Flonicamid

chemische verbinding

Flonicamid (ISO-naam) is een insecticide uit de groep der pyridinecarboxamides.[1] Het is ontwikkeld door het Japanse bedrijf ISK (Ishihara Sangyo Kaisha Ltd), dat het op de markt brengt in verschillende producten met merknamen als Teppeki in Europa, ULALA in Japan en Beleaf, Carbine en ARIA in de Verenigde Staten.[2]

Flonicamid
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van flonicamid
Algemeen
Molecuulformule C9H6F3N3O
IUPAC-naam N-cyanomethyl-4-(trifluormethyl)nicotinamide
Molmassa 229,15865 g/mol
SMILES
C1=CN=CC(=C1C(F)(F)F)C(=O)NCC#N
InChI
1S/C9H6F3N3O/c10-9(11,12)7-1-3-14-5-6(7)8(16)15-4-2-13/h1,3,5H,4H2,(H,15,16)
CAS-nummer 158062-67-0
PubChem 9834513
Wikidata Q4328316
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Schadelijk
Waarschuwing
H-zinnen H302
EUH-zinnen geen
P-zinnen geen
LD50 (ratten) (oraal) 884 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Dichtheid 1,54 g/cm³
Smeltpunt 157,5 °C
Oplosbaarheid in water (bij 20°C) 5,2 g/L
Goed oplosbaar in aceton
Slecht oplosbaar in water
log(Pow) 0,3
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Toepassingen bewerken

Flonicamid is geschikt voor de bestrijding van diverse soorten bladluizen. Het is een systemisch werkende stof, die het voedingspatroon van de bladluizen verstoort. Bladluizen die aan flonicamid zijn blootgesteld stoppen met eten binnen een uur, en sterven na 5 tot 7 dagen.[3] Het exacte werkingsmechanisme van flonicamid is nog niet bekend, maar het verschilt van dat van andere nicotine-analoga (neonicotinoïden zoals imidacloprid bijvoorbeeld).[4]

Regelgeving bewerken

Teppeki (korrels met 50% flonicamid die met water moeten worden gemengd en verspoten) is sedert 2007 op de markt in België. Het is er toegelaten voor gebruik op: appel- en perenbomen, wintertarwe, aardappelteelt in open lucht en sierplanten.[5] Ook in Nederland is het middel toegelaten.

De Europese Commissie heeft flonicamid op 27 april 2010 opgenomen in bijlage I bij richtlijn 91/414/EEG (lijst van gewasbeschermingsmiddelen die de EU-lidstaten kunnen toelaten) voor een periode van 10 jaar, die inging op 1 september 2010.[6]

Zie ook bewerken

Externe link bewerken