Clemens van Alexandrië
Clemens van Alexandrië geboren als Titus Flavius Clemens (Grieks: Κλήμης Ἀλεξανδρεύς, Klemes Alexandreus) (waarschijnlijk Athene, ±125/150 - 215) was kerkvader, kerkelijk schrijver, lid van de kerk van Alexandrië en hoofd van de School van Alexandrië. Zijn leraarschap was toonaangevend.
Zijn ouders waren hoogstwaarschijnlijk rijke heidenen met een zeker aanzien. Zijn frequente aanhalingen van de Griekse literatuur wijzen bijvoorbeeld op een hoge opleiding. Clemens is te Alexandrië een leerling van Pantenus. Hij staat ook bekend onder de bijnaam "de missionaris van de intellectuele elite".
Werk en invloed bewerken
Clemens staat bekend als een vurig tegenstander van het chiliasme. De Joods-Griekse leer van de Logos was het middelpunt van zijn godsdienstige-filosofische beschouwingen.
Door het Griekse denken in de christelijke geloofsleer een wijsgerig fundament te geven, wilde hij die verder ontwikkelen en emanciperen. Verder was hij van mening dat de Schriften ook een allegorische (zinnebeeldige, geestelijke) betekenis hebben. De Bijbel zelf nam hij zeer letterlijk op als de stem van God. Clemens sprak in dit verband van "Heilige Letters en Lettergrepen", om te omschrijven hoe de stem van Christus gebruikmaakt van het schriftelijk overgeleverde Woord van apostelen en profeten.
Ten slotte is hij ook de eerste auteur in de christelijke traditie die expliciet Boeddha vermeldt in zijn teksten, waarschijnlijk door de invloed van zijn leermeester Pantenus die in India was geweest.
Geschriften bewerken
- Protrepticus
- Paedagogus
- Stromata of Stromateis
