Cesium-137

instabiele radioactieve isotoop

Cesium-137 of 137Cs is een instabiele radioactieve isotoop van cesium, een alkalimetaal met een te groot neutronenoverschot. De isotoop komt van nature niet op Aarde voor. Cesium-137 ontstaat door kernsplijting van zwaardere elementen, zoals uranium en plutonium. Het is - naast jodium-131 en cesium-134 - vrijgekomen bij de kernramp van Fukushima. Ook tijdens de kernramp van Tsjernobyl is de isotoop ontstaan. 1 gram cesium-137 bezit een activiteit van 3,215 terabecquerel. Kleine hoeveelheden cesium-137 worden in de nucleaire geneeskunde gebruikt voor brachytherapie.

Cesium-137
Stralingselement met daarin cesium-137
Stralingselement met daarin cesium-137
Algemeen
Element cesium (Cs)
Nuclide 137Cs
Aantal protonen 55
Aantal neutronen 82
Nuclidische gegevens
Nuclidenmassa 136,907089473 u
Spin 7/2+
Bindingsenergie 8,388956 MeV
Massaoverschot −86,545599 MeV
Vervalgegevens
Type verval β-verval
Halveringstijd 30,18712 jaar
Vervalenergie 1,175628 MeV
Vervalproduct barium-137
Isotopen van cesium
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde
Natuurkunde

Radioactief verval

bewerken

Cesium-137 vervalt door β-verval naar de isotoop barium-137:

 

In het merendeel van de gevallen vervalt cesium-137 naar een metastabiele toestand van barium-137. Die vervalt binnen enkele minuten naar de grondtoestand van barium-137 onder uitzending van een gammafoton.

De halveringstijd van cesium-137 bedraagt 30,2 jaar.