Johannes Blaskowitz

Duits soldaat (1883-1948)
(Doorverwezen vanaf Johann Blaskowitz)

Johannes Albrecht Blaskowitz (Paterswalde, Oost-Pruisen[7], 10 juli 1883Neurenberg, 5 februari 1948) was een Duits generaal die op 6 mei 1945 een uitwerkingsovereenkomst van de capitulatie van Duitse troepen in Nederland tekende. Hiermee kwam in Nederland een einde aan de Tweede Wereldoorlog.

Johannes Blaskowitz
Johannes Blaskowitz
Geboren 10 juli 1883
Paterswalde, Wehlau, Koninkrijk Pruisen, Duitse Keizerrijk
Overleden 5 februari 1948
Neurenberg, Geallieerde bezettingszones in Duitsland
Rustplaats Friedhof Bommelsen, Landkreis Heidekreis, Nedersaksen, Duitsland[1]
Land/zijde Vlag van Duitse Keizerrijk Duitse Keizerrijk
Vlag van Duitsland tijdens de Weimarrepubliek Weimarrepubliek
Vlag van nazi-Duitsland nazi-Duitsland
Onderdeel Pruisische leger
Deutsches Heer
Reichswehr
Heer
Dienstjaren 1901 - 1945
Rang
Generaloberst
Eenheid Infanterie-Regiment „von Grolmann“ (1. Posensches) Nr. 18
9. Badischen Infanterie-Regiments Nr. 170
Bevel 8e Leger
1 september 1939 -
14 oktober 1939[2]
2e Leger
14 oktober 1939 -
20 oktober 1939[3]
Opperbevelhebber Zuid
20 oktober 1939 -
5 mei 1940[4]
9e Leger
14 mei 1940 - 29 mei 1940[3]
Heeresgruppe D
5 februari 1942 -
15 maart 1942[5]
1e Leger
24 oktober 1940 -
2 mei 1944
Armeegruppe G/
Heeresgruppe G
10 mei 1944 -
21 september 1944[2]
Heeresgruppe G
24 december 1944 -
28 januari 1945[2]
Heeresgruppe H
28 januari 1945 -
21 maart 1945[2]
25e Leger
21 maart 1945 -
7 april 1945[6]
Vesting Holland
7 april 1945 -
8 mei 1945[6]
Slagen/oorlogen Eerste Wereldoorlog

Tweede Wereldoorlog

Onderscheidingen Zie decoraties
Portaal  Portaalicoon   Tweede Wereldoorlog

Blaskowitz werd geboren in Paterswalde, Oost-Pruisen, als zoon van dominee Hermann Blaskowitz en Marie Kühn. In 1894 ging hij naar de cadettenschool in Köslin en vervolgens in Groß-Lichterfelde (bij Berlijn). In 1899 werd hij vaandrig in het 18e infanterieregiment van Pruisen. In 1909 ging hij naar de militaire academie van Berlijn, waar hij in 1911 afstudeerde.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog vocht Blaskowitz aanvankelijk aan het oostfront, en later aan het westfront. Als officier ontving hij diverse onderscheidingen. In 1916 werd hij naar de generale staf overgeplaatst. Na afloop van de oorlog werd Blaskowitz opgenomen in de Reichswehr van de nieuwe republiek. Hij werd op 1 juni 1921 tot majoor bevorderd.

Tweede Wereldoorlog bewerken

Op 1 oktober 1932 werd Blaskowitz bevorderd tot generaal-majoor, en op 1 december 1933 tot luitenant-generaal. Inmiddels was hij inspecteur van de krijgsscholen geworden, en in 1936 werd hij generaal van de infanterie. Als legerleider was hij in 1938 bij de intocht van het Duitse leger in Sudetenland betrokken, en in 1939 bij de verovering van Polen.

Op 27 september 1939 nam Blaskowitz de capitulatie van Warschau in ontvangst, en op 20 oktober werd hij opperbevelhebber van het Duitse bezettingsleger in Polen. Hij protesteerde bij opperbevelhebber Walther von Brauchitsch tegen het mishandelen en vermoorden van Joden en niet-Joden door de zogeheten Einsatzgruppen. Op grond hiervan werd hij op 14 mei 1940 door Hitler ontslagen als opperbevelhebber in Polen. In juni werd hij militair gouverneur van Noord-Frankrijk. Op 25 oktober kreeg hij het bevel over het Duitse 1e Leger in Frankrijk, dat de kust tussen Bretagne en de Pyreneeën verdedigde. Tijdens Operatie Anton (november 1942) had hij het bevel over zowel het 1e Leger als het 7e Leger.

Op 8 mei 1944 werd hij opperbevelhebber van legergroep-G, die hij na de landing in Normandië in een reeks achterhoedegevechten naar de Elzas leidde. Op 28 januari 1945 volgde hij generaal Kurt Student op als bevelhebber van legergroep-H, met als opdracht een offensief in Elzas-Lotharingen te beginnen. Nadat dit was mislukt werd hij overgeplaatst naar Nederland. Op 10 april 1945 werd hij benoemd tot bevelhebber van de Festung Holland en nam in Hilversum het commando over van generaal Christiansen. Een van zijn laatste bevelen was voor het openhouden van een vluchtroute voor Duitse legereenheden via de stad Groningen naar Duitsland hetgeen in Groningen leidde tot felle gevechten en veel schade aan het eind van de oorlog.[8]

Capitulatie bewerken

Op 4 mei 1945 capituleerde de Duitse admiraal Von Friedeburg te Lüneburg namens de Duitse troepen in Noordwest-Duitsland, Nederland, Sleeswijk-Holstein en Denemarken voor de Britse veldmaarschalk Montgomery. De volgende dag werd Blaskowitz door de Canadese generaal Charles Foulkes naar Hotel De Wereld in Wageningen ontboden om de uitwerking in Nederland van de Duitse capitulatie in Noordwest-Europa te bespreken. Prins Bernhard was hierbij aanwezig als commandant van de Binnenlandse Strijdkrachten. Blaskowitz tekende een overgave-order en kreeg 24 uur om inlichtingen over Duitse posities te verzamelen die de geallieerden nodig hadden voor hun opmars in West-Nederland.[9]
De volgende dag werd de technische uitwerking van de overgave getekend in de Aula van de Landbouw Hogeschool in Wageningen.

Blaskowitz werd gevangengezet in Dachau, daarna in Stadtallendorf, en ten slotte in Neurenberg, waar hij voor het oorlogstribunaal terecht zou moeten staan. Nog voor het proces tegen hem was begonnen, pleegde hij begin 1948 op 64-jarige leeftijd zelfmoord door in de gevangenis van Neurenberg van een galerij te springen. Sommige medegevangenen beweerden dat hij was vermoord door SS'ers, maar dit is niet bewezen. Blaskowitz is begraven in Bommelsen, een klein dorpje in Heidekreis.

Trivia bewerken

  • Zijn hoofdkwartier hield hij in een bunker in Hilversum, die heeft in de volksmond de naam Blaskowitzbunker, hij heeft echter maar zeer kort van de bunker gebruik gemaakt aangezien hij pas op 10 april 1945 bevelhebber werd van Nederland.

Militaire loopbaan bewerken

Decoraties bewerken

Zie de categorie Johannes Blaskowitz van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.