Emilio López-Menchero

Spaans kunstenaar

Emilio López-Menchero (7 oktober 1960, Mol, België) is een Spaanse beeldend kunstenaar die in Brussel woont.[1]

Emilio López-Menchero
Emilio López-Menchero, beeldende kunstenaar, Brussel 2020.
Emilio López-Menchero, beeldende kunstenaar, Brussel 2020.
Persoonsgegevens
Geboren 7 oktober 1960
Nationaliteit Spaans
Beroep(en) beeldend kunstenaar
Oriënterende gegevens
Jaren actief 1990 -
RKD-profiel
Website
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Biografie

bewerken

López-Menchero is de zoon van twee Spaanse wetenschappers, die in 1958 eerst in België en later in Oostenrijk aan de slag zijn gegaan. Hij werd geboren in Mol en besloot, eenmaal volwassen, in Brussel te gaan wonen, waar hij architectuur en kunsten studeerde.[2]

Van 1980 tot 1986 studeerde López-Menchero architectuur aan het Institut Superieur d'Architecture de l'Etat (ISAE-La Cambre), waar hij het diploma van architect behaalde. Dankzij een beurs van de Franse Gemeenschap kon hij in 1988-1989 in Doornik deelnemen aan een reeks workshops onder begeleiding van de Pools-Belgische beeldhouwster Tapta (pseudoniem van Maria Wierusz-Kowalski, 1926-1997). In 2002 realiseerde de kunstenaar een project voor het Belgische paviljoen van de Biënnale van Venetië 2003 waarmee hij bij de laatste drie finalisten eindigde.[1]

Werk in de publieke ruimte

bewerken

López-Menchero gebruikt de stad als canvas voor zijn sociaal geëngageerde projecten.

 
Permanente installatie Pasionaria door Emilio López-Menchero, foto door Emilio López-Menchero (Brussel, 2006)

(Semi-)permanent werk van Emilio López-Menchero in de publieke ruimte (selectie)[1][2]:

Kunstenaar en maatschappij

bewerken

Vanuit zijn sociale engagement denkt López-Menchero na over de rol van de kunstenaar in de maatschappij. Hij wil de mythes en clichés ontkrachten. Om deze problematiek van binnen uit te begrijpen kruipt hij – door zich te vermommen – in de huid van een bekende personen zoals Frida Kahlo, Cindy Sherman, James Ensor, Honoré de Balzac en Marc Dutroux. In een interview[2] zegt de kunstenaar hierover:

Het is de rol van de kunstenaar om met grenzen te werken. De kunstenaar is ergens tussen een clown en een crimineel die de bestaande grenzen overschrijdt.