Liga van Lezhë

Lidhja e Lezhës ; Liga van Lezhë
(Details)	(Details)
	Motto; Het geloof van de Albanezen, is Groot-Albanië.
Kaart
Algemene gegevens
Hoofdstad	Shkodër
Talen	Albanees
Religie(s)	rooms-katholieke kerk, orthodox
Regering
Staatshoofd	Vorst van Albanië: Gjergj Kastrioti (1444-1468); Lekë Dukagjini (1468-1479);

De Liga van Lezhë (Albanees: Lidhja e Lezhës) ook wel de Albanese Liga (Lidhja Arbërore) (2 maart 1444 - 25 april 1479) was een verbond tussen alle vorstendommen in Albanië, gesloten in de stad Lezhë. Het doel van deze alliantie van de Albanese vorsten was om het indringende Ottomaanse Rijk, in een gewapend conflict te verslaan.

De Liga van Lezhë wordt vaak beschouwd als de wortelen van de huidige Albanese staat^[1] omdat het de eerste keer was dat Albanezen een territoriale eenheid vormden nadat de Albanese adel enkele eeuwen over zelfbestuurde middeleeuwse vorstendommen regeerden. Na de oprichting van de Liga van Lezhë kroonde Skanderbeg zichzelf tot Zoti i Arbërise, (Nederlands: Heer van Albanië).

OntstaanBewerken

De leiders van de Liga van Lezhë afgebeeld op een schilderij in het Skanderbeg museum in Krujë.

Nadat het Prinsdom Albanië in 1415 werd ontbonden en verdeeld werd tussen het Ottomaanse Rijk en de Republiek Venetië en de andere Albanese vorsten heersten over autonome gebieden werd in 1444 besloten door de Albanezen zich tot één staat samen te voegen, de Liga van Lezhë. Deze militaire alliantie werd geleid door Skanderbeg en na zijn dood door Lekë Dukagjini. Skanderbeg had een bijeenkomst georganiseerd, waar de Albanese edelen en de leiders van de vrije Albanese vorstendommen van de hoge bergen, aanwezig waren en waar ze tot het besluit kwamen om gezamenlijk tegen de Venetianen en Ottomanen te strijden. Ze kozen Skanderbeg als leider.

Op het Sheshi Besëlidhja te Lezhë staat een monument met een grote gedenkplaat ter herdenking van de oprichting van de Liga.

SuccesBewerken

Zie Albanees-Venetiaanse Oorlog en Albanees-Ottomaanse Oorlog voor de hoofdartikelen over dit onderwerp.

Onder Skanderbegs bevel marcheerden de Albanese strijders naar het oosten om de steden Dibra en Ohrid in te nemen. Vijfentwintig jaar lang, van 1443 tot 1468, marcheerden Skanderbegs 10.000 manschappen door Ottomaans grondgebied en versloegen de veel grotere en beter bevoorrade Ottomaanse strijdkrachten. Hongarije, en later Napels- bevreesd voor de militaire successen van de Ottomanen buiten Albanië - gaven financiële en logistieke steun aan Skanderbegs leger. Waar de Venetianen werden verslagen door de Liga van Lezhë verloor de Liga, na de dood van Skanderbeg en 47 jaar succesvol verzet, de strijd tegen de Ottomanen.

Adellijke familiesBewerken

Belangrijke personen bij het verdragBewerken

VeldslagenBewerken

Skanderbeg is 25 keer ten strijde getrokken. Hij won 24 keer; zijn enige verlies was in Berat.

↑ Pickard, Rob, Çeliku, Florent, Analysis and reform of cultural heritage policies in South-East Europe. Council of Europe (2008), p. 16. ISBN 978-92-871-6265-6. Gearchiveerd op 28 June 2014. Geraadpleegd op 2 February 2012.

[PickardÇeliku2008-1] Pickard, Rob, Çeliku, Florent, Analysis and reform of cultural heritage policies in South-East Europe. Council of Europe (2008), p. 16. ISBN 978-92-871-6265-6. Gearchiveerd op 28 June 2014. Geraadpleegd op 2 February 2012.

[1]