Onroerende voorheffing
De onroerende voorheffing is in België een belasting die geheven wordt op onroerende eigendommen. Oorspronkelijk was zij opgevat als een voorschot op de inkomstenbelastingen, vandaar de naam voorheffing. Tegenwoordig[(sinds) wanneer?] sinds 1994 is zij een geheel zelfstandige heffing. Zij wordt berekend op het kadastraal inkomen, dat is een vaste raming van de huurwaarde, zoals die door de diensten van het Kadaster (nu Administratie Opmetingen & Waarderingen) wordt vastgesteld.
Het basistarief van de onroerende voorheffing wordt vastgelegd door de gewesten. De gemeente en de provincie voegen daar hun heffingen aan toe, de zogenaamde opcentiemen. De belasting is dus van gemeente tot gemeente verschillend. Ieder van de genoemde besturen ontvangt zijn deel van de belasting.
In Wallonië wordt de onroerende voorheffing nog geïnd door de federale belastingdiensten. In Vlaanderen gebeurt dat door de Vlaamse Belastingdienst. Sinds 1 januari 2018 wordt, wat het Brussels Hoofdstedelijk Gewest betreft, de onroerende voorheffing geïnd door Brussel Fiscaliteit.
RechtsvergelijkingBewerken
Het Nederlandse equivalent van onroerende voorheffing is onroerendezaakbelasting.