Wikipedia

Country Music Association Awards

Amerikaanse muziekprijs voor countrymuziek

De Country Music Association Awards (CMA Awards) worden jaarlijks uitgereikt door de Country Music Association (CMA). Er worden de succesvolste countrymuziekvertolkers en -songwriters van de afgelopen jaren onderscheiden, de meest begeerde prijs is die voor de «Entertainer of the Year».

Met uitzondering van 2005, toen de uitreiking in het Madison Square Garden in New York plaatsvond, worden de Awards in de late herfst van elk jaar uitgereikt in Nashville. sinds 1968 wordt de CMA Award Show landelijk uitgezonden door de televisie. In 1991 was met George H.W. Bush voor de eerste keer een zittende Amerikaanse president te gast.

Geschiedenis bewerken

De eerste CMA-awards werden uitgereikt tijdens een ceremonie die niet op televisie werd uitgezonden in het Nashville Municipal Auditorium in 1967. De prijs voor «Entertainer of the Year» die avond ging naar Eddy Arnold. De tweede jaarlijkse CMA-awards werden uitgereikt in oktober 1968. NBC nam de ceremonie op en zond het een paar weken later uit. Sindsdien werden de awards live uitgezonden, meestal in oktober of november, door NBC van 1969 tot 1971, door CBS van 1972 tot 2005 en door ABC vanaf 2006. Vanaf 1968 werden ze gehouden in de Grand Ole Opry in Nashville (aanvankelijk in het Ryman Auditorium en van 1974 tot 2004 in het nieuwe Grand Ole Opry House).

In 2005 werd de prijsuitreiking gehouden in Madison Square Garden in New York. Sinds 2006 worden ze gehouden in de Bridgestone Arena in Nashville. In 2020 werden, als gevolg van de COVID-19-pandemie, de 54e CMA Awards gehouden in het Music City Center van Nashville.

Voorafgaand aan 2017 werden de awards over het algemeen gehouden op de eerste woensdag in november. Sindsdien zijn de prijzen echter verplaatst naar later in de maand om conflicten met een mogelijke zevende wedstrijd van de Major League Baseball's World Series te voorkomen, aangezien de ceremonie van 2016 op dezelfde avond werd uitgezonden als Fox's uiteindelijke uitzending van game zeven van de 2016-serie, die de CMA Awards versloegen in de kijkcijfers.

In juni 2021 kondigde de Country Music Association aan dat ze haar uitzendcontract met ABC zouden verlengen tot 2026.

Na de COVID-19-pandemie heeft de Country Music Association aangekondigd dat voor de 55e CMA Awards op 10 november 2021, leden van het publiek met een ticket volledig moesten worden ingeënt tegen COVID-19 en dat ze geschikte gezichtsbedekkingen moesten dragen.

Geschiktheid en stemmen bewerken

Albums en liedjes die zijn uitgebracht tussen 1 juli van het voorgaande kalenderjaar en 30 juni van het jaar van de awardshow komen in aanmerking voor overweging. Meer dan 7.300 personen van de handelsgroep Country Music Association stemmen via drie stemrondes op de genomineerden en winnaars.

CMA Awards-presentatoren bewerken

De eerste ceremonie in 1967, die niet op televisie werd uitgezonden, werd mede georganiseerd door Sonny James en Bobbie Gentry. Vince Gill was gastheer van de awards van 1992 tot 2003. Brad Paisley en Carrie Underwood waren co-gastheren van de ceremonies van 2008 tot 2018. Voor de ceremonie van 2019 was Carrie Underwood gastheer samen met Reba McEntire en Dolly Parton. McEntire keerde terug om de ceremonie van 2020 te organiseren met Darius Rucker. Luke Bryan was de gastheer in 2021.

Controverses bewerken

Charlie Rich 'verlicht' John Denver bewerken

Bij de uitreiking van de «Entertainer of the Year»-prijs tijdens de ceremonie van 1975 opende Charlie Rich, die dronken leek te zijn na het drinken achter de coulissen en naar verluidt pijnstillers slikte voor een gebroken voet, de envelop om de winnaar te onthullen. Toen hij zag dat de country-popster John Denver was gekozen, haalde Rich zijn aansteker tevoorschijn en verbrandde de envelop, waarbij hij sarcastisch verklaarde dat de winnaar 'mijn vriend, meneer John Denver' was. Velen zagen Rich' acties als een protest tegen popartiesten die overgingen op countrymuziek en het blijft een van de meest besproken momenten in de geschiedenis van CMA.

