Burgerlijk wetboek

Een burgerlijk wetboek is een document dat het gehele of een groot deel van het burgerlijk recht (dat wil zeggen, de rechtsverhoudingen tussen personen) in een bepaalde jurisdictie verzamelt. Het is te onderscheiden van een strafwetboek of wetboek van strafrecht, dat het geheel of een groot deel van het strafrecht in een bepaalde jurisdictie verzamelt.

De meeste burgerlijke wetboeken die heden ten dage over de hele wereld worden gebruikt, gaan terug op twee modellen van continentaal recht: de Franse Code Napoléon van 1804 en het Duitse Bürgerliches Gesetzbuch van 1900.[1]

Geschiedenis bewerken

De Byzantijnse keizer Justinianus I heeft in de 6e eeuw al eens gepoogd om een logische, structurele verzameling te maken van wetten aangaande burgerlijk recht, vervat in zijn Corpus Iuris Civilis.

De Code Napoléon, officieel Code civil des Français of kortweg Code civil, ingevoerd op 21 maart 1804 aan het eind van de Eerste Franse Republiek in opdracht van Eerste Consul Napoleon Bonaparte, was het invloedrijkste moderne burgerlijk wetboek. Het Belgisch Burgerlijk Wetboek is – evenals het vorige en in mindere mate het huidige Nederlandse wetboek – afgeleid van de Code Napoléon.

De Code Napoléon was overigens niet het eerste burgerlijk wetboek dat werd ingevoerd in een Europees land met een continentaalrechtelijk systeem; het werd voorafgegaan door de Codex Maximilianeus bavaricus civilis (keurvorstendom Beieren, 1756), het Allgemeines Landrecht für die Preußischen Staaten (koninkrijk Pruisen, 1794) en het Westgalizische Gesetzbuch (West-Galicië, toen een provincie van Oostenrijk, 1797). Het was echter het eerste moderne wetboek dat op pan-Europese schaal werd geïntroduceerd en een krachtige invloed had op wetgeving op de staten die tijdens en na de napoleontische oorlogen zijn gevormd.[2] De Code Napoléon beïnvloedde ontwikkelingslanden buiten Europa, vooral in het Midden-Oosten, die hun maatschappij trachtten te moderniseren door juridische hervormingen.[3]

Burgerlijke wetboeken per land bewerken

Historische burgerlijke wetboeken bewerken

Oudheid bewerken

Middeleeuwen bewerken

Vroegmoderne tijd bewerken

  • Beieren: Codex Maximilianeus bavaricus civilis (1756)
  • Oostenrijk: Codex Theresianus (ontwikkeld 1753–1766, nooit ingevoerd), Josephinisches Gesetzbuch (1787–1811, alleen personenrecht)

Moderne tijd bewerken

Huidige burgerlijke wetboeken bewerken

Zie ook bewerken