springer, Nathan M. & McGinnis, Karen M. (2015). Paramutation in evolution, population genetics and breeding. Seminars in Cell & Developmental Biology. Paramutation & Pax Transcription Factors. 44: 33–38. PMID 26325077. DOI: 10.1016/j.semcdb.2015.08.010.

[:5-4] (en) de Vanssay A, Bougé A, Boivine A. et al. (2012). Paramutation in Drosophila linked to emergence of a piRNA-producing locus. Nature 490 (7418): 112–115. PMID 22922650. DOI: 10.1038/nature11416.

[1]

[2]

[3]

[4]