Kathy Mattea's aids-speech bewerken

In een tijd waarin de rest van de entertainmentindustrie rode linten droeg om solidariteit aan te duiden en het bewustzijn van de aids-epidemie te bevorderen, in een poging om controverse te vermijden, moedigde de CMA gasten in plaats daarvan aan om groene linten te dragen om milieubewustzijn aan te duiden. Dit viel niet goed bij Kathy Mattea, die verschillende vrienden had verloren aan de ziekte, en ze vroeg de CMA om hulp bij het opstellen van een korte toespraak over de kwestie, maar ze negeerden haar verzoek en ze nam het heft in eigen handen. Tijdens de uitreiking van een prijs in 1992 droeg Mattea drie rode linten en een groene en maakte ze de namen bekend van haar vrienden die waren geslaagd en hield ze een gepassioneerde toespraak die een discussie op gang bracht en het aidsbewustzijn onder de Nashville-gemeenschap verhoogde. Mattea werd een fervent pleitbezorger voor de zaak en bracht twee jaar later het album Red Hot + Country uit om geld in te zamelen voor aids-liefdadigheidsinstellingen.

Alan Jacksons optreden uit 1999 bewerken

Op 8 mei 1999 bracht countrylegende George Jones Choices uit, een lied geschreven door Mike Curtis en Billy Yates, met een begeleidende videoclip die zijn worsteling met middelenmisbruik uitbeeldde. Het nummer werd vervolgens een Top 30-hit voor Jones en werd genomineerd voor «Single of the Year» bij de CMA Awards 1999, waarbij de CMA hem uitnodigde om een verkorte versie uit te voeren tijdens de ceremonie. Jones voelde zich beledigd dat de CMA hem verzocht een deel van het lied te verwijderen en dus gaf hij de uitnodiging door. Alan Jackson, die gepland was om zijn huidige single Pop a Top uit te voeren, was beledigd dat de CMA Jones de kans had ontzegd om het volledige nummer te zingen en daarom stopte hij tijdens zijn optreden met zijn eigen band halverwege het nummer en zong in plaats daarvan een refrein van Choices, dat een staande ovatie van het publiek kreeg.

Dixie Chicks 50-jarig jubileum optreden bewerken

Bij de 50e CMA Awards in 2016 keerden The Dixie Chicks[1] voor het eerst terug op het CMA-podium sinds hun opmerkingen over George Bush ertoe leidden dat ze op de zwarte lijst van de industrie kwamen. Ze werden vergezeld door de wereldwijde superster Beyoncé om een medley uit te voeren van Daddy Lessons van haar album Lemonade uit 2016 en hun eigen hit Long Time Gone uit 2002. Hoewel veel kijkers en critici het optreden prezen, kreeg het kritiek van sommige country-traditionalisten, die beweerden dat Beyoncé, een pop/r&b-artiest, geen plaats had bij een countrymuziek-awardshow. De opmerkingen polariseerden de meningen, waarbij sommigen opmerkten dat ze konden worden gezien als een racistische aanval, aangezien eerdere samenwerkingen met artiesten uit andere landen niet dezelfde hoeveelheid kritiek hadden gekregen en sommigen suggereerden dat oude wrok tegen The Dixie Chicks de extreme reacties op The Dixie Chicks hadden aangewakkerd bij hun optreden. Veel artiesten, waaronder Dierks Bentley en Karen Fairchild, verdedigden de uitvoering, terwijl anderen dat niet deden, waaronder Alan Jackson die naar verluidt de arena verliet.

Onderscheidingen bewerken

Jaarlijkse prijzen worden uitgereikt in de volgende twaalf categorieën: Entertainer, Male Vocalist, Female Vocalist, New Artist (voorheen bekend als de Horizon Award tot 2008), Vocal Group, Vocal Duo (geïntroduceerd in 1970), Single, Album, Song, Musical Event (afgesplitst van de Vocal Duo-prijs in 1988 als Vocal Event), Music Video (geïntroduceerd in 1985) en Musician. Het onderscheid tussen de Duo- en Event-awards is dat de eerste wordt uitgereikt aan twee artiesten die normaal samen optreden, terwijl de laatste speciaal is gemaakt om eenmalige samenwerkingen te eren. Negen onderscheidingen worden ook gegeven aan radio-omroepen voor Station of the Year en Personality of the Year (elk onderverdeeld in vier categorieën, op basis van marktomvang), evenals National Personality of the Year voor de gastheer van een nationaal gesyndiceerde show. Sinds 2012 is de ceremonie voorzien van een Lifetime Achievement Award. Vince Gill en Alan Jackson zijn de enigen die in hetzelfde jaar Entertainer of the Year, Male/Female Vocalist of the Year of Group/Duo of the Year, Album of the Year en Song of the Year hebben gewonnen.

