Jeroen Woe
Jeroen Woe (Amsterdam, 2 april 1981) is een Nederlandse cabaretier, muzikant, theaterregisseur en programmamaker.
Jeroen Woe | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Jeroen Woe in 2016
| ||||
Geboren | 2 april 1981 | |||
Geboorteplaats | Amsterdam | |||
Land | ![]() | |||
Beroep | cabaretier, muzikant, theaterregisseur en programmamaker | |||
Jaren actief | 2004-heden | |||
Bekend van | Van der Laan & Woe Stanley en de Menzo’s De Kwis Even tot hier | |||
Website | ||||
(en) IMDb-profiel | ||||
|
Biografie
Woe dankt zijn naam aan zijn Chinese grootvader, die zijn naam Wu liet vernederlandsen.[1] Woe is voornamelijk bekend als lid van het cabaretduo Van der Laan & Woe (voorheen Geen Familie). Daarnaast is hij ook te zien geweest als acteur in verschillende producties. Woe en Niels van der Laan leerden elkaar kennen op de Academie voor Kleinkunst in Amsterdam, waar ze in 2004 afstudeerden, waarna ze als duo begonnen met theatershows maken. In 2004 wonnen ze de Residentieprijs voor meest veelbelovende theatermakers op het festival Theater Aan Zee in Oostende, België. In 2005 wonnen ze de Wim Sonneveldprijs op het Amsterdams Kleinkunst Festival. In 2006 ging hun eerste avondvullende voorstelling in première. In 2011 wonnen ze De Neerlands Hoop voor hun voorstelling Superlatief.
In 2013 bracht Woe zijn eerste solo-cd uit: Als je aanbelt doe ik open. Sinds 2014 maakt hij deel uit van singer-songwritercollectief Het Nieuwe Lied. In 2021 bracht Woe het album Weg Was uit. Woe is verder te horen als 'Buck' in de Nederlandse versies van de films Ice Age 5 en The Ice Age Adventure of Buck Wild. Ook sprak hij de stem in van Gargamel in in de nieuwe 3D-televisieserie van De Smurfen, "Big" Jack Horner in de film De Gelaarsde Kat 2: De Laatste Wens en Splinter in de film Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutant Mayhem.[2]
Sinds 2019 presenteert Woe samen met Niels van der Laan het satirische zaterdagavondprogramma Even tot hier.[3][4] Hij was ook een van de presentatoren van De Kwis.
Als theaterregisseur regisseerde Woe voorstellingen van onder meer Erik van Muiswinkel, Stefan Pop en Peter van Rooijen.
Prijzen
- 2005 – Wim Sonneveldprijs, met Geen Familie
- 2011 – Neerlands Hoop, met Van der Laan & Woe[5]
- 2022 – Gouden Televizierring, voor Even tot hier[6]
- 2023 – Ere Zilveren Nipkowschijf, met Even tot hier[7]
- ↑ van Dijk, Sem Anne, Komische satire over identiteit en authenticiteit, en het doorschieten daarin. Theaterkrant (9 oktober 2022).
- ↑ De Leeuw Brult Verder. NPO. Gearchiveerd op 30 september 2021. Geraadpleegd op 19 april 2025.
- ↑ Jeroen Woe. De Wereld Draait Door. Gearchiveerd op 11 april 2019. Geraadpleegd op 11 april 2019.
- ↑ Jeroen Woe. Theaterencyclopedie. Gearchiveerd op 11 april 2019. Geraadpleegd op 11 april 2019.
- ↑ Neerlands Hoop 2011: Van der Laan & Woe. Dutch Heights. Gearchiveerd op 18 juni 2023. Geraadpleegd op 16 juni 2023.
- ↑ Even tot hier wint Gouden Televizier-Ring 2022 met overmacht: ‘Godzijdank, eindelijk’. Algemeen Dagblad (6 oktober 2022). Gearchiveerd op 18 juni 2023. Geraadpleegd op 18 juni 2023.
- ↑ Van der Laan en Woe winnen Ere Zilveren Nipkowschijf met 'Even tot hier'. NOS (11 mei 2023). Gearchiveerd op 3 juli 2023. Geraadpleegd op 18 juni 2023.