Het K-peil van een woning is een kengetal om de graad van thermische verliezen door de gebouwschil aan te geven. In België wordt deze term samen met het E-peil berekend, in Nederland spreekt men van de epc-waarde. De term houdt niet alleen rekening met de isolatiegraad van een gebouw (de U-waarde) maar ook de graad van compactheid van een gebouw: een huis dat goed geïsoleerd is, maar een groot contactoppervlak heeft met buiten zal ook tot grote warmteverliezen leiden.

In bepaalde normen wordt een maximum K-peil (bijvoorbeeld K45) vooropgesteld.

Vlaanderen bewerken

Door de Vlaamse wetgeving rond energieprestatie en binnenklimaatnorm (EPB) en het maximale toegelaten E-peil is er ook regelgeving over het K-peil. Sinds 1 januari 2012 mag een nieuwbouwwoning een k-peil hebben van maximum 40.

Niet woongebouwen zoals scholen en kantoren mogen in Wallonië en Brussel een K-peil van 45 hebben. Industriële gebouwen in Wallonië een K-peil van 55.

Vanaf 2018 spreken we van een S-peil voor woningen, het vervangt de K-peileis. Voor industriële gebouwen blijft de K-peileis bestaan.

Berekenen van het K-peil bewerken

  • Berekenen van de standaard warmtedoorgangscoëfficiënt

 

waarbij

RT de warmteweerstandscoëfficiënt is
he de overgangscoëfficiënt buiten is met als waarde 23 W/m²K
hi de overgangscoëfficiënt binnen is met als waarde 8 W/m²K
  • Berekenen van de globale warmtedoorgangscoëfficiënt

 

waarbij ai een controlecoëfficiënt is met waarde:

1/3 bij delen in contact met de grond
2/3 bij scheiding van delen wel en niet verwarmd
1 bij alle overige delen
  • Berekenen van de compactheid van het gebouw

  met V het totale volume van de woning en A de totale oppervlakte waarlangs de woning warmte verliest (buitenmuren, dak, ...)

  • Berekenen van het K-peil

Er zijn drie mogelijkheden:

C≤1 :  

1<C≤4 :  

4<C :  

Zie ook bewerken