Katholieke Kerk in Italië

Altaar met beeldengroep op de Heilige berg van Ossuccio voorstellende de kroning van de maagd Maria

Sint-Pietersbasiliek

Sint-Paulus buiten de Muren

Sint-Sebastiaan buiten de Muren

Sint-Jan van Lateranen

Santa Croce in Gerusalemme

Sint-Laurens buiten de Muren

Basiliek van Maria de Meerdere

De Katholieke Kerk in Italië is een onderdeel van de wereldwijde Katholieke Kerk. Naast het land Italië behoren er nog twee andere naties tot de Italiaanse bisdommen, namelijk San Marino en Vaticaanstad. In totaal zijn er 225 bisdommen in Italië.^[1] De geestelijk leider van het katholieke geloof is de paus, die zijn zetel heeft in Vaticaanstad.

Italië is sinds het Romeinse Rijk een belangrijke plaats voor christelijke pelgrims. Vooral de stad Rome, de stad waar Sint-Pieter is gestorven, wordt gezien als het “thuis” van de Rooms-Katholieke Kerk. Dit komt doordat de Sint-Pietersbasiliek beschouwd wordt als de eerste van de zeven pelgrimskerken van Rome.^[2] Na verloop van tijd werd de Rooms-Katholieke Kerk in en buiten Italië heel erg belangrijk. Talrijke Italiaanse kardinalen, pausen en religieuze geleerden maakten er deel van uit.

In de Renaissance was de kerkelijke kunst van Italië opvallend van kwaliteit, ze trok aandacht uit heel Europa en verder. Veel nu nog bekende kunstenaars hielden zich ermee bezig: Leonardo da Vinci, Michelangelo, Fra Carnevale (priester en kunstenaar), Gian Lorenzo Bernini, Sandro Botticelli, Tintoretto, Titian, Raphael, Giotto en vele anderen.^[3]

Ook de Italiaanse kerkarchitectuur had grote invloed op de westerse cultuur. Voorbeelden hiervan zijn: De Sint-Pietersbasiliek in Rome, de basiliek van San Marco in Venetië en de Santa Maria del Fiore de dom van Brunelleschi in Florence.

Apostolisch nuntius voor Italië is aartsbisschop Emil Paul Tscherrig, die ook nuntius is voor San Marino.

Inhoud

GeschiedenisBewerken

In de eerste eeuw kreeg het christendom voet aan de grond in Italië, nadat het waarschijnlijk hierheen was gebracht door onbekende reizigers, handelaren of soldaten. De aanwezigheid van deze christenen in de eerste eeuw bleek uit een brief die de apostel Paulus geschreven had aan de Romeinen. De christenen in Rome hadden contact met de apostelen Petrus en Paulus. Deze apostelen gingen op een missie naar Rome. Eén van de eerste Italiaanse bisschoppen en pausen was de romein Clemens.^[4]

In haar tweeduizend jaar oude geschiedenis is de Kerk van Italië sterk gegroeid in grootte en invloed. Veel belangrijke voormannen en -vrouwen van het katholieke geloof komen uit de Italiaanse Kerk:

het echtpaar Aquila en Priscilla
Ignatius van Antiochië, bisschop van Antiochië en martelaar in Rome
Polycarpus, bisschop van Smyrna en martelaar in Rome en een leerling van Johannes de Evangelist
Agnes, martelaar
Laurentius, martelaar
Justinus de Martelaar, kerkleraar en martelaar
Hippolytus, priester en martelaar
Cecilia, Romeins martelaar
Ambrosius, bisschop en kerkleraar
Hiëronymus, theoloog en kerkleraar
Benedictus van Nursia, stichter van het westerse monnikendom

Paus Leo de Grote, kerkleraar en bisschop van Rome
Paus Gregorius de Grote, bisschop van Rome en kerkleraar
Augustinus van Canterbury, Romeinse monnik, later Engelse aartsbisschop
Paus Urbanus II, paus of bisschop van Rome, aankondiger van de eerste kruistocht
Anselmus van Canterbury, Italiaanse filosoof, doctor en later de Engelse bisschop
Franciscus van Assisi, oprichter van de Franciscanen
Bonaventura van Bagnorea, Dominicaanse theoloog en kerkleraar

Thomas van Aquino, theoloog, filosoof en kerkleraar
Dante Alighieri, dichter
Catharina van Siena, hervormer en kerklerares
Claudio Monteverdi, componist
Robertus Bellarminus uit Toscane, theoloog en kerkleraar
Antonio Vivaldi, priester en componist
Paus Leo XIII, bisschop van Rome en sociaal hervormer
Paus Pius XII, bisschop van Rome
Paus Johannes XXIII, bisschop van Rome en initiatiefnemer van het Tweede Vaticaans Concilie.

TegenwoordigBewerken

De Italiaanse Bisschoppenconferentie heeft een uitvoerende taak. In tegenstelling tot wat bij de meeste andere bisschoppelijke conferenties het geval is wordt de voorzitter van de Italiaanse conferentie benoemd door de paus. Sinds maart 2007 is kardinaal Angelo Bagnasco voorzitter.^[5]

Hedendaagse Italianen die belangrijk zijn voor de Kerk zijn bijvoorbeeld: Luigi Giussani, de stichter van Gemeenschap en Bevrijding; Chiara Lubich, oprichtster van de Focolarebeweging; Andrea Riccardi, stichter van de Gemeenschap van Sant'Egidio, één van de grootste organisaties ter wereld die op geloof gebaseerd is.

Ongeveer 90% van de Italiaanse bevolking maakt deel uit van de Rooms-Katholieke Kerk,^[6] waarvan een derde actief lid is. Italië heeft 225 bisdommen,^[7] meer dan enig ander land in de wereld, met uitzondering van Brazilië. Italië heeft ook het grootste aantal parochies (25.694), vrouwelijke (102.089) en mannelijke (23719) religieuzen en priesters.