Erik de Bruin

Nederlands atleet
Deze persoon moet niet verward worden met honkballer Eric de Bruin, regisseur Erik de Bruyn en politicus Erik De Bruyn.

Erik de Bruin (Hardinxveld, 25 mei 1963) is een Nederlands voormalig discuswerper en kogelstoter uit Hardinxveld-Giessendam. De Bruin won zowel een zilveren medaille op de Europese kampioenschappen in 1990 als op de wereldkampioenschappen in 1991. Hij deed tweemaal mee aan de Olympische Spelen en verbeterde de Nederlandse records op zowel het discuswerpen als het kogelstoten. Het discusrecord is nog altijd in zijn bezit. Over een periode van dertien jaar verzamelde hij in totaal 38 nationale titels.

Erik de Bruin
Erik de Bruin heeft zich zojuist geplaatst voor de OS van 1984.
Volledige naam Erik de Bruin
Geboortedatum 25 mei 1963
Geboorteplaats Hardinxveld
Nationaliteit Vlag van Nederland Nederland
Lengte 1,86 m
Gewicht 110 kg
Sportieve informatie
Discipline kogelstoten, discuswerpen
Trainer/coach Barend de Bruin
Eerste titel Ned. indoorkampioen kogelstoten 1981
OS 1984, 1988
Extra Ned. recordhouder discuswerpen, kogelstoten 1982-2005; indoorrecordhouder kogelstoten 1982-2004
Portaal  Portaalicoon   Atletiek

Biografie bewerken

Junioren bewerken

Zijn eerste internationale succes behaalde De Bruin op de EK voor junioren 1981 in Utrecht bij het discuswerpen. Met 55,88 m won hij een bronzen medaille achter de Bulgaar Kamen Dimitrov (goud) en de Oost-Duitser Thomas Christel (zilver).

Senioren bewerken

In 1984 vertegenwoordigde De Bruin Nederland als kogelstoter op de Olympische Spelen van Los Angeles en werd achtste met 19,65. Vier jaar later werd hij op de Olympische Spelen van Seoel negende bij zowel het kogelstoten en discuswerpen.

Met het discuswerpen won hij een zilveren medaille op de universiade (1989), Europese kampioenschappen (1990) en de wereldkampioenschappen (1991).

Doping bewerken

In 1993 werd Erik de Bruin na de Grand Prix van Keulen positief bevonden op testosteron en een te hoog gehalte Human Choreon Gonadotrofine (HCG) in zijn urine. Ondanks het feit dat de tuchtcommissie van de KNAU hem later vrijsprak, hield de internationale atletiekfederatie IAAF vast aan de maximale straf van vier jaar schorsing.[1] Aanvankelijk trachtte De Bruin zich juridisch tegen de straf te verweren, maar wierp na enige tijd de handdoek in de ring en nam afscheid van de atletiek.

Na het einde van zijn atletiekcarrière was Erik de Bruin enige jaren atletiekcommentator voor de NOS. Toen echter zijn levensgezel en tegenwoordige echtgenote, de Ierse zwemster en drievoudig olympisch kampioene van Atlanta Michelle Smith, eveneens bij een dopingaffaire betrokken raakte, werd de samenwerking beëindigd.[2]

Tegenwoordig wonen Erik de Bruin en Michelle Smith met hun twee dochters in Kells, Ierland. Michelle Smith werkt daar als advocaat, Erik is huisman. Met hun vroegere sporten hebben beiden geen actieve bemoeienissen meer.

Nederlandse kampioenschappen bewerken

Outdoor
Onderdeel jaar
kogelstoten 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986,
1987, 1988, 1990, 1991, 1992, 1993
discuswerpen 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987,
1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993
Indoor
Onderdeel jaar
kogelstoten 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987,
1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993

Records bewerken

Persoonlijke records bewerken

Outdoor
Discipline Prestatie Datum Plaats
kogelstoten 20,95 m (ex-NR) 14 mei 1986 Leiden
discuswerpen 68,12 m (NR) 1 april 1991 Sneek
Indoor
Discipline Prestatie Datum Plaats
kogelstoten 20,60 m (ex-NR) 8 december 1985 Dortmund

