Hans Bayens

	Hans Bayens
	Zelfportret, 1986
	Persoonsgegevens
Geboren	12 november 1924
Overleden	19 juli 2003
Geboorteland	België
Nationaliteit	Nederlands
Beroep(en)	beeldhouwer, schilder
	RKD-profiel
	Website
Portaal	Kunst & Cultuur

Hans Bayens (Hastière-Lavaux, 12 november 1924 - Amsterdam, 19 juli 2003) was een Nederlandse beeldhouwer, schilder en tekenaar.

Inhoud

Leven en werkBewerken

Bayens werd in 1924 geboren in Hastière-Lavaux, België. Zijn ouders huurden daar een atelier op de moutzolder van een oude bierbrouwerij. Ze schilderden allebei en waren politiek nogal links georiënteerd. Zijn vader Han (1876-1945) behoorde tot de Modernen. Hij was in zijn tijd redelijk bekend en zijn werk werd door verschillende musea aangekocht. Zijn moeder Elisabeth Polak (1891-1965) was een goed amateur.

Hans Bayens groeide op in Amsterdam. Hij bezocht daar gedurende de oorlogsjaren het Barlaeus gymnasium, waar hij vooral ook literair gevormd werd. Een van zijn medescholieren was de schrijver W.F. Hermans.

Op aanraden van zijn vader vertrok Bayens in 1946 naar Antwerpen, waar hij zijn opleiding kreeg aan het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten. Tot zijn leermeesters behoorden de schilders Isidore Opsomer en Albert Saverijs, de etser René de Coninck en de beeldhouwer Henri Puvrez. Bayens voelde zich er als een vis in het water en was helemaal thuis in Antwerpen. Hij bleef er ruim drie jaar wonen, waarna hij naar de Borinage vertrok om zijn studie af te ronden. Door een beurs van Maison Descartes in staat gesteld, kon Bayens meer dan een jaar in Parijs en Aubusson werken. Hij legde hier zich vooral toe op het kopiëren van oude meesters in het Louvre en het ontwerpen van kartons voor gobelins.

In 1950 vestigde hij zich definitief in Amsterdam. Er brak een moeilijke tijd aan, want het was niet eenvoudig om na een zo inspirerende periode daar een eigen plek te vinden. Hij voelde zich als 'Antwerpenaar' een buitenstaander.^[bron?] Daarnaast liet Willem Sandberg, de invloedrijke directeur van het Stedelijk Museum, weten dat de tijd van de figuratieve kunst voorbij was: de Cobra-groep was in opkomst.

Een tijd lang vond Hans Bayens werk in de monumentale kunst. Hij maakte grote muurschilderingen in scholen en fabrieken en ontwierp wandtapijten voor onder andere de Nederlandse Staatsmijnen (nu DSM). Maar geleidelijk keerde hij terug tot dat wat hem het meest lag, het schilderen en boetseren: hij begon zijn eigen vorm te vinden.

Zijn werk wordt nu wel als post-impressionistisch of laat impressionistisch gekarakteriseerd.^[bron?] Zijn voorbeelden waren Constable, Goya, Breitner, Vuillard en dubbeltalenten als Degas en Rik Wouters. Onderwerpen vormden vooral ook steeds weer de mens in zijn eigen omgeving, en verder stillevens en landschap. Zo ontstonden reeksen schilderijen in olieverf, pastels, aquarellen en tekeningen van modellen, landschappen, interieurs, van theater en orkest en van het circus, aangevuld met portretten van vrienden en collega’s naast ook vele bronzen en terracotta’s.

Door zijn vriendschap met de uitgever Geert van Oorschot kreeg hij opdrachten voor de beelden van bij beiden geliefde schrijvers als Multatuli, Theo Thijssen en Herman Gorter. De sculptuur 'De Titaantjes' maakte hij voor zichzelf waarna de gemeente Amsterdam het later voor het Oosterpark aankocht. Op de binnenplaats van het West-Indisch Huis staat van zijn hand het beeld van Peter Stuyvesant, laatste directeur-generaal van de kolonie Nieuw Nederland.

Op 19 juli 2003 overleed Hans Bayens in Amsterdam. Werk van hem bevindt zich in de collecties van musea, particulieren en overheidsinstanties.

De kunstcriticus Hans Redeker schreef in 1984 over hem: "Hans Bayens behoort tot de meest boeiende, zuivere en begaafde kunstenaars van zijn generatie, van de na-oorlogse periode, een ware impressionist in olieverf en klei".^[bron?]

De journalist Jan Engelman typeerde Hans Bayens als volgt: "Persoonlijk in traditie".^[bron?]