Europe Cup (badminton)

badminton

De Europe Cup is het Europese kampioenschap voor badminton clubs uit Europa. Het toernooi werd voor het eerst gehouden in 1978 en werd opgericht door de European Badminton Union.

Europe Cup
Sport Badminton
Bond/organisator Badminton Europe
Eerste editie 1978
Regerend kampioen Vlag van Rusland NL Primorye Wladiwostok
Recordkampioen Vlag van Denemarken Gentofte BK met 7 titels
Portaal  Portaalicoon   Sport

Regerend kampioen is het Russische NL Primorye Wladiwostok. Recordkampioen is het Deense Gentofte BK, dat tussen 1978 en 1986 zeven keer won.

Opzet bewerken

De opzet van het toernooi is te vergelijken met de opzet van de Champions League bij het voetbal. Er wordt begonnen in groepen waarvan de grote per editie kunnen verschillen. Uit deze groepen stromen ploegen door dit zijn er variërend tussen de 8 en 4 ploegen die doorstromen naar de knock-outfase, vervolgens komen de ploegen via kwart en/of halve finales uit in de finale. In verschillende edities zijn er ook nog wedstrijden om de derde plek gehouden.

Een uitzondering op de toernooi-opzet was de eerste editie. De Europe Cup 1978 in Göppingen werd beslist in een finale poule. Iedere ploeg die deel uitmaakte van de poule speelde een wedstrijd tegen iedere tegenstander.

Wedstrijd opzet bewerken

Een badminton wedstrijd in de Europe cup wordt gespeeld tussen twee ploegen. Er worden 7 verschillende wedstrijden gespeeld tussen de ploegen. Er worden twee dubbel spelen gespeeld, een heren en dames dubbel. Ook wordt er viermaal aangetreden voor een enkel spel, beide geslachten tweemaal. De laatste wedstrijd is het gemengd dubbel, dit wordt maar een keer gespeeld.

Tot 1999 werden ook echt alle zeven onderdelen gespeeld, na dat jaartal won de ploeg die als eerste vier van de zeven onderdelen gewonnen had.

Jaargangen bewerken

Jaar Editie Organiserende stad Land
1978 I Göppingen   West-Duitsland
1979 II Haarlem   Nederland
1980 III Mülheim an der Ruhr   Duitsland
1981 IV Kopenhagen   Denemarken
1982 V Edegem   België
1983 VI Parijs   Frankrijk
1984 VII Malmö   Zweden
1985 VIII Mülheim an der Ruhr   West-Duitsland
1986 IX Haarlem   Nederland
1987 X Villach   Oostenrijk
1988 XI Moskou   Sovjet-Unie
1989 XII Boedapest   Hongarije
1990 XIII San Javier   Spanje
1991 XIV Edegem   België
1992 XV Sofia   Bulgarije
1993 XVI Kristiansand   Noorwegen
1994 XVII Most   Tsjechië
1995 XVIII Kristiansand   Noorwegen
1996 XIX Haarlem   Nederland
1997 XX Lisburn   Ierland
Jaar Editie Organiserende stad Land
1998 XXI Most   Tsjechië
1999 XXII Dornbirn   Oostenrijk
2000 XXIII Eindhoven   Nederland
2001 XXIV Uppsala   Zweden
2002 XXV Berlijn   Duitsland
2003 XXVI Uppsala   Zweden
2004 XXVII Haarlem   Nederland
2005 XXVIII Issy-les-Moulineaux   Frankrijk
2006 XXIX La Rinconada   Spanje
2007 XXX Amersfoort   Nederland
2008 XXXI Moskou   Rusland
2009 XXXII Sofia   Bulgarije
2010 XXXIII Zwolle   Nederland
2011 XXXIV Zwolle   Nederland
2012 XXXV Pécs   Hongarije
2013 XXXVI Beauvais   Frankrijk
2014 XXXVII Amiens   Frankrijk

Winnaars bewerken

Jaar   Eerste   Tweede Uitslag
1978   Gentofte BK   BV Mülheim 5–2
1979   Gentofte BK   BC Duinwijck 6–1
1980   Wimbledon SBC   Hvidovre BK 4–3
1981   Gentofte BK   BMK Aura Malmö 7–0
1982   Gentofte BK   BC Duinwijck 6–1
1983   Gentofte BK   BMK Aura Malmö 7–0
1984   BMK Aura Malmö   Gentofte BK 7–0
1985   Gentofte BK   BMK Aura Malmö 7–0
1986   Gentofte BK   BMK Aura Malmö 6–1
1987   Triton BK Aalborg   BMK Aura Malmö 4–3
1988   SAC Omsk   BK Aalborg 4–3
1989   Headingley BC   Göteborgs BK 4–3
1990   Göteborgs BK   BC van Zundert-VELO 5–2
1991   Stockholm Sparvagars GoIF   Headingley BC 5–2
1992   BC Feibra Linz   TBC Reykjavik 6–1
1993   Lillerod BK   Göteborgs BK 4–3
1994   Lillerod BK   Göteborgs BK 5–2
1995   Lillerod BK   Göteborgs BK 5–2
1996   Kastrup-Magleby BK   Technokhim Moskou 4–1
1997   Hvidovre BK   Technokhim Moskou 4–3
1998   Kastrup-Magleby BK   Technokhim Moskou 4–1
1999   BC Eintracht Südring   Sportschool van Zijderveld 5–1
2000   Kastrup-Magleby BK   Fyrisfjädern Uppsala 5–2
2001   Hvidovre BK   Fyrisfjädern Uppsala 4–3
2002   Lokomotiv Rekord Moskou   Fyrisfjädern Uppsala 4–3
2003   Lokomotiv Rekord Moskou   Fyrisfjädern Uppsala 4–1
2004   Greve Strands BK   FC Langenfeld 4–1
2005   Kastrup-Magleby BK   BC Beuel 4–1
20061   IBMC Issy-les-Moulineaux   SC Meteor Dnjepropetrowsk
  Uniao Desportiva de Santana
2007   NL Primorye Vladivostok   BC Amersfoort 4–2
2008   NL Primorye Vladivostok   Favorit Ramenskoje 4–1
2009   Favorit Ramenskoje   IBMC Issy-les-Moulineaux 4–2
2010   BC Saarbrücken   Favorit Ramenskoje 4–2
2011   BC Duinwijck   Van Zundert Velo 4–2
2012   NL Primorye Vladivostok   Team Skælskør-Slagelse 4–2
2013   NL Primorye Vladivostok   Team Skælskør-Slagelse 4–1

1 De eerste winnaar van 2006, CB Rinconada, gebruikte een illegale speler in de finale. Na de schorsing werd de nummer twee als winnaar uitgeroepen en waren er voor het eerst twee clubs als tweede. Allebei de verliezende halvefinalisten werden als tweede aangewezen.

Statistieken bewerken

Meeste overwinningen per club bewerken

Club Aantal Titels
1.   Gentofte BK 7 1978, 1979, 1981, 1982, 1983, 1985, 1986
2.   Kastrup-Magleby BK 4 1996, 1998, 2000, 2005
  NL Primorye Vladivostok 4 2007, 2008, 2012, 2013
4.   Lillerod BK 3 1993, 1994, 1995
5.   Lokomotiv Rekord Moskou 2 2002, 2003
  Hvidovre BK 2 1997, 2001

Meeste overwinningen per land bewerken

Land Aantal
1.   Denemarken 18
2.   Rusland 7
3.   Zweden 3
4.   Duitsland 2
5.   Engeland 2