HJK Helsinki
Helsingin Jalkapalloklubi (letterlijk "De voetbalclub van Helsinki", beter bekend als HJK) is een Finse voetbalclub die sinds 1964 onafgebroken uitkomt in de Veikkausliiga. De club is opgericht in 1907 en maakt sindsdien deel uit van de top van het Finse voetbal. De club speelt haar thuiswedstrijden in het 10.770-stoelen tellende Bolt Arena, wat sinds 2000 als thuisbasis fungeert. Sinds 2014 wordt het stadion gedeeld met HIFK.
HJK Helsinki | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Naam | Helsingin Jalkapalloklubi | |||||
| Bijnaam | Klubi | |||||
| Opgericht | 19 juni 1907 | |||||
| Stadion | Bolt Arena | |||||
| Capaciteit | 10.770 | |||||
| Voorzitter |  Olli-Pekka Lyytikäinen
| |||||
| Trainer | Toni Koskela
| |||||
| Begroting | € 4,00 miljoen (2015) | |||||
| Competitie | Veikkausliiga | |||||
| ||||||
| Geldig voor 2021 | ||||||
| ||||||
Met 31 gewonnen landstitels staat HJK algemeen bekend als de meeste succesvolle club van Finland. Daarnaast heeft de club ook twaalf Finse bekers en vijf Finse League Cups gewonnen. HJK is tevens de enige Finse club dat in zowel de groepsfase van de UEFA Champions League als de Europa League actief is geweest. Veel van Finlands meest succesvolle spelers speelden voor HJK alvorens de stap naar het buitenland te maken.
De bijnaam van de club is Klubi, wat min of meer neer komt op "De Club". De belofteploeg speelt onder de naam Klubi-04 afwisselend in de Ykkönen en de Kakkonen.
VerenigingBewerken
GeschiedenisBewerken
De club werd opgericht als " Helsingin Jalkapalloklubi - Helsingfors Fotbollsklubb " in 1907 door Fredrik Wathen. De vergadering waarin de oprichting officieel werd gemaakt vond plaats in een bowlingbaan in Kaisaniemi Park in mei. De eerste wedstrijd werd gespeeld tegen Ekenäs IF in Ekenäs, HJK won de wedstrijd met 2-4. Vanaf begin af aan is HJK populair onder Fins sprekende studenten terwijl de voorkeur van Zweeds sprekende studenten oorspronkelijk naar Unitas en HIFK uitging. Eind 1908 werd na een verhit debat besloten de club naar eentalig Fins te veranderen wat een grootste uitloop van Zweeds sprekende leden tot gevolg had.
In 1909 werden de kleuren blauw en wit gekozen om de Fennomanenbeweging te ondersteunen en tevens werd bandy geïntroduceerd als tweede officiële sport van de club. In datzelfde jaar verhuisde de club van Kaisaniemi Ground naar het nieuwe Eläintarha Stadion. Aan het eind van het jaar werd Fredrik Wathen gedwongen om zijn functie als voorzitter van de club te neer te leggen als gevolg van zijn ziekte en werd door Lauri Tanner vervangen, die nog steeds de langstlopende club voorzitter in de geschiedenis van de club. Ook werd er in dit jaar de eerste internationale wedstrijd gespeeld tegen Eriksdals IF uit Stockholm. De eerste landstitel werd gewonnen in 1911. In 1915 verhuisde de club naar het nieuw gebouwde Töölön Pallokenttä. In 1916 werd tennis geïntroduceerd als de derde officiële sport van HJK, en werd beoefend in de club tot begin 1920. Tijdens de Finse Burgeroorlog in 1918 verloor HJK twee clubleden, die beiden vochten voor de witte kant.
HJK is de meest succesvolle club in de geschiedenis van het Finse voetbal. De club won haar eerste nationale titel in 1911, vier jaar nadat het was opgericht. Daarna zouden er 31 landstitels bij komen, en is daarmee recordkampioen in Finland. Verder wist de club tot tienmaal toe de Suomen Cup te winnen en werd de Finse Liga beker, de Liigacup, vier maal gewonnen. Ondanks dit alles degradeerde de club driemaal (kortstondig) naar de Ykkönen.
HJK is tevens de enige club in Finland die wist door te dringen tot de groepsfase van de UEFA Champions League: in het seizoen 1998/99 speelde de club tegen SL Benfica, 1. FC Kaiserslautern en PSV. In de voorronde werd het Franse FC Metz aan de kant geschoven.
Ook de vrouwenafdeling van de club vergaarde tot nu toe 23 landstitels (recentste in 2019) en behaalde 17 nationale bekers, en is daarmee recordhouder in Finland.