Categorieën

  • Entertainer of the Year
  • Male Vocalist of the Year
  • Female Vocalist of the Year
  • Vocal Group of the Year
  • Vocal Duo of the Year
  • New Artist of the Year
  • Musician of the Year
  • Album of the Year
  • Single of the Year
  • Song of the Year
  • Musical Event of the Year
  • Video of the Year
  • Lifetime Achievement Award
  • International Achievement Award

Beëindigde categorieën

  • Comedian of the Year (1967-1970)
  • Instrumental Group of the Year (1967-1986)

Radio-awards

  • National Personality of the Year
  • Major Market Personality of the Year
  • Large Market Personality of the Year
  • Medium Market Personality of the Year
  • Small Market Personality of the Year
  • Major Market Station of the Year
  • Large Market Station of the Year
  • Medium Market Station of the Year
  • Small Market Station of the Year

Jaren 1960 bewerken

1967

  • Entertainer of the Year: Eddy Arnold
  • Song of the Year: There Goes My Everything – Dallas Frazier
  • Single of the Year: There Goes My Everything – Jack Greene
  • Album of the Year: There Goes My Everything – Jack Greene
  • Male Vocalist of the Year: Jack Greene
  • Female Vocalist of the Year: Loretta Lynn
  • Vocal Group of the Year: The Stoneman Family
  • Instrumentalist of the Year: Chet Atkins
  • Instrumental Group of the Year: The Buckaroos
  • Comedian of the Year: Don Bowman

1968

1969

  • Entertainer of the Year: Johnny Cash
  • Song of the Year: Carroll County Accident – Bob Ferguson
  • Single of the Year: A Boy Named Sue – Johnny Cash
  • Album of the Year: At San Quentin – Johnny Cash
  • Male Vocalist of the Year: Johnny Cash
  • Female Vocalist of the Year: Tammy Wynette
  • Vocal Group of the Year: Johnny Cash / June Carter
  • Instrumentalist of the Year: Chet Atkins
  • Instrumental Group of the Year: Danny Davis & Nashville Brass
  • Comedian of the Year: Archie Campbell

Jaren 1970 bewerken

1970

1971

1972

1973

1974

1975

1976

1977

1978

1979

Jaren 1980 bewerken

1980

1981

1982

  • Entertainer of the Year: Alabama
  • Song of the Year: Always on My Mind – J. Christopher / W. Carson / M. James
  • Single of the Year: Always on My Mind – Willie Nelson
  • Album of the Year: Always on My Mind – Willie Nelson
  • Male Vocalist of the Year: Ricky Skaggs
  • Female Vocalist of the Year: Janie Fricke
  • Vocal Duo of the Year: David Frizzell / Shelly West
  • Vocal Group of the Year: Alabama
  • Instrumentalist of the Year: Chet Atkins
  • Horizon Award: Ricky Skaggs
  • Instrumental Group of the Year: Alabama

1983

  • Entertainer of the Year: Alabama
  • Song of the Year: Always on My Mind – J. Christopher / W. Carson / M. James
  • Single of the Year: Swingin – John Anderson
  • Album of the Year: The Closer You Get – Alabama
  • Male Vocalist of the Year: Lee Greenwood
  • Female Vocalist of the Year: Janie Fricke
  • Vocal Duo of the Year: Merle Haggard / Willie Nelson
  • Vocal Group of the Year: Alabama
  • Instrumentalist of the Year: Chet Atkins
  • Horizon Award: John Anderson
  • Instrumental Group of the Year: Ricky Skaggs Band

1984

1985

1986

1987

1988

1989

Jaren 1990 bewerken

1990

1991

  • Entertainer of the Year: Garth Brooks
  • Song of the Year: When I Call Your Name – Vince Gill / Tim DuBois
  • Single of the Year: Friends in Low Places – Garth Brooks
  • Album of the Year: No Fences – Garth Brooks
  • Male Vocalist of the Year: Vince Gill
  • Female Vocalist of the Year: Tanya Tucker
  • Vocal Duo of the Year: The Judds
  • Vocal Group of the Year: Kentucky HeadHunters
  • Musician of the Year: Mark O'Connor
  • Horizon Award: Travis Tritt
  • Vocal Event of the Year: Mark O'Connor & The New Nashville Cats
  • Music Video of the Year: The Thunder Rolls – Garth Brooks

