Henry Fairfield Osborn
Henry Fairfield Osborn (Fairfield, 8 augustus 1857 - New York, 6 november 1935) was een Amerikaans geoloog, paleontoloog en eugeneticus.
| Henry Fairfield Osborn | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Osborn in 1919
| ||||
| Persoonlijke gegevens | ||||
| Geboortedatum | 8 augustus 1857 | |||
| Geboorteplaats | Fairfield | |||
| Overlijdensdatum | 6 november 1935 | |||
| Overlijdensplaats | New York | |||
| Locatie graf | Graf op Find a Grave | |||
| Nationaliteit | Amerikaans | |||
| Wetenschappelijk werk | ||||
| Vakgebied | geologie, paleontologie en eugenetica | |||
| Promotor | Edward Drinker Cope | |||
| Opleiding | Princeton University | |||
| Alma mater | Princeton-universiteit
| |||
| Instituten | United States Geological Survey, Columbia University, American Museum of Natural History | |||
| Belangrijke prijzen | Daniel Giraud Elliot Medal (1929), Darwin Medal (1918), Wollaston Medal (1926), Hayden Memorial Geological Award (1914), Cullum Geographical Medal (1919) | |||
| ||||
Werk bewerken
Fairfield Osborn was voornamelijk actief op het gebied van de paleontologie van gewervelden en reisde op zoek naar fossielen veel door het zuidwesten van de Verenigde Staten. Hij gaf namen aan onder meer de Ornitholestes (1903), Tyrannosaurus rex (1905), Pentaceratops (1923) en Velociraptor (1924) en beschreef die, maar hij bleek niet sterk in taxonomie. Veel door hem benoemde soorten werden later hernoemd.
Academisch bewerken
Fairfield Osborn werd in 1883 aangesteld als hoogleraar vergelijkende anatomie aan de Universiteit van Princeton, waar hij zelf afstudeerde en zijn doctoraat haalde. Hij stapte in 1891 over naar de Columbia-universiteit. Daar werkte Fairfield Osborn parttime, in combinatie met werkzaamheden voor het American Museum of Natural History (AMNH). In Columbia was hij eerst vijf jaar hoogleraar biologie en vervolgens hoogleraar zoölogie. Fairfield Osborn volgde op het AMNH in 1908 Morris K. Jesup op als voorzitter en bleef in die functie werkzaam tot 1933.
Erkenning bewerken
Fairfield Osborn won in 1918 de Darwin Medal van de Royal Society. In 1926 kreeg hij de Wollaston Medal van de Geological Society.
Bibliografie bewerken
- From the Greeks to Darwin (1894)
- The Age of Mammals in Asia, Europe and North America (1910)
- The Origin and Evolution of Life (1917)
- Man Rises to Parnassus
- The Proboscidea: A Monograph of the Discovery, Evolution, Migration and Extinction of the Mastodonts and Elephants of the World (tweedelig, 1936 & 1942. Postuum uitgebracht.)
Junior bewerken
Zijn zoon, Henry Fairfield Osborn Jr. (1887-1969), studeerde biologie in Cambridge, Massachusetts, maar koos daarna voor een carrière in het bedrijfsleven. In 1935 trok hij zich terug om zich te gaan wijden aan natuurbehoud als secretaris, later voorzitter, van de Wildlife Conservation Society, gecombineerd met een aantal nevenfuncties. Hij publiceerde gezaghebbende werken als "Our Plundered Planet" (1948) en "The limits of the earth" (1953).
| Bronnen, noten en/of referenties |