StadionBewerken
Het Bolt Arena functioneert sinds 2000 als thuishaven van HJK en biedt plaats aan 10.770 toeschouwers. De rechten voor de naam van het stadion werden tijdens de oplevering van het stadion voor tien jaar verleend aan de Finse vliegmaatschappij Finnair. Sindsdien het stadion door het leven onder de naam Finnair Stadium. In 2010 vervielen de naamrechten van het stadion en verwierf TeliaSonera de naamrechten tot 2013. Aanvankelijk was de naam Sonera Stadium maar tegenwoordig draagt het de naam van Telia 5G Arena. Het stadion is in volledig eigenaarschap van HJK.
Vlak naast het Sonerastadion ligt het Olympisch Stadion, dat het grootste stadion van Finland is. Ook een van de grootste ijshockeystadions van Helsinki, de thuishaven van HIFK, ligt vlak bij de twee stadions.
SamenwerkingsverbandBewerken
HJK werkt nauw samen met de club Klubi-04 Helsinki die in 2005 promoveerde vanuit de Kakkonen naar de Ykkönen. De club is feitelijk het opleidingsteams van HJK en spelers kunnen daar ervaring opdoen voor ze de overstap maken naar HJK. Klubi-04 speelde voorheen onder de naam FC Jokerit, maar heet sinds de fusie met HJK dus Klubi-04, als afstammeling van de bijnaam van HJK.
RivaliteitenBewerken
In het begin van de 20e eeuw waren de belangrijkste concurrenten van HJK de andere in de hoogste divisie spelende clubs uit Helsinki, HIFK, HPS en Kiffen, met wie, op een enkele uitzonderingen na, HJK alle kampioenschappen deelde vóór de Eerste Wereldoorlog. Vooral in de jaren zestig was er sprake van een hevige concurrentiestrijd in Helsinki aangezien er destijds maar liefst vijf clubs uit de stad op het hoogste niveau uitkwamen. Uiteindelijk bleef alleen HJK op het hoogste niveau actief nadat de anderen ofwel degradeerden ofwel volledig ophielden te bestaan.
Buiten Helsinki vormde FC Haka Valkeakoski uit Valkeakoski de grootste concurrent van HJK. De club is na HJK de meest succesvolle in Finland en de ontmoetingen tussen hen worden beschouwd als klassiekers omdat beiden vaak vechten voor de eerste plek in de competitie. De club degradeerde echter in 2012 naar de Ykkönen maar keert in het seizoen 2020 weer terug op het hoogste niveau.
In de negentiger jaren en het eerste decennium van de 21e eeuw waren HJK's belangrijkste concurrenten naast Haka clubs die ook uit het grootstedelijk gebied van Helsinki kwamen. Met name FC Jokerit, dat in hetzelfde stadion speelde, bereikte snel de top met behulp van aanzienlijke steun van Harry Harkimo en vormde daardoor een belangrijke lokale tegenstander in zijn korte geschiedenis. Het nam onder andere Shefki Kuqi over van HJK en stond op het punt de suprematie van HJK in het grootstedelijk gebied uit te dagen. Sinds de promotie in 2006 naar de Veikkausliiga vormt de uit het naast Helsinki gelegen Espoo afkomstige FC Honka een belangrijke lokale tegenstander.
Sinds 2015, met uitzondering van 2018, is HIFK weer actief op het hoogste niveau, wat inhoudt dat de ”Stadin Derby” weer op het kalender van de Veikkausliiga staat. Deze derby staat garant voor veel spektakel en levert steevast het hoogste aantal bezoekers voor een individuele wedstrijd in het seizoen op voor beide clubs.
