Betsimisaraka (volk)
De Betsimisaraka, vroeger ook bekend als de Zana-Malata, zijn de tweede grootste etnische groep in Madagaskar.
| Betsimisaraka | ||||
|---|---|---|---|---|
| Totale bevolking |  Madagaskar: ca. 3.800.000[1]
| |||
| Taal | Malagassisch, Betsimisaraka[1] | |||
| Geloof | animisme, christendom (ruim 40 %)[1] | |||
| Verwante groepen | Antankarana, Tsimihety, Zafimaniry | |||
| ||||
verspreiding van de etnische groepen van Madagaskar
| ||||
| ||||
Verspreiding
bewerkenHet grondgebied van de Betsimisaraka aan de oostkust van Madagaskar is ongeveer 640 kilometer lang en wordt in het noorden begrensd door de rivier de Bemarivo en in