Emmanuel Bove
Emmanuel Bove (Parijs, 1898 - Parijs, 1945) was een Franse romanschrijver van joodse afkomst.
| Emmanuel Bove | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | Parijs, 20 april 1898 | |||
| Geboorteplaats | Parijs[1] | |||
| Overleden | Parijs, 13 juli 1945 | |||
| Overlijdensplaats | Parijs[2] | |||
| Werk | ||||
| Periode | 20e-eeuwse Franse literatuur | |||
| Genre | Roman | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| Lijst van Franstalige schrijvers | ||||
| ||||
Leven bewerken
Bove, pseudoniem van Emmanuel Bobovnikov, was de zoon van een Russische immigrant en een kamermeisje uit Luxemburg. Hij werd in de vroege jaren 20 ontdekt door de schrijfster Colette. Tijdens WO II ontvluchtte hij het Franse Vichy-bewind en leefde hij in Algerije.
Bove was een productief en bij leven gevierd auteur, die na de Tweede Wereldoorlog in de vergetelheid raakte. In de jaren ’70 werd hij herontdekt en heruitgegeven. In Duitsland heeft Peter Handke via vertalingen veel bijgedragen aan de herontdekking van zijn werk. In Nederland is een eerste reeks vertalingen verschenen in de jaren 80[3], maar er verschijnen nog steeds nieuwe vertalingen van onbekende titels.
Werk bewerken
Bove paart in zijn romans sociaal-psychologisch realisme aan stilistische eenvoud. De ontreddering van 'kleine luyden' is een terugkerend thema; zijn personages dragen de stigma's van de standenmaatschappij waarin ze opgesloten zitten.
Volgens Samuel Beckett had Emmanuel Bove '...als geen ander het gevoel voor het treffende detail.'[4] De Belgische dichter Christian Dotremont zag in Bove een voorloper van de Nouveau roman[5] en achtte het daarom des te verbazender dat hij juist in de jaren 50 en 60 in de vergetelheid was geraakt.
Bibliografie bewerken
- Mes amis, 1924 (Mijn vrienden, 1981, vert. Angèle Manteau, uitgeverij De Prom)
- Le Crime d'une nuit, verhalen, 1926
- Armand, 1927 (Armand, 1983, vert. Angèle Manteau, uitgeverij De Prom)
- Bécon-les-Bruyères, roman, 1927
- La Coalition, 1927 (Het verbond, 1991, vert. Gerda Siebelink, uitgeverij De Prom)
- Cœurs et visages, roman, 1928
- L'amour de Pierre Neuhart, 1928 (De liefde van Pierre Neuhart, 2013, vert. Mirjam de Veth, uitgeverij Coppens & Frenks)
- Un père et sa fille, 1928. (Een vader en zijn dochter, 2018, vert. Mirjam de Veth, Uitgeverij Vleugels)
- Henri Duchemin et ses ombres, verhalen, 1928 (Henri Duchemin en zijn schaduwen, 1985, vert. Gerda Siebelink, uitgeverij De Prom)
- Monsieur Thorpe et autres nouvelles, 1930 (1988) (Reis door een appartement: verhalen, 2002, vert. Atelier de Traduction d'Amsterdam, uitgeverij Bas Lubberhuizen)
- Le Beau-fils, 1934
- Le Pressentiment, 1935 (Het voorgevoel, 2015, vert. Mirjam de Veth, uitgeverij De Arbeiderspers)
- Un caractère de femme, 1936. (Vrouwelijk karakter, 2019, vert. Mirjam de Veth, uitgeverij De Arbeiderspers[6]
- Adieu Fombonne, 1937
- La Dernière Nuit, 1939
- Un homme qui savait, 1942 (1985) (Een man die wist, 1989, vert. Gerda Siebelink, uitgeverij De Prom)
- Le Piège, 1945 (De valstrik, 1987, vert. Gerda Siebelink, uitgeverij De Prom)
- Départ dans la nuit, 1945
- Non-lieu, 1946
- Journal écrit en hiver, 1983 (Winters dagboek : roman, 1984, vert. Gerda Siebelink, uitgeverij De Prom)
- Mémoires d'un homme singulier, Calmann-Lévy, 1987.
- Œuvres, 1999
Externe link bewerken
- [1] Franstalige website gewijd aan het werk van Emmanuel Bove.
Noten bewerken
- ↑ Gemeinsame Normdatei; geraadpleegd op: 19 december 2014.
- ↑ Gemeinsame Normdatei; geraadpleegd op: 1 januari 2015.
- ↑ Deze reeks vertalingen ging vergezeld van een aan het werk van Bove gewijde plaquette: De wereld van Emmanuel Bove, 1987, door Peter van der Spek, uitgeverij De Prom.
- ↑ De exacte herkomst van dit veelgebruikte citaat is onbekend.
- ↑ Cf. Armand, roman, Flammarion, 1977, Voorwoord, p. 9
- ↑ André Keikes, Recensie: Emmanuel Bove – Vrouwelijk karakter. Tzum literair weblog (26 augustus 2019). Gearchiveerd op 1 september 2019. Geraadpleegd op 1 september 2019.