Cedric Gibbons

Amerikaans scenograaf (1893–1960)

Cedric Gibbons (Dublin, 23 maart 1893 - Los Angeles, 26 juli 1960) was een Amerikaanse production designer van Ierse afkomst die actief was in de Amerikaanse filmwereld.

Cedric Gibbons
Cedric Gibbons
Volledige naam Austin Cedric Gibbons
Geboren Dublin, 23 maart 1893
Overleden Los Angeles, 26 juli 1960
Geboorteland Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Jaren actief 1919 - 1956
Beroep artdirector en production designer
(en) IMDb-profiel
(nl) Moviemeter-profiel
(mul) TMDB-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Leven en werk bewerken

Afkomst, opleiding en eerste stappen in de filmwereld bewerken

Gibbons werd in Dublin geboren als de zoon van een architect. Na de geboorte van het derde kind verhuisde het gezin naar New York. In 1911 begon Gibbons studies aan de gerenommeerde kunstacademie Art Students League of New York. Daarna ging hij als technisch tekenaar werken in het architectenbureau van zijn vader.

In 1915 kwam hij terecht op de kunstafdeling van de Edison Studios. In 1917, toen de Verenigde Staten betrokken raakten bij de Eerste Wereldoorlog, werd hij opgeroepen als reservist in een New Yorks trainingscentrum. Daarna trad hij toe tot de Goldwyn Pictures Studio (1916-1923).

Hij behield die job toen Goldwyn Pictures in 1924 werd overgekocht door de zakenmagnaat en filmindustriepionier Marcus Loew. Loew voegde Goldwyn Pictures toe aan zijn Metro Pictures waardoor, na een fusie met Louis B. Mayer Pictures, Metro-Goldwyn-Mayer ontstond.

Gibbons en de Academy Awards bewerken

  • In mei 1927 was Gibbons een van de zesendertig stichtende leden van de Academy of Motion Picture Arts and Sciences.
  • In datzelfde jaar ontwierp hij het Oscarbeeldje, in opdracht van filmmagnaat Louis B. Mayer. De Academy of Motion Picture Arts and Sciences was (zo wil de legende) meteen enthousiast over zijn schets en gaf aan beeldhouwer Georges Stanley de opdracht er een beeldje van te maken.
  • Zelf won Gibbons tussen 1929 en 1956 elf keer de Oscar voor beste productieontwerp. Voor dezelfde categorie werd hij bovendien achtentwintig keer genomineerd.

Metro-Goldwyn-Mayer bewerken

Gibbons ontpopte zich tot de leidende artdirector van MGM en hij bleef dat tweeëndertig jaar lang. Hij had de artistieke supervisie over zo'n vijftienhonderd films. Zijn contract met MGM stipuleerde echter dat zijn naam zou vermeld staan in de generiek van elke MGM-film die werd uitgebracht in de Verenigde Staten ook al namen andere designers die onder hem werkten, het grootste deel van het werk voor hun rekening. Het is derhalve niet gemakkelijk om te weten welke films zijn stempel dragen.

Onder dat hoge aantal films ook tientallen schitterend aangeklede muziekfilms waarvan The Great Ziegfeld (1936), The Wizard of Oz (1939), Broadway Melody of 1940 (1940), Meet Me in St. Louis (1944), Ziegfeld Follies (1945), Easter Parade (1948), An American in Paris (1951), Singin' in the Rain (1952), The Band Wagon (1953) en High Society (1956) de meest vermeldenswaardige en bekendste zijn gebleven.

Hoe dan ook, Gibbons wordt gezien als de alom gerespecteerde inspirator van de MGM-stijl van de jaren dertig-veertig die werd gekenmerkt door de verfijning van de Art deco en door weelderige fantasie. Hierbij werd Gibbons beïnvloed door het bezoek dat hij bracht aan de Wereldtentoonstelling van 1925 in Paris (ook Exposition Internationale des Arts Décoratifs et Industriels Modernes genoemd). Een perfect voorbeeld van die 'metro style' kan bewonderd worden in het romantisch melodrama Grand Hotel (1932). Voor dit succesrijk met de Oscar voor beste film bekroond romantisch melodrama ontwierp Gibbons werkelijk verrukkelijke Art deco filmsets en meubilair, inzonderheid voor de lobby van het luxueus Berlijns hotel waarin de hele film zich afspeelt.

Mede door zijn toedoen kwamen, naast Grand Hotel, ook andere beroemde niet-muzikale films tot stand waarvan de horrorfilms Freaks (1932) en Dr. Jekyll and Mr. Hyde (1941), de avonturenfilm Mutiny on the Bounty (1935), de Marx Brothers komedie A Night at the Opera (1935), de politieke satire Ninotchka (1939), het oorlogsdrama The Seventh Cross (1944), de psychologische thriller Gaslight (1944), de films noirs The Postman Always Rings Twice (1946) en The Asphalt Jungle (1950), de sandalenfilm Quo Vadis (1951) en het sociaal drama Blackboard Jungle (1955) de meest memorabele zijn.

Een heel aantal Hollywood professionals, gedegen vakmannen, regisseerden die MGM-films. Onder hen zowel gerenommeerde cineasten zoals George Cukor, Victor Fleming, Ernst Lubitsch, King Vidor, Frank Borzage, Mervyn LeRoy, Vincente Minnelli en de tandem Stanley Donen-Gene Kelly als minder bekende zoals Clarence Brown, Sam Wood, W.S. Van Dyke, Robert Z. Leonard, Charles Walters, George Sidney, Tay Garnett, Richard Thorpe en Norman Taurog.

Onder Mayer (die de vroeg gestorven Loew verving) en die zowat de bedenker van het sterrensysteem binnen MGM was, ontwikkelde MGM zich tot de meest succesrijke filmstudio van Hollywood. Actrices en acteurs groeiden uit tot ware vedetten: de belangrijksten waren Greta Garbo, Joan Crawford, Norma Shearer, Jean Harlow, Greer Garson, Myrna Loy, Jeanette MacDonald, Katharine Hepburn, June Allyson, Lana Turner, Judy Garland en Cyd Charisse; John Gilbert, Lionel Barrymore, Frank Morgan, Fredric March, Clark Gable, Walter Pidgeon, James Stewart, Fred Astaire, William Powell, Spencer Tracy, Robert Taylor, Nelson Eddy, Van Johnson, Gene Kelly en Mickey Rooney.

Gibbons nam afscheid van de filmwereld in 1956, een jaar dat zowat samenviel met het einde van het studiosysteem.

Privéleven bewerken

In 1930 trouwde Gibbons een eerste keer, met actrice Dolores del Rio. Het koppel scheidde in 1941. In 1944 hertrouwde Gibbons met actrice Hazel Brooks. Het paar bleef bijeen tot aan zijn overlijden.

Gibbons overleed in 1960 op 67-jarige leeftijd na een lang ziekbed.

Filmografie (selectie) bewerken

de filmtitels gevolgd door een * zijn musicals

Prijzen en nominaties bewerken

Prijzen bewerken

Oscar voor beste productieontwerp voor

Publicaties bewerken

  • Howard Gutner: MGM Style: Cedric Gibbons and the Art of the Golden Age of Hollywood