Europees kampioenschap voetbal onder 18 - 1953

sportseizoen van een voetbalcompetitie

Het Europees kampioenschap voetbal onder 18 van 1953 (officieel FIFA Jeugdtoernooi 1953) was de 6e editie van het, door de FIFA georganiseerde, voetbaltoernooi van speler onder de 18 jaar.

Europees kampioenschap voetbal onder 18 – 1953
FIFA Jeugdtoernooi 1953
Toernooi-informatie
Gastland Vlag van België België
Organisator FIFA
Editie 6e
Datum 31 maart – 6 april 1953
Teams 16 (van 1 confederatie)
Winnaar Vlag van Hongarije (1949-1956) Hongarije (1e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden 32
Doelpunten 136  (4,25 per wedstrijd)
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Het toernooi werd tussen 31 maart en 6 april 1953 gespeeld in België. Er deden 16 teams mee. Argentinië werd uitgenodigd om ook deel te nemen aan dit Europese toernooi. Hongarije werd voor de 1e keer winnaar. De finale in Brussel werd met 2–0 gewonnen van Joegoslavië. Turkije werd derde.[1]

Knock-outschema

bewerken

↓ = gaat verder via ander knock-outschema.

Achtste finale Kwartfinale Halve finale Finale
31 maart – Gent            
   Hongarije  4
2 april – Brussel
   Zwitserland ()  0  
   Hongarije  4
31 maart – Antwerpen
     Ierland ()  0  
   Ierland  1
4 april – Brussel
   Nederland ()  0  
   Hongarije  2
31 maart – Kortrijk
     Turkije  0  
   Turkije  1
2 april – Bergen
   Frankrijk ()  0  
   Turkije  3
31 maart – Namen
     Luxemburg ()  0  
   Luxemburg  4
6 april – Brussel
   Oostenrijk ()  3  
   Hongarije  2
31 maart – Brugge
     Joegoslavië  0
   Joegoslavië  5
2 april – Brussel
   Noord-Ierland ()  1  
   Joegoslavië  1[2]
31 maart – Brussel
     Engeland ()  1  
   Engeland  2
4 april – Verviers
   België ()  0  
   Joegoslavië  3
31 maart – Mechelen
     Spanje  1   Derde plaats
   Spanje  5
2 april – Antwerpen 6 april – Brussel
   Saarland ()  0  
   Spanje  5    Turkije  3
31 maart – Luik
     Duitsland ()  1      Spanje  2
   West-Duitsland  3
   Argentinië ()  2  

Plaats 5–8

bewerken
verliezers kwartfinale Plaats 5–6
                   
2 april – Brussel        
   Joegoslavië  1
4 april – Boom
   Engeland  1  
   Engeland  3
2 april – Antwerpen
     Duitsland  1  
   Spanje  5
5 april – Leuven
   Duitsland  1  
   Engeland  2
2 april – Brussel
     Ierland  0
   Hongarije  4
4 april – Mechelen
   Ierland  0  
   Ierland  3 Plaats 7–8
2 april – Bergen
     Luxemburg  2   5 april – Ronse
   Turkije  3
     Luxemburg  3
   Luxemburg  0  
   Duitsland  2

Plaats 9–12

bewerken
verliezers achtste finale Plaats 9–10
                   
2 april – Lier        
   Argentinië  7
4 april – Termonde
   Saarland ()  0  
   Argentinië  4
2 april – Aalst
     België  1  
   België  4
5 april – Brussel
   Noord-Ierland ()  3  
   Argentinië  3
2 april – Nijvel
     Nederland  1
   Frankrijk  2
4 april – Tienen
   Oostenrijk ()  1  
   Frankrijk  0 Plaats 11–12
2 april – Halle
     Nederland  3   5 april – Brussel
   Nederland  2
     België  4
   Zwitserland ()  1  
   Frankrijk  3

Plaats 13–16

bewerken
  verliezers plaats 9–12 Plaats 13–14
             
4 april – Diest
   Zwitserland 3  
   Oostenrijk 1  
 
5 april – Vilvoorde
       Zwitserland 2[3]
     Saarland 2
 
Plaats 15–16
4 april – Brussel 5 april – Brussel
   Saarland 6    Noord-Ierland  2
   Noord-Ierland 5      Oostenrijk  1