MannenBewerken
ErelijstBewerken
- Landskampioen (32x)
- 1911, 1912, 1917, 1918, 1919, 1923, 1925, 1936, 1938, 1964, 1973, 1978, 1981, 1985, 1987, 1988, 1990, 1992, 1997, 2002, 2003, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2017, 2018, 2020, 2021, 2022
- Suomen Cup (14x)
- Liigacup (5x)
- 1994, 1996, 1997, 1998, 2015
EindklasseringenBewerken
| Seizoen | № | Clubs | Divisie | WG | W | G | V | Saldo | Punten | Tsch |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1991 | 5 | 12 | Veikkausliiga | 33 | 14 | 9 | 10 | 61–44 | 51 | 3.493 |
| 1992 |  |
12 | Veikkausliiga | 33 | 20 | 6 | 7 | 59–35 | 66 | 3.250 |
| 1993 | 3 | 12 | Veikkausliiga | 29 | 15 | 4 | 10 | 34–26 | 49 | 3.572 |
| 1994 | 3 | 14 | Veikkausliiga | 26 | 12 | 7 | 7 | 40–29 | 43 | 3.224 |
| 1995 | 3 | 14 | Veikkausliiga | 26 | 14 | 10 | 2 | 44–18 | 52 | 3.418 |
| 1996 | 9 | 12 | Veikkausliiga | 27 | 11 | 5 | 11 | 36–37 | 38[1] | 4.159 |
| 1997 | |
10 | Veikkausliiga | 27 | 18 | 4 | 5 | 53–18 | 58 | 3.112 |
| 1998 | 4 | 10 | Veikkausliiga | 27 | 9 | 11 | 7 | 33–31 | 38 | 3.460 |
| 1999 | 2 | 12 | Veikkausliiga | 29 | 20 | 5 | 4 | 53–18 | 65 | 2.919 |
| 2000 | 4 | 12 | Veikkausliiga | 33 | 16 | 9 | 8 | 51–33 | 57 | 3.976 |
| 2001 | 2 | 12 | Veikkausliiga | 33 | 19 | 10 | 4 | 64–19 | 67 | 3.818 |
| 2002 | |
14 | Veikkausliiga | 29 | 20 | 5 | 4 | 51–21 | 65 | 2.770 |
| 2003 | |
14 | Veikkausliiga | 26 | 17 | 6 | 3 | 51–15 | 57 | 3.646 |
| 2004 | 6 | 14 | Veikkausliiga | 26 | 9 | 12 | 5 | 42–31 | 39 | 3.594 |
| 2005 | 2 | 14 | Veikkausliiga | 26 | 15 | 7 | 4 | 43–26 | 52 | 4.684 |
| 2006 | 2 | 14 | Veikkausliiga | 26 | 13 | 6 | 5 | 45–18 | 45 | 5.580 |
| 2007 | 7 | 14 | Veikkausliiga | 26 | 7 | 13 | 6 | 31–25 | 34 | 4.848 |
| 2008 | 4 | 14 | Veikkausliiga | 26 | 14 | 5 | 7 | 47–29 | 47 | 4.516 |
| 2009 | |
14 | Veikkausliiga | 26 | 14 | 10 | 2 | 45–21 | 52 | 3.661 |
| 2010 | |
14 | Veikkausliiga | 26 | 15 | 7 | 4 | 42–19 | 52 | 3.545 |
| 2011 | |
12 | Veikkausliiga | 33 | 26 | 3 | 4 | 86–23 | 81 | 3.610 |
| 2012 | |
12 | Veikkausliiga | 33 | 19 | 7 | 7 | 63–33 | 64 | 3.758 |
| 2013 | |
12 | Veikkausliiga | 33 | 22 | 7 | 4 | 78–25 | 73 | 5.098 |
| 2014 | |
12 | Veikkausliiga | 33 | 20 | 9 | 4 | 62–25 | 69 | 4.017 |
| 2015 | 3 | 12 | Veikkausliiga | 33 | 16 | 10 | 7 | 45–30 | 58 | 5.281 |
| 2016 | 2 | 12 | Veikkausliiga | 33 | 16 | 10 | 7 | 52–36 | 58 | 5.101 |
| 2017 | |
12 | Veikkausliiga | 33 | 23 | 7 | 3 | 78–16 | 76 | 4.779 |
| 2018 | |
12 | Veikkausliiga | 33 | 24 | 6 | 3 | 61–19 | 78 | 3.779 |
| 2019 | 5 | 12 | Veikkausliiga | 27 | 9 | 10 | 8 | 33–29 | 37 | 4.650 |
| 2020 | |
12 | Veikkausliiga | 22 [2] | 14 | 6 | 2 | 53–17 | 48 | 1.896 |
| 2021 | |
12 | Veikkausliiga | 27 | 18 | 5 | 4 | 41–19 | 59 | |
| 2022 | 12 | Veikkausliiga | – |
KampioensteamsBewerken
- 1997 — Tommi Koivistoinen, Mikko Kavén, Aarno Turpeinen, Markku Kanerva, Marko Helin, Ville Nylund, Jarmo Saastamoinen, Adel Eid, Kaj Nylund, Hannu Tihinen, Petri Helin, Vesa Vasara, Erkka Lehtola, Mika Lehkosuo, Aki Riihilahti, Kalle Lehtinen, Jarkko Wiss, Mika Kottila, Rodrigo, Mikael Forssell, Rafael, Peter Kopteff, Shefki Kuqi en Ville Lehtinen. Trainer-coach: Antti Muurinen.