Nederlandse records bewerken

Outdoor
Onderdeel Prestatie Datum Plaats
kogelstoten 17,60 m 12 juni 1982 Athene
17,99 m 12 september 1982 Hochdorf
18,17 m 17 april 1983 Breda
18,26 m 7 mei 1983 Lisse
18,37 m 12 juni 1983 Willebroek
18,44 m 11 september 1983 Rotterdam
18,95 m 20 september 1983 Lisse
19,67 m 23 april 1984 Utrecht
discuswerpen 59,44 m 23 april 1984 Utrecht
kogelstoten 19,72 m 5 mei 1984 Lisse
discuswerpen 63,14 m 5 mei 1984 Lisse
63,66 m 13 mei 1984 Vught
kogelstoten 20,09 m 9 juni 1984 Leiden
20,20 m 6 juli 1984 Hengelo
20,24 m 9 mei 1985 Vught
discuswerpen 63,80 m 6 juli 1985 Zwolle
66,38 m 11 augustus 1985 Schwechat
kogelstoten 20,86 m 8 mei 1986 Leiden
20,95 m 14 mei 1986 Leiden
discuswerpen 66,52 m 27 juni 1986 Hengelo
66,78 m 3 augustus 1986 Vught
67,52 m 7 mei 1989 Pointe-à-Pitre
67,58 m 29 juni 1989 Helsinki
68,12 m 1 april 1991 Sneek
Indoor
Onderdeel Prestatie Datum Plaats
kogelstoten 17,32 m 21 februari 1982 Rotterdam
17,39 m 19 februari 1983 Zuidlaren
19,49 m 18 december 1983 Dortmund
20,11 m 21 januari 1984 Zwolle
20,58 m 9 december 1984 Dortmund
20,60 m 8 december 1985 Dortmund

Palmares bewerken

kogelstoten bewerken

  • 1981:   NK indoor - 16,85 m
  • 1981:   NK - 16,57 m
  • 1982:   NK indoor - 17,32 m
  • 1982:   NK - 17,35 m
  • 1983:   NK indoor - 17,39 m
  • 1983:   NK - 16,36 m
  • 1984:   NK indoor - 19,63 m
  • 1984:   NK - 19,29 m
  • 1984: 8e OS - 19,65 m
  • 1985:   NK indoor - 18,52 m
  • 1985:   NK - 18,56 m
  • 1985:   Europacup C in Schwechat - 18,91 m
  • 1986:   NK indoor - 20,03 m
  • 1986:   NK - 18,51 m
  • 1987:   NK indoor - 20,49 m
  • 1987:   NK - 18,46 m
  • 1988:   NK indoor - 20,30 m
  • 1988:   NK - 18,79 m
  • 1989:   NK indoor - 19,34 m
  • 1990:   NK indoor - 18,69 m
  • 1990:   NK - 18,28 m
  • 1991:   NK indoor - 19,12 m
  • 1991:   NK - 19,51 m
  • 1992:   NK indoor - 19,82 m
  • 1992:   NK - 17,97 m
  • 1993:   NK indoor - 19,58 m
  • 1993:   NK - 19,16 m

discuswerpen bewerken

  • 1981:   EK U20 - 55,88 m
  • 1981:   NK - 52,52 m
  • 1982:   NK - 57,88 m
  • 1983:   NK - 53,94 m
  • 1984:   NK - 60,98 m
  • 1984: 9e OS - 62,32 m
  • 1985:   Europacup C in Schwechat - 66,38 m
  • 1985:   NK - 63,80 m
  • 1986:   NK - 65,10 m
  • 1987:   NK - 63,14 m
  • 1987:   Europacup C in Athene - 62,48 m
  • 1988:   NK - 61,88 m
  • 1988: 9e OS - 63,06 m
  • 1989:   NK - 63,34 m
  • 1989:   Universiade - 64,40 m
  • 1990:   NK - 65,54 m
  • 1990:   EK - 64,46 m
  • 1991:   NK - 67,16 m
  • 1991:   WK - 65,82 m
  • 1992:   NK - 60,62 m
  • 1993:   NK - 63,06 m

Onderscheidingen bewerken

Zie de categorie Erik de Bruin van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.