Louis Hartlooper Complex
Het Louis Hartlooper Complex (LHC) is een film- en cultuurcentrum in de Nederlandse stad Utrecht. Het is een initiatief van filmmaker en bioscoopeigenaar Jos Stelling.
Louis Hartlooper Complex
| ||||
| ||||
| Locatie | Utrecht, Tolsteegbrug 1 | |||
| Oorspr. functie | politiebureau | |||
| Huidig gebruik | sinds 2004 een bioscoop (Arthouse) met 5 zalen | |||
| Start bouw | ca. 1927 | |||
| Bouwstijl | Amsterdamse School | |||
| Monumentstatus | Rijksmonument | |||
| Monumentnummer | 514212 | |||
| Architect | Johannes Izak Planjer | |||
| Afbeeldingen | ||||
_-_Utrecht_-_20329955_-_RCE.jpg)
| ||||
Achterzijde van het complex
| ||||
| ||||
Het LHC is genoemd naar Louis Hartlooper, een bekend en kleurrijk persoon uit de Utrechtse filmgeschiedenis. Hij was filmexplicateur in Bioscoopsalon Vreeburg en de Rembrandtbioscoop. Het LHC heeft vijf bioscoopzalen, waar arthouse-films worden vertoond. Ook het organiseren van debatten en cursussen behoort tot de activiteiten. In het LHC is ook kantoorruimte en ruimte voor exposities.
GebouwBewerken
Het LHC is gehuisvest in een voormalig politiebureau uit omstreeks 1927 op de Tolsteegbrug in het Museumkwartier. Het complex is een rijksmonument in de stijl van de Amsterdamse School, ontworpen door de Utrechtse stadsarchitect J.I. Planjer. Hij ontwierp het gebouw tegelijk met de naastgelegen brug met kademuur en de tramhalte.[1]
Voor het realiseren van bioscoopzalen was een grondige verbouwing noodzakelijk. Zo moesten er twee bioscoopzalen ingepast worden, terwijl aan de structuur van het pand niets veranderd mocht worden vanwege de monumentenstatus. De zalen zijn op de binnenplaats gebouwd, deels onder de grond, omdat men gebonden was aan een maximumhoogte.
Voor de verbouwing van het pand is geen beroep gedaan op subsidies. In 2001 beloofde de gemeente aan Stelling dat hij het oude politiegebouw kon gebruiken. Het pand werd gekocht en de verbouwing begon al twee jaar later. Op 22 juli 2004 werd het eerste publiek verwelkomd. De officiële opening was op 5 september 2004 door Louis Hartlooper jr., de zoon van Louis Hartlooper.
In 1995 is in het poortgedeelte een driedimensionale gevelsteen geplaatst van Stef Stokhof de Jong getiteld D' Oude Tollesteegh-poort.
Louis HartlooperprijsBewerken
Elk jaar wordt de Louis Hartlooperprijs uitgereikt aan een verdienstelijk auteur of journalist, die een stimulerende bijdrage levert aan het denken over cinema en aan de verdieping van de Nederlandse filmcultuur. De prijs bestaat uit een zwarte spiegel, een penning, een oorkonde, een foto en duizend euro.[2]
- 2005: Joyce Roodnat
- 2006: Dirk Lauwaert voor zijn boek Dromen van een Expeditie
- 2007: Annemieke Hendriks voor haar boek De pioniers.
- 2008: André Waardenburg
- 2009: Dana Linssen
- 2010: Oliver Kerkdijk
- 2011: Eric Koch
- 2012: Gawie Keyser
- 2013: Gedeelde eerste plaats: Rob van Scheers en Paul Verhoeven voor hun gebundelde serie filmbesprekingen Volgens Verhoeven) en Bor Beekman voor zijn artikelen en interviews in de Volkskrant.
- 2014: Tjeu van den Berk en Marjeet Verbeek voor hun boek Het filmgesprek: woorden aan droombeelden wijden.
- Peter van Bueren de eerste Louis Hartlooper Oeuvreprijs voor de Filmjournalistiek
- 2015: Ruud den Drijver, voor Circus Bloteman – Biografie van Wim Verstappen
- 2016: Patricia Pisters, voor Filming for the Future: The Work of Louis van Gasteren
- 2017: Joyce Roodnat
- 2018: Nouchka van Brakel voor haar boek Scènes uit mijn eigen draaiboek
Zie ookBewerken
|
Externe links Bronnen, noten en/of referenties
|
|
Zie de categorie Louis Hartlooper Complex van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
-Flag.svg){kind=small} | Bioscopen in de stad Utrecht |  |
|---|---|---|