John Maus

John Maus
	Maus op Roskilde 2018
Algemene informatie
Geboren	23 februari 1980
Geboorteplaats	Austin (Minnesota), VS
Land	Verenigde Staten
Werk
Jaren actief	sinds 1999
Genre(s)	synthpop, low fidelity
Beroep	muzikant
Instrument(en)	keyboard
Zangstem	bariton
Invloed(en)	barokmuziek, popmuziek
Label(s)	Demonstration Bootleg Ltd, Upset The Rhythm, Ribbon Music, Human Ear Music, Mistletone
	Officiële website; (en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) Last.fm-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

John Maus is een Amerikaans muzikant, componist en zanger.

Biografie bewerken

Maus werd geboren in 1980 te Austin (Minnesota). In 1998 begon hij muziekcompositie te studeren aan het 'California Institute of the Arts'. Daar ontmoette hij Ariel Pink met wie hij bevriend raakte en samenwoonde.^[1] Ze wisselden elkaars muziek uit en Maus maakte deel uit van de oorspronkelijke Ariel Pink's Haunted Graffiti line-up. Als Maus solo optrad zong hij karaoke op zijn eigen vooraf opgenomen muziek.^[2] Die muziek werd oorspronkelijk niet goed ontvangen maar hij vond uiteindelijk toch een uitgever.^[3] In 2006 verscheen zijn eerste album, Songs, met werk van de vijf voorgaande jaren. Een jaar later werd Love is Real uitgebracht.^[4]

Rond die periode kreeg Maus een studiebeurs toegewezen om politieke filosofie te studeren aan de universiteit van Hawaï. Hij gaf er les, werkte er aan zijn scriptie en schreef 's avonds muziek.^[2] In 2009 verhuisde hij terug naar Minnesota om in alle rust aan zijn scriptie en muziek te kunnen werken. De eenzaamheid maakte muziek schrijven echter moeilijk. Hij hield zich onledig met chemische experimenten en stak zichzelf daarbij een aantal keer in brand.^[5]

Ondertussen studeerde hij aan de 'European Graduate School' in Zwitserland waar hij les kreeg van Alain Badiou. De titel van Maus' derde album, We Must Become the Pitiless Censors of Ourselves refereert naar Badiou's werk.^[6] Het schrijven van het album was een zoektocht naar de perfecte popsong. Daartoe gebruikte Maus voor het eerst, 31 jaar oud ondertussen, geestverruimende middelen zoals roesmiddelen en een isolatietank. Dit droeg volgens hem echter niets bij aan het album.^[3]

Het afwerken van zijn scriptie Communication and Control over de invloed van technologie op sociale controle nam nog twee jaar in beslag. Vervolgens prutste Maus twee jaar met modulaire synthesizers. Daarna hield hij zich terug bezig met computers en muziek schrijven. In 2017 bracht Maus het apocalyptische album Screen Memories uit.^[7] Het jaar daarop verscheen Addendum.^[4] Ter ondersteuning van de albums ging Maus voor het eerst met een liveband op toer. Zijn broer Joe speelde erin mee maar stierf in juli 2018 enkele uren voor een optreden in Letland aan een hartaanval.^[8] Hierdoor werd Maus' optreden op Pukkelpop geannuleerd.^[9] Later dat jaar begon Maus terug solo te toeren.^[8]

Discografie bewerken

Naast enkele verzamelalbums en zelf uitgebracht materiaal zijn dit Maus' officiële albums:^[4]

2006: Songs
2007: Love is real
2011: We Must Become the Pitiless Censors of Ourselves
2017: Screen Memories
2018: Addendum

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) Roger Batty, I think We're Alone Now. Musique Machine. Gearchiveerd op 3 december 2022. Geraadpleegd op 3 december 2022.
↑ ^a ^b (en) Wm. Ferguson, The Orchestral Maneuvers of John Maus. The New York Times Magazine (28 oktober 2011). Gearchiveerd op 3 december 2022. Geraadpleegd op 3 december 2022.
↑ ^a ^b (en) Paula Mejia, John Maus Baroque and Roll. Red Bull (26 oktober 2017). Gearchiveerd op 3 december 2022. Geraadpleegd op 3 december 2022.
↑ ^a ^b ^c (en) Discography. AllMusic. Gearchiveerd op 3 december 2022. Geraadpleegd op 3 december 2022.
↑ (en) Hazel Sheffield, Interview: John Maus. The Stool Pigeon (17 september 2010). Gearchiveerd op 14 juni 2011. Geraadpleegd op 3 december 2022.
↑ (en) Leah Loscutoff, John Maus. BOMB Magazine (21 juli 2011). Gearchiveerd op 3 december 2022. Geraadpleegd op 3 december 2022.
↑ (en) Collin Joyce, John Maus at the end of the world. Vice Media (12 oktober 2017). Gearchiveerd op 3 december 2022. Geraadpleegd op 3 december 2022.
↑ ^a ^b (en) Matthew Strauss, John Maus announces new tour. Pitchfork Media (1 oktober 2018). Gearchiveerd op 3 december 2022. Geraadpleegd op 3 december 2022.
↑ edm, John Maus annuleert optreden Pukkelpop na dood broer. De Standaard (30 juli 2018). Gearchiveerd op 3 december 2022. Geraadpleegd op 3 december 2022.

Zie de categorie John Maus van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[1] (en) Roger Batty, I think We're Alone Now. Musique Machine. Gearchiveerd op 3 december 2022. Geraadpleegd op 3 december 2022.

[NYT-2] (en) Wm. Ferguson, The Orchestral Maneuvers of John Maus. The New York Times Magazine (28 oktober 2011). Gearchiveerd op 3 december 2022. Geraadpleegd op 3 december 2022.

[RB-3] (en) Paula Mejia, John Maus Baroque and Roll. Red Bull (26 oktober 2017). Gearchiveerd op 3 december 2022. Geraadpleegd op 3 december 2022.

[All-4] (en) Discography. AllMusic. Gearchiveerd op 3 december 2022. Geraadpleegd op 3 december 2022.

[5] (en) Hazel Sheffield, Interview: John Maus. The Stool Pigeon (17 september 2010). Gearchiveerd op 14 juni 2011. Geraadpleegd op 3 december 2022.

[Bomb-6] (en) Leah Loscutoff, John Maus. BOMB Magazine (21 juli 2011). Gearchiveerd op 3 december 2022. Geraadpleegd op 3 december 2022.

[7] (en) Collin Joyce, John Maus at the end of the world. Vice Media (12 oktober 2017). Gearchiveerd op 3 december 2022. Geraadpleegd op 3 december 2022.

[Pitch-8] (en) Matthew Strauss, John Maus announces new tour. Pitchfork Media (1 oktober 2018). Gearchiveerd op 3 december 2022. Geraadpleegd op 3 december 2022.

[9] , John Maus annuleert optreden Pukkelpop na dood broer. De Standaard (30 juli 2018). Gearchiveerd op 3 december 2022. Geraadpleegd op 3 december 2022.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]