- 2002 — Andras Vilnrotter, Kaj Nylund, Antti Heinola, Joakim Jensen, Aarno Turpeinen, Ville Nylund, Ossi Martikainen, Hannu Haarala, Toni Kallio, Rami Hakanpää, Markus Heikkinen, David Wilson, Mika Lehkosuo, Aleksej Jerjomenko sr., Jari Ilola, Jussi Peteri, Kristian Kunnas, Marcio Pimentel, Aleksej Jerjomenko, Niclas Grönholm en Petri Oravainen. Trainer-coach: Keith Armstrong.
- 2003 — Andras Vilnrotter, Ville Wallén, Niki Mäenpää, Kaj Nylund, Aarno Turpeinen, Markus Halsti, Ville Nylund, Toni Kallio, Joakim Jensen, Antti Heinola, Rami Hakanpää, Mike Peltola, Iiro Aalto, Marcio Pimentel, Christian Sund, Aleksej Jerjomenko sr., Vili Savolainen, Ridvan Zeneli, László Fekete, Jon Poulsen, Mika Kottila, Petri Oravainen, Aleksej Jerjomenko en Juho Mäkelä. Trainer-coach: Keith Armstrong.
- 2009 — Ville Wallén, Tuomas Kansikas, Mikko Hauhia, Mohamed Kamara, Jukka Sauso, Cheyne Fowler, Tuomas Haapala, Ville Taulo, Sebastian Sorsa, Juho Mäkelä, Mathias Lindström, Jani Viander, Pyry Kärkkäinen, Valeri Popovitsj, Paulus Roiha, Jarno Parikka, Dawda Bah, Juhani Ojala, Aki Riihilahti, Petri Oravainen, Johannes Westö, Mikko Sumusalo, Nosh A Lody, Sami Salmi en Akseli Pelvas. Trainer-coach: Antti Muurinen.
- 2010 — Ville Wallén, Tuomas Kansikas, Mikko Hauhia, Peter Magnusson, Cheyne Fowler, Janne Saarinen, Rafinha, Sebastian Sorsa, Juho Mäkelä, Mathias Lindström, Jani Viander, Pyry Kärkkäinen, Johannes Westö, Akseli Pelvas, Jarno Parikka, Dawda Bah, Juhani Ojala, Aki Riihilahti, Mikko Sumusalo, Valtteri Moren, Erfan Zeneli, Teemu Pukki, Zakaria Kibona, Dema, David Ramadingaye en Tomas Karike. Trainer-coach: Antti Muurinen.
- 2011 — Ville Wallén, Tuomas Kansikas, Valtteri Moren, Alexander Ring, Rami Hakanpää, Cheyne Fowler, Sebastian Mannström, Berat Sadik, Jari Litmanen, Mathias Lindström, Tomas Karike, Timi Lahti, Akseli Pelvas, Jarno Parikka, Aki Riihilahti, Mikko Sumusalo, Joel Perovuo, Erfan Zeneli, Nikolai Alho, Sebastian Sorsa, Santeri Ahola, Joel Pohjanpalo, O'Brian Woodbine, Robin Lod en Saku-Pekka Sahlgren. Trainer-coach: Antti Muurinen.
- 2012 — Ville Wallén, Tuomas Kansikas, Valtteri Moren, Antti Okkonen, Rami Hakanpää, Timi Lahti, Sebastian Mannström, Erfan Zeneli, Berat Sadik, Mathias Lindström, Saku Eriksson, Akseli Pelvas, Mika Väyrynen, Juho Mäkelä, Joel Pohjanpalo, Mikko Sumusalo, Joel Perovuo, Sakari Mattila, Demba Savage, Sebastian Sorsa, Rasmus Schüller, Felipe Aspegren en Saku-Pekka Sahlgren. Trainer-coach: Antti Muurinen.
- 2013 — Ville Wallén, Tuomas Kansikas, Valtteri Moren, Mika Väyrynen, Tapio Heikkilä, Timi Lahti, Sebastian Mannström, Erfan Zeneli, Mikael Forssell, Teemu Tainio, Mathias Lindström, Saku Eriksson, Akseli Pelvas, Nikolai Alho, Mikko Sumusalo, Joel Perovuo, Sakari Mattila, Demba Savage, Sebastian Sorsa, Rasmus Schüller, Robin Lod en Saku-Pekka Sahlgren. Trainer-coach: Sixten Boström.
