Got live if you want it! (ep)

live EP van The Rolling Stones

Got live if you want it! is een extended play (ep) van de Britse popgroep The Rolling Stones. De plaat werd op 11 juni 1965 in het Verenigd Koninkrijk uitgebracht en was het eerste livealbum van de groep. Meer dan een jaar later, op 10 december 1966, werd in de Verenigde Staten een langspeelplaat (lp) uitgegeven met dezelfde titel. De samenstelling wijkt aanzienlijk af, slechts één nummer (I'm alright) staat op beide albums, maar het zijn verschillende uitvoeringen.

Got live if you want it!
ep Livealbum van The Rolling Stones
Uitgebracht 11 juni 1965
Opgenomen 5–7 maart 1965
Genre R&B/Rock
Duur 10:03
Label(s) Decca DFE 8620
Producent(en) Andrew Loog Oldham
Chronologie
Five by five
(1964)
  1965
Got live if you want it!
 

(en) MusicBrainz-pagina
Portaal  Portaalicoon   Muziek

De titel is ontleend aan I got love if you want it, een liedje van Slim Harpo uit 1957.

Nummers bewerken

Richie Unterberger wijst er in zijn recensie op Allmusic.com op dat I'm alright eigenlijk een nummer van Bo Diddley is.[1]

De opnamen zijn gemaakt tijdens concerten in Londen, Liverpool en Manchester op 5, 6 en 7 maart 1965.[2]

De ep werd niet uitgebracht in de VS, maar I'm alright kwam terecht op de Amerikaanse editie van Out of our heads (juli 1965) en Route 66 en I'm moving on op het Amerikaanse album December's children (and everybody's) (november 1965).

Bezetting bewerken

De bezetting was:

Britse EP's bewerken

In het Verenigd Koninkrijk zijn maar drie ep's van The Rolling Stones uitgebracht:[3]

Die laatste ep werd alleen uitgebracht in het Verenigd Koninkrijk en enkele Europese landen, niet in de VS. In 2004 werd de ep opnieuw uitgebracht op cd in de boxset Singles 1963-1965. Daarin is Got live if you want it! disc 12. In 2013 werd de ep in de VS uitgebracht op vinyl als speciale actie in het kader van Record Store Day.[4]

In andere landen zijn veel meer ep's van de groep verschenen.

Hitnoteringen bewerken

De ep werd een hit in het Verenigd Koninkrijk. Naast de UK Singles Chart en de UK Albums Chart bestond tussen maart 1960 en december 1967 een aparte UK EP Chart, Daar stond Got live if you want it! 32 weken genoteerd, waarvan twee weken op de eerste plaats: 26 juni 1965 en 31 juli 1965:[5]

UK EP Chart: 19-06-1965 t/m 26-03-1966
Week: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32
Positie: 4 1 2 2 2 1 2 2 2 3 3 3 3 4 6 6 6 5 8 6 8 9 14 10 11 12 16 14 16 11 14 13 uit

In de periode 19 juni 1965–4 september 1965 wisselden Got live if you want it! en de ep The one in the middle van Manfred Mann (met The one in the middle als titelnummer) elkaar af aan de top van de ep-hitparade.

In andere hitlijsten, zoals die van de New Musical Express en die van Melody Maker, werden de verkoopresultaten van singles en ep's in één hitlijst bijgehouden. In The Melody Maker Single Charts kwam de ep Got live if you want it! tot nummer 6.[6] In de NME Singles Chart was het verloop als volgt:[7]

NME Singles Chart: 19-06-1965 t/m 24-07-1965
Week: 1 2 3 4 5 6
Positie: 13 8 7 12 14 22 uit

In de Nederlandse Top 40 stond de ep acht weken genoteerd met 9 als hoogste plaats:[8]

Nederlandse Top 40: 3-07-1965 t/m 21-08-1965
Week: 1 2 3 4 5 6 7 8
Positie: 25 18 15 10 9 10 16 21 uit

De ep stond één week in de Tijd voor Teenagers Top 10, en wel op 24 juli 1965. Ze haalde toen de 9e plaats.[9]

Externe link bewerken