Wikipedia

Henri Vidal

Frans acteur (1919–1959)

Henri Vidal (Clermont-Ferrand, 26 november 1919 - Parijs, 10 december 1959) was een Frans acteur.

Henri Vidal
Henri Vidal en Claudine Dupuis in de episode La gourmandise van Les Sept Péchés capitaux
Algemene informatie
Volledige naam Lucien Raymond Vidal
Geboren Clermont-Ferrand, 26 november 1919
Overleden Parijs, 10 december 1959
Land Frankrijk
Werk
Jaren actief 1941 - 1959
Beroep Acteur
(en) IMDb-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Biografie bewerken

Afkomst en debuut bewerken

Henri Vidal werd als Henri Lucien Raymond Vidal geboren in Clermont-Ferrand waar zijn vader, een voormalige militair, in de Michelinfabrieken was tewerkgesteld. Op 17-jarige leeftijd wilde hij financieel onafhankelijk worden en ondanks de tegenkanting van zijn vader trok hij naar Parijs. In 1939 schreef hij zich in voor een schoonheidswedstrijd en werd tot 'Apollon (de god met het fraai gebeeldhouwd lichaam) van het jaar 1939' verkozen dankzij zijn atletische, viriele en aantrekkelijke verschijning. Hij werd in 1941 toevallig opgemerkt door Édith Piaf. Zij wilde hem samen met haar op de affiche in de tragikomedie Montmartre-sur-Seine (1941).

Doorbraak bewerken

Zijn doorbraak had Vidal te danken aan zijn rol van ontvoerde dokter in het drama Les Maudits (René Clément, 1947). Dit op het einde van de Tweede Wereldoorlog gesitueerd duikbootdrama gaf hem de kans te tonen dat hij meer in zijn mars had dan de simpele rol van bevallige jeune premier.

Ontmoeting met Michèle Morgan bewerken

In 1949 ontmoette hij de net uit de echt gescheiden Michèle Morgan op de set van de prestigieuze sandalenfilm Fabiola van de Italiaanse cineast Alessandro Blasetti. Hij gaf gestalte aan een jonge christelijke Galliër die in Rome zogenaamd komt deelnemen aan gladiatorengevechten maar in werkelijkheid de Romeinen wil bekeren. Zijn eerste bekeerlinge, Fabiola, de dochter van een senator, werd gespeeld door Morgan. Vidal was opnieuw met haar te zien in het melodrama La Belle que voilà (Jean-Paul Le Chanois, 1950). Datzelfde jaar traden ze in het huwelijk. Daarna waren ze als hoofdvertolkers samen te zien in meerdere films zoals het sombere L'Étrange Madame X (Jean Grémillon, 1951) en het drama Pourquoi viens-tu si tard? (Henri Decoin, 1959).

Drukke jaren vijftig bewerken

Vidal ontwikkelde verder zijn dramatisch talent onder regie van zowel gevestigde waarden als Yves Allégret (La Jeune Folle, 1952), Edmond T. Gréville (Le Port du désir, 1955) en René Clair (Porte des Lilas, 1957) als van debutanten als acteur Robert Hossein (het keiharde en gewelddadige Les salauds vont en enfer, 1955). Vijf jaar na Fabiola speelde Vidal nog twee rollen in historische films: in de sandalenfilm Attila was hij de Romeinse tegenstrever van Atilla de Hun en in de biopic Napoléon gaf hij gestalte aan Joachim Murat. Hij was eveneens te zien in misdaadfilms, als kerel van twijfelachtig allooi zoals in Une manche et la belle (Henri Verneuil, 1957) en La Bête à l'affût (Pierre Chenal, 1959) maar ook als inspecteur zoals in de politiekomedie Sois belle et tais-toi (Marc Allégret, 1958). In deze laatste film speelden zowel Alain Delon als Jean-Paul Belmondo hun eerste rol van enige betekenis. Een jaar later compenseerden ze met hun verschijning allebei het vroegtijdig heengaan van Vidal.

In de meeste van zijn films had Vidal een 'love interest', niet alleen zijn vrouw Michèle Morgan maar ook verscheidene jonge veelbelovende actrices van de jaren vijftig. Françoise Arnoul, Brigitte Bardot, Dany Carrel en Mylène Demongeot deelden elk twee keer de affiche met hem, bij Sophia Loren, Romy Schneider, Danièle Delorme en Marina Vlady bleef het bij een eenmalige samenwerking. Hij gaf ook repliek aan enkele monstres sacrés zoals Jean Gabin, Pierre Brasseur en Lino Ventura.

Privéleven bewerken

In 1943 trouwde hij met de actrice Michèle Cordoue. Drie jaar later werd de scheiding uitgesproken. In 1950 hertrouwde hij met Michèle Morgan. Het koppel beleefde enkele gelukkige jaren maar Vidal kreeg last van depressies en hij geraakte verslaafd aan drugs. Zijn verslavingsprobleem maakte het samenleven op den duur onmogelijk. Vastbesloten om Morgans hart te heroveren ging hij in 1959 een zoveelste ontwenningskuur volgen.

Henri Vidal overleed in 1959 vroegtijdig op 40-jarige leeftijd aan een hartaanval tijdens de ontwenningskuur.

Filmografie bewerken

Toneel bewerken

  • 1942 - Jeunesse van Paul Nivoix
  • 1946 - Anne et le dragon van Raymond Caillava

Bibliografie bewerken

Boeken bewerken

  • Pierre Cadars: Les Séducteurs du cinéma français : 1928-1958, H. Veyrier, 1982

Tijdschriften bewerken

  • L'Écran français, n° 118, 1947
  • Cinémonde, n° 723, 1948
  • Paris Match, n° 57, 22 april 1950: 'Mariage de Michèle Morgan et Henri Vidal'
  • Ciné-Revue, n° 18, 1952
  • Mon Film Spécial, n° 605, 26 maart 1958
  • Paris Match, n° 558, 19 december 1959: 'Michèle Morgan pleure son grand amour'
  • Stars, n° 13, juni 1992
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Henri_Vidal&oldid=61129833"