Eksterbekarde
De eksterbekarde (Pachyramphus albogriseus) is een zangvogel uit de familie Tityridae. De vogel werd in 1857 geldig beschreven door de Engelse dierkundige Philip Lutley Sclater.
| Eksterbekarde IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2018) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Pachyramphus albogriseus Sclater, 1857[2] Originele combinatie Pachyramphus albo-griseus | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Verspreiding van Pachyramphus albogriseus (sensu lato) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Eksterbekarde op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Kenmerken bewerken
De vogel is 13 tot 14,5 cm lang. Het mannetje is overwegend grijs met een zwarte kopkap. De bovenkant van de staart en vleugelveren zijn ook donkerder, de buik en borst lichtgrijs. Het vrouwtje is olijfkleurig op de rug, ze heeft een zwarte oogstreep en een roestbruine kruin en de borst is lichtgrijs tot gelig.[3]
Verspreiding en leefgebied bewerken
Deze soort telt twee ondersoorten:
- P. a. ornatus: Costa Rica en W-Panama.
- P. a. albogriseus: van NC- en O-Colombia tot N-Venezuela.
De leefgebieden liggen in natuurlijk bos in heuvelland en gebergten tussen de 500 en 3050 meter boven zeeniveau.
Populaties die als ondersoorten werden onderscheiden die voorkomen in laaglanden in het noordwesten van Zuid-Amerika zijn samengevoegd tot een aparte, monotypische soort, de cryptische bekarde (P. salvini).[4]
Bronnen, noten en/of referenties
|