Calvin Smith

Calvin Smith
Volledige naam	Calvin Smith
Geboortedatum	8 januari 1961
Geboorteplaats	Bolton (Mississippi)
Nationaliteit	Verenigde Staten
Lengte	1,78 m
Gewicht	64 kg
Sportieve informatie
Discipline	sprint
Eerste titel	Amerikaans kampioen 200 m 1982
OS	1984, 1988
Extra	Wereldrecordhouder 100 m 1983-1988, 4 x 100 m 1983-1990
Portaal	Atletiek

Calvin Smith (Bolton (Mississippi), 8 januari 1961) is een voormalige Amerikaanse atleet. Van 1983 tot 1988 bezat hij het wereldrecord op de 100 m en was tweevoudig wereldkampioen op de 200 m. Smith was zonder twijfel een van de beste sprinters ter wereld in de jaren tachtig. Toch was hij een stil en bescheiden persoon, die in de schaduw van Carl Lewis liep. In totaal nam hij tweemaal deel aan de Olympische Spelen en won hierbij één gouden en één bronzen medaille.

Biografie bewerken

Op de eerste wereldkampioenschappen in 1983 won Smith goud op de 200 m en de 4 x 100 m estafette. Op dit laatste onderdeel liep het team van de Verenigde Staten een wereldrecord. Ook behaalde hij zilver op de 100 m na Lewis. 1983 was ook het jaar, waarin Smith 9,93 s liep. Dit gebeurde tijdens het US Olympic Festival in het Amerikaanse Colorado Springs op 3 juli 1983. Hij verbrak hiermee het wereldrecord op de 100 m van Jim Hines, dat bijna vijftien jaar had stand gehouden. Smith sprintte datzelfde jaar als eerste atleet ter wereld op één avond onder de 20 seconden op de 200 (19,99) en onder de 10 seconden op de 100 m (9,97). Deze tijden werden gelopen tijdens de atletiekmeeting in Zürich, Zwitserland, op 24 augustus 1983.

In 1984 won Calvin Smith op de Olympische Spelen van Los Angeles goud op de 4 x 100 m estafette. Samen met zijn teamgenoten Sam Graddy, Ron Brown en Carl Lewis verbeterde het Amerikaanse viertal het wereldrecord tot 37,83 en versloeg hiermee de estafetteploegen uit Jamaica (zilver; 38,62) en Canada (brons; 38,70). Op de wereldkampioenschappen in 1987 verdedigde hij met succes zijn wereldtitel op de 200 m.

Op de Olympische Spelen van 1988 in Seoel was Smith betrokken bij een van de meest controversiële 100 meterfinales ooit. Uiteindelijk won hij brons en overschreed Ben Johnson als eerste de finishlijn voor Lewis, Linford Christie en Smith. Maar Johnson testte positief op anabole steroïde en zijn gouden medaille werd hem afgenomen. De finale werd beschouwd als een van de oneerlijkste aller tijden: Lewis gaf later toe driemaal positief te hebben getest tijdens de trials en ook Christies urine bevatte sporen van een verboden product. Smith zelf is nooit positief getest op doping. Smith zei later: "Ik had de goudenmedaillewinnaar moeten zijn".^[1] In the ESPN-documentaire 9.79* stelt de latere zilverenmedaillewinnaar Christie, en de film van de race toont dit ook aan, dat Lewis "buiten zijn baan liep... twee tot drie keer" tijdens de race, wat automatisch had moeten leiden tot de diskwalificatie van Lewis. Dit zou hebben betekend, dat Smith ten minste was opgeschoven naar de zilveren medaillepositie.