Nunc dimittis (verhaal)

kort verhaal van Roald Dahl

Nunc dimittis is een kort verhaal van Roald Dahl met wraak als centraal thema. Het verscheen in 1953 voor het eerst in het Amerikaanse tijdschrift Collier's onder de titel The Devious Bachelor. Daarna is het meerdere malen herdrukt in verhalenbundels.[1] Het is verfilmd als onderdeel van de serie Tales of the Unexpected (onder de naam Depart in Peace).

Het verhaal wordt geheel verteld vanuit het ik-perspectief.

Verhaal bewerken

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

De rijke kunstverzamelaar Lionel Lampson is een welgestelde man van achter in de vijftig, hij is ook vrijgezel. Op een avond geeft hij de weduwe Gladys Ponsonby een lift naar haar huis. Ponsonby probeert Lampson voor zichzelf te winnen, ze verklapt aan hem dat Lampsons veel jongere vriendin Janet de Pelagia achter zijn rug om de meest achterbakse dingen over hem vertelt. Lampson is diep geschokt en teleurgesteld en hij besluit wraak te nemen op zijn vriendin. Ponsonby vertelt ook over de excentrieke schilder John Royden, die de gewoonte heeft om al zijn portretten eerst naakt te schilderen en ze daarna nog eens te schilderen met hun kleren aan, waarbij hij de nieuwe verflaag gewoon over de oude opgedroogde laag − die hen zonder kleren toont − heen schildert.

Lampson bedenkt een plan om het Janet betaald te zetten. Hij zorgt eerst dat ze in contact komt met Royden en diens volgende portret wordt. Lampson koopt hierna het portret stiekem over van de schilder en hangt het op in een van zijn eigen huizen, waarna hij de bovenste verflaag − waarop Janet haar kleren aan heeft − weghaalt zonder de verflaag eronder te beschadigen. Zodoende blijft er een naaktportret van Janet over. Lampson nodigt vervolgens Janet en nog een aantal mensen uit zijn vrienden- en kennissenkring uit voor een feestelijk diner. Tijdens het nagerecht doet Lampson de lichten in de kamer uit en hij onthult het naaktportret, waarop Janet in katzwijm valt. Triomfantelijk verlaat Lampson in stilte de kamer en hij gaat terug naar zijn andere woning.

Die avond wordt Lampson gebeld door Ponsonby, die hem vertelt dat niemand van zijn vrienden hem nog kan luchten. Ze nodigt hem uit om weer eens bij haar langs te komen. Lampson beseft nu dat hij in een valse list van Ponsonby die hem voor zichzelf wilde hebben is getuind. De volgende dag krijgt Lampson een brief van Janet, die schrijft dat ze hem alles vergeeft. Als extra teken van verzoening heeft ze een stuk kaviaar bij de brief gedaan. Lampson, die zich nu nog erger schaamt, eet van de kaviaar in een poging zichzelf wat op te monteren. Hij besluit zijn verslag met de mededeling dat hij zich ineens heel erg ziek voelt (dit komt doordat de kaviaar door Janet is vergiftigd).