1992

1993

  • Entertainer of the Year: Vince Gill
  • Song of the Year: I Still Believe In You – Vince Gill / J. Jarvis
  • Single of the Year: Chattahoochee – Alan Jackson
  • Album of the Year: I Still Believe In You – Vince Gill
  • Male Vocalist of the Year: Vince Gill
  • Female Vocalist of the Year: Mary Chapin Carpenter
  • Vocal Duo of the Year: Brooks & Dunn
  • Vocal Group of the Year: Diamond Rio
  • Musician of the Year: Mark O'Connor
  • Horizon Award: Mark Chesnutt
  • Vocal Event of the Year: I Don't Need Your Rockin' Chair versch. vertolkers
  • Music Video of the Year: Chattahoochee – Alan Jackson

1994

1995

1996

1997

1998

1999

  • Entertainer of the Year: Shania Twain
  • Song of the Year: This Kiss – B. Chapman / A. Roboff / R. Lerner
  • Single of the Year: Wide Open Spaces – Dixie Chicks
  • Album of the Year: A Place In The Sun – Tim McGraw
  • Male Vocalist of the Year: Tim McGraw
  • Female Vocalist of the Year: Martina McBride
  • Vocal Duo of the Year: Brooks & Dunn
  • Vocal Group of the Year: Dixie Chicks
  • Musician of the Year: Randy Scruggs
  • Horizon Award: Jo Dee Messina
  • Vocal Event of the Year: Vince Gill met Patty Loveless – My Kind of Woman, My Kind of Man
  • Music Video of the Year: Wide Open Spaces – Dixie Chicks

Jaren 2000 bewerken

2000

2001

2002

  • Entertainer of the Year: Alan Jackson
  • Song of the Year: Where Were You (When the World Stopped Turning) – Alan Jackson
  • Single of the Year: Where Were You (When the World Stopped Turning) – Alan Jackson
  • Album of the Year: Drive – Alan Jackson
  • Male Vocalist of the Year: Alan Jackson
  • Female Vocalist of the Year: Martina McBride
  • Vocal Duo of the Year: Brooks & Dunn
  • Vocal Group of the Year: Dixie Chicks
  • Musician of the Year: Jerry Douglas
  • Horizon Award: Rascal Flatts
  • Vocal Event of the Year: Willie Nelson en Lee Ann Womack – Mendocino County Line
  • Music Video of the Year: I'm Gonna Miss Her – Brad Paisley

2003

  • Entertainer of the Year: Alan Jackson
  • Song of the Year: Three Wooden Crosses – Dough Johnson / Kim Williams
  • Single of the Year: Hurt – Johnny Cash
  • Album of the Year: American IV: The Man Comes Around – Johnny Cash
  • Male Vocalist of the Year: Alan Jackson
  • Female Vocalist of the Year: Martina McBride
  • Vocal Duo of the Year: Brooks & Dunn
  • Vocal Group of the Year: Rascal Flatts
  • Musician of the Year: Randy Scruggs
  • Horizon Award: Joe Nichols
  • Vocal Event of the Year: Alan Jackson en Jimmy Buffett – It's Five O'Clock Somewhere
  • Music Video of the Year: Hurt – Johnny Cash

2004

2005

  • Entertainer of the Year: Keith Urban
  • Song of the Year: Whiskey Lullaby – Bill Anderson en Jon Randall
  • Single of the Year: I May Hate Myself in the Morning – Lee Ann Womack
  • Album of the Year: There's More Where That Came From – Lee Ann Womack
  • Male Vocalist of the Year: Keith Urban
  • Female Vocalist of the Year: Gretchen Wilson
  • Vocal Duo of the Year: Brooks & Dunn
  • Vocal Group of the Year: Rascal Flatts
  • Musician of the Year: Jerry Douglas
  • Horizon Award: Dierks Bentley
  • Musical Event of the Year: George Strait en Lee Ann Womack Good News, Bad News
  • Music Video of the Year: As Good As I Once Was – Toby Keith

2006

2007

2008

2009

Jaren 2010 bewerken

2010

2011

2012

2013

2014

2015

  • Entertainer of the Year: Luke Bryan
  • Song of the Year: Girl Crush – Little Big Town
  • Single of the Year: Girl Crush – Little Big Town
  • Album of the Year: Traveller – Chris Stapleton
  • Male Vocalist of the Year: Chris Stapleton
  • Female Vocalist of the Year: Miranda Lambert
  • Vocal Duo of the Year: Florida Georgia Line
  • Vocal Group of the Year: Little Big Town
  • Musician of the Year: Mac McAnally
  • New Artist of the Year: Chris Stapleton
  • Musical Event of the Year: Raise ’Em Up – Keith Urban & Eric Church
  • Music Video of the Year: Girl in a Country Song – Maddie & Tae

2016

2017

2018

2019

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Country_Music_Association_Awards&oldid=67222563"