Karl Straube
Montgomery Rufus Karl Siegfried Straube (Berlijn, 6 januari 1873 - Leipzig, 27 april 1950) was een Duits organist en koordirigent.
Loopbaan bewerken
Straube leerde orgel spelen van zijn vader, die organist was. Daarna vervolmaakte hij zich door zelfstudie. In 1897 werd hij organist in de dom van Wesel.
In januari 1903 werd Straube organist in de Thomaskirche in Leipzig. In hetzelfde jaar werd hij koordirigent van de Bachvereniging te Leipzig. In 1907 werd Straube leraar orgel aan de Hochschule für Musik und Theater „Felix Mendelssohn Bartholdy“ te Leipzig. In 1908 werd hij er professor.
In 1918 volgde hij Gustav Schreck op als Thomascantor. Hij maakte er Günther Ramin organist. In 1920 voegde hij het koor van de Bachvereniging samen met dat van het Gewandhaus.
In de herfst van 1920 begeleidde hij de eerste buitenlandse reis van het Thomanerchor naar Denemarken en Noorwegen. In 1939 ging Straube met pensioen en Günther Ramin volgde hem op als Thomascantor.
Literatuur bewerken
- Gaben der Freude. Karl Straube zu seinem 70. Geburtstag. (Festschrift) Leipzig 1943.
- Willibald Gurlitt/Hans-Olaf Hudemann (Hrsg.): Karl Straube. Briefe eines Thomaskantors. Stuttgart 1952.
- Christoph Held, Ingrid Held (Hrsg.): Karl Straube. Wirken und Wirkung. Berlin (Ost) 1976.
- Günther Hartmann: Karl Straube und seine Schule. "Das Ganze ist ein Mythos." Bonn 1991.
- Corinna Wörner: Zwischen Anpassung und Resistenz. Der Thomanerchor Leipzig in zwei poltischen Systemen. Studien und Materialien zur Musikwissenschaft, 123. Georg Olms Verlag, Hildesheim 2023. ISBN 978-3-487-16232-4