Franco van Keulen
Franco van Keulen (slechts nawijsbaar geleefd rond circa 1260-1269) was een Duits muziekgeleerde en rooms-katholiek geestelijke.[1]
| Franco van Keulen | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 13de eeuw (Juliaans)
| |||
| Overleden | 13de eeuw
| |||
| Land |  Duitsland
| |||
| Werk | ||||
| Beroep | muziekgeleerde en geestelijke | |||
| ||||
Van Keulen wordt gezien als belangrijk theoreticus in de totstandkoming van de zwarte mensurale notatie.
Hij schreef onder andere: Ars cantus mensurabilis', een geschrift waarin hij de mensurale notatie beschrijft.
Franco van Keulen onderscheidde in de muzieknotatie van die tijd de volgende notenwaarden: de grootste is de duplex longa (ook wel maxima genoemd). De longa bevat naargelang de voorgeschreven maatsoort 2 of 3 breves, de breves 2 of 3 semibreves, die op hun beurt 2 of 3 minimae met 2 semiminimae, elk met 2 fusae en tot slot nog 2 semifusae bevatten. De minima werd overigens pas aan het begin van de 14e eeuw toegevoegd.[2]
Opmerkelijk is dus dat Van Keulen een bijdrage leverde aan de naamgeving maar ook aan de afgemetenheid van de notenwaarden.
Bronnen, noten en/of referenties
|