Elke Van den Brandt
Elke Van den Brandt (Borgerhout, 21 februari 1980) is een Belgisch politica voor Groen. Sinds juli 2019 is ze minister in de Brusselse Hoofdstedelijke Regering.
| Elke Van den Brandt | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Volledige naam | Elke Van den Brandt | |||
| Geboren | Borgerhout, 21 februari 1980 | |||
| Kieskring |  Brussel-Hoofdstad
| |||
| Regio | .svg){kind=small} België Vlaamse Gemeenschap
| |||
| Land | België
| |||
| Functie | Politica | |||
| Partij | Groen | |||
| Functies | ||||
| 2009-2014 | Voorzitster UCOS | |||
| 2009-2014 | Brussels volksvertegenwoordigster | |||
| 2013-2014 | Ondervoorzitster Groen | |||
| 2014-2019 | Vlaams Parlementslid | |||
| 2018-heden | Gemeenteraadslid Ganshoren | |||
| 2019 | Brussels volksvertegenwoordigster | |||
| 2019 | Deelstaatsenator | |||
| 2019-heden | Minister Brussels Hoofdstedelijk Gewest | |||
| 2019-heden | collegelid Vlaamse Gemeenschapscommissie | |||
| Website | ||||
| ||||
Levensloop bewerken
Van den Brandt studeerde communicatiewetenschappen aan de Vrije Universiteit Brussel. Nadat ze verhuisd was van Antwerpen naar Brussel werd ze in 2004 wetenschappelijk medewerker aan de Vrije Universiteit Brussel, waar ze zich bezighield met onderzoek naar obstakels die mannen en vrouwen kunnen tegenkomen tijdens hun professionele carrière. Van september 2009 tot juli 2014 was Van den Brandt voorzitster van de niet-gouvernementele organisatie UCOS. Bij diezelfde organisatie startte ze in 2002 haar loopbaan als genderverantwoordelijke.
In juni 2009 volgde ze Bruno De Lille op als parlementslid van het Brussels Hoofdstedelijk Parlement. Als Brussels parlementslid legde Van den Brandt zich toe op dossiers rond wonen, werk, onderwijs en armoede. Sinds 2013 staat Van den Brandt aan de zijde van Wouter Van Besien als ondervoorzitster van Groen. Ze volgt in die functie Björn Rzoska op, die Vlaams Parlementslid werd.[1] Ze was nationaal campagneleider van de Groen-campagne voor de samenvallende verkiezingen van 25 mei 2014.
In 2014 werd ze verkozen als Vlaams Parlementslid voor de kieskring Brussel, een functie die ze bleef uitoefenen tot in 2019. Van den Brandt volgde in het Vlaams Parlement de thema's welzijn en armoedebestrijding op. Op 15 september 2014 maakte Van den Brandt bekend dat ze samen met Wouter De Vriendt kandidaat was om Wouter Van Besien op te volgen als voorzitter en ondervoorzitter van Groen.[2] Met 40% van de stemmen haalde ze het niet tegen haar tegenstandster, Meyrem Almaci.[3] In 2018 werd ze eveneens verkozen tot gemeenteraadslid van Ganshoren.
Bij de Brusselse gewestverkiezingen van 2019 trok ze de Groen-lijst.[4] Haar partij werd de grootste Nederlandstalige partij in het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest, waardoor Van den Brandt het initiatief nam om een meerderheid op de been te brengen aan Vlaamse zijde. Ze werd vanuit het Brussels Hoofdstedelijk Parlement eveneens korte tijd afgevaardigd naar de Senaat als deelstaatsenator.
Nadat de Regering-Vervoort III tot stand was gekomen, werd Van den Brandt op 18 juli 2019 Brussels minister van Mobiliteit, Openbare Werken en Verkeersveiligheid. In de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie werd ze ook bevoegd voor Sociale Integratie en Gezondheid. Tevens werd Van den Brandt voorzitster en collegelid bevoegd voor Begroting, Financiën, Welzijn, Kinderopvang en Stedenbeleid in de Vlaamse Gemeenschapscommissie.[5]
In 2020 ontstond er controverse over het mobiliteitsbeleid dat Elke Van den Brandt voert in Brussel door het invoeren van diverse ingrijpende maatregelen zoals de algemene zone 30. Deze gaat van kracht in Brussel vanaf 1 januari 2021.[6]
Van den Brandt is getrouwd en heeft twee kinderen.
Externe link bewerken
Bronnen, noten en/of referenties
|