Joseph Laurent Jaminé

Joseph Laurent Jaminé (Maastricht, 19 mei 1797 - Tongeren, 20 augustus 1883) was een Belgisch liberaal politicus, journalist en burgemeester, lid van het Belgisch Nationaal Congres.

Levensloop

Jaminé was een zoon van Lam­bert Jaminé en Geneviève Absil. Na middelbare studies in Maastricht, studeerde hij rechten aan de universiteit van Luik. Hij schreef zich in bij de balie van Maastricht en kwam daar sterk onder de indruk van het proces dat door de regering was ingespannen tegen burgemeester Jean-François Hennequin. Zowel Hennequin als de advocaten van de beklaagde, Surlet de Chokier, Etienne de Gerlache en Charles Destouvelles zouden later zijn collega's zijn in het Nationaal Congres.

Met zijn vriend, de schrijver Théodore Weustenraad (1805-1849) stichtte hij de Maastrichtse oppositiekrant L'Éclaireur (1827-1829) waar ook Charles-Ghislain Vilain XIIII aan meewerkte. Ze wilden voor het Maastrichtse gebied dezelfde stem laten horen als in Luik het geval was met de Mathieu Laensberg.

Begin november 1830 werd Jaminé verkozen tot plaatsvervangend lid van het Nationaal Congres. Pas vanaf 7 april 1831 zetelde hij effectief, nadat Surlet de Chokier regent was geworden. Tijdens de enkele maanden die aan het Congres nog restten, nam Jaminé driftig deel aan de debatten.

In oktober 1831 werd hij lid van de eerste verkozen Kamer van volksvertegenwoordigers, en bleef dit tot in 1833. In de debatten over het Verdrag der XXIV Artikelen had hij het uiteraard moeilijk.

Rond 1833 verliet hij Maastricht en vestigde zich in Tongeren. Hij werd gemeenteraadslid van deze stad en op 17 januari 1855 werd hij burgemeester tot 31 december 1860. Een ruzie binnen de liberale groep verhinderde hem verdere uitoefening van dit mandaat maar van 1864 tot 1866 was hij opnieuw burgemeester.

Jaminé was ook provincieraadslid en was vicevoorzitter (1839-1848) en voorzitter (1848-1883) van de provincieraad.

Joseph Jaminé was getrouwd met Marie-Anne Van Herff en ze hadden minstens twee kinderen: Hubert die pleitbezorger werd en Marie-Anne die trouwde met de ontvanger van de registratie Ledouble. Jaminé had een broer, Jean Jaminé (°1800) die provinciaal architect in Limburg was.

Publicatie

• (i. s. m. L. De Fastré), Mémoire sur la destination des ci-devant bégui­nages, Luik, 1846).

Iconografie

• Portret van Joseph Jaminé door Geudens (1873), bewaard in het provinciehuis van Limburg in Hasselt.

Literatuur

• René WARLOMONT, Joseph Laurent Jaminé, in: Biographie nationale de Belgique, T. XXXVII, Brussel, 1971-1972, col. 461-462)
• Louis ROPPE, Joseph Laurent Jaminé, in: Nationaal Biografisch Woordenboek, T. 3, Brussel, 1968, col. 442­-444.