De Copa Mercosur 1998 was de eerste editie van deze voetbalcompetitie. Dit toernooi was in het leven geroepen om meer televisie-inkomsten te genereren voor de Zuid-Amerikaanse topclubs[2] na het opheffen van de Supercopa Sudamericana.[3] Het toernooi stond enkel open voor ploegen uit ploegen uit de vijf zuidelijke landen van Zuid-Amerika: Argentinië, Brazilië, Chili, Paraguay en Uruguay. Ploegen uit het noorden van het continent speelden in de tegenhanger van dit toernooi, de Copa Merconorte. De winnaar werd SE Palmeiras uit Brazilië, dat in de finale landgenoot Cruzeiro EC versloeg.
Voor de eerste editie werden twintig topclubs uit de vijf deelnemende landen uitgenodigd, op basis van (historische en huidige) sportieve resultaten en commerciële belangen. Brazilië kreeg zeven deelnemers, Argentinië vijf, Chili drie en Uruguay en Paraguay allebei twee.
Aan het toernooi deden dertien van de zeventien voormalige winnaars van de Copa Libertadores mee,[4] waaronder alle voormalige winnaars van de Supercopa Sudamericana. De volgende teams werden uitgenodigd voor de eerste Copa Mercosur:
De twintig deelnemende clubs werden verdeeld in vijf groepen van vier teams. In de groepsfase speelde elk team twee keer (thuis en uit) tegen de drie tegenstanders. De groepswinnaars plaatsten zich voor de knock-outfase, samen met drie beste nummers twee. De kwartfinales en de halve finales bestonden uit een thuis- en een uitduel. Het team dat de meeste doelpunten maakte plaatste zich voor de volgende ronde. Bij een gelijke stand werden er strafschoppen genomen. De finale werd in een soort best-of-three gespeeld: indien beide ploegen één duel wonnen (of beide duels eindigden gelijk), dan werd er een beslissingswedstrijd gespeeld.[6]
De slechtst presterende ploeg van elk land zou volgend jaar vervangen worden door de regerend kampioen van dat land.[6]
De wedstrijden van de eerste halve finale werden gespeeld op 10 en 17 november. De wedstrijden van de tweede halve finale vonden plaats op 19 november en 2 december.
De wedstrijd tussen Club Olimpia en SE Palmeiras werd na 69 minuten gestaakt wegens wangedrag van de supporters. De tussenstand op dat moment (0 - 1) werd ook de eindstand.
Voor volgende editie zou van elk land de ploeg met de slechtste resultaten tijdens de groepsfase vervangen worden door de landskampioen van dat land. De overige vijftien deelnemers waren dus al zeker van deelname volgend jaar.
↑Vasco da Gama won in het Campeonato Sudamericano de Campeones in 1948; dit toernooi wordt door de Zuid-Amerikaanse voetbalbond erkend als een voorloper van de Copa Libertadores)
SE Palmeiras (1e titel)
CA San Lorenzo (A).svg){kind=small}
Club Olimpia (C)
Club Nacional de F. (B)
21'
CSD Colo-Colo (A)