- 2014 — Tapio Heikkilä, Robin Lod, Gideon Baah, Sebastian Mannström, Valtteri Moren, Mika Väyrynen, Macoumba Kandji, Demba Savage, Markus Heikkinen, Veli Lampi, Nikolai Alho, Michael Tørnes, Sebastian Sorsa, Mikael Forssell, Oussou Konan, Teemu Tainio, Fredrik Lassas, Rasmus Schüller, Joel Perovuo, Erfan Zeneli, Anthony Annan, Alex Lehtinen, Carljohan Eriksson, Joevin Jones, Toni Doblas, Aristide Bancé, Obed Malolo, Roni Porokara, Mikko Viitikko, Emerik Grönroos, Lucas Lingman en Ville Wallén. Trainer-coach: Mika Lehkosuo.
- 2017 — Akseli Pelvas, Rafinha, Anthony Annan, Juha Pirinen, Evans Mensah, Sebastian Dahlström, Faith Obilor, Vincent Onovo, Demba Savage, Atomu Tanaka, Thomas Dähne, Ville Jalasto, Ousman Jallow, Filip Valenčič, Moshtagh Yaghoubi, Hannu Patronen, Aapo Halme, Alfredo Morelos, Markus Uusitalo, Lucas Lingman, Rasmus Schüller, Enoch Banza, Valtteri Vesiaho, Jean-Jacques Bougouhi, Lassi Lappalainen, Jaakko Oksanen en Eetu Vertainen. Trainer-coach: Mika Lehkosuo.
- 2018 — Thomas Dähne, Markus Uusitalo, Maksim Rudakov, Juha Pirinen, Jere Piirainen, Eetu Lindfors, Faith Obilor, Robin Källman, Aapo Halme, Hannu Patronen, Daniel O'Shaughnessy, Valtteri Vesiaho, Kalle Katz, Mikko Sumusalo, Henrik Ölander, Tuomas Ollila, Rafinha, Ville Jalasto, Roni Peiponen, Samu Laitinen, Anthony Annan, Moshtagh Yaghoubi, Vincent Onovo, Jordan Domínguez, Sebastian Dahlström, Lucas Lingman, Santeri Väänänen, Otto Ollikainen, Kevin Kouassivi-Benissan, Filip Valenčič, Tommi Jäntti, Julius Tauriainen, Riku Riski, Evans Mensah, Lassi Lappalainen, Demba Savage, Enoch Banza, Nikolai Alho, Amr Gamal, Macauley Chrisantus, Akseli Pelvas, Ousman Jallow, Eetu Vertainen en Klauss. Trainer-coach: Mika Lehkosuo.
ToeschouwersaantallenBewerken
Het hoogste aantal toeschouwers ooit bij een thuiswedstrijd van HJK Helsinki bedraagt officieel 34.146. Dat gebeurde op 25 november 1998 in groep F van de UEFA Champions League 1998/99, toen de ploeg op eigen veld met 3-1 verloor van PSV Eindhoven. Onderstaande cijfers betreffen de gemiddelde toeschouwersaantallen in de Veikkausliiga.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2014 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 |
HJK Helsinki in EuropaBewerken
HJK Helsinki speelt sinds 1965 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam:
- Champions League (14x)
- 1993/94, 1998/99, 2003/04, 2004/05, 2010/11, 2011/12, 2012/13, 2013/14, 2014/15, 2015/16, 2018/19, 2019/20, 2021/22, 2022/23
- Europacup I (8x)
- 1965/66, 1974/75, 1979/80, 1982/83, 1986/87, 1988/89, 1989/90, 1991/92
- Europa League (12x)
- 2009/10, 2010/11, 2011/12, 2012/13, 2014/15, 2015/16, 2016/17, 2017/18, 2018/19, 2019/20, 2021/22, 2022/23
- 2021/22
- Europacup II (4x)
- 1967/68, 1985/86, 1994/95, 1997/98
- UEFA Cup (10x)
- 1975/76, 1983/84, 1984/85, 1996/97, 1999/00, 2000/01, 2001/02, 2002/03, 2006/07, 2007/08
- Intertoto Cup (1x)
- 1995
Bijzonderheden Europese competities:
| Bijzonderheid | Datum | Tegenstander | Uitslag | Plaats | Naam | Aantal |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Hoogste overwinning | 19-07-2011 |  Bangor City FC |
10-0 | Helsinki | ||
| Hoogste nederlaag | 19-09-1979 |  AFC Ajax |
1-8 | Helsinki | ||
| 03-10-1979 | AFC Ajax |
1-8 | Amsterdam | |||
| Speler met meeste wedstrijden | 04-08-2016 | Sebastian Sorsa |
46 | |||
| Speler met meeste doelpunten | 30-09-2021 | Roope Risku |
9 |
UEFA Club Ranking: 139 (27-08-2022)
Selectie 2019Bewerken
|
.svg){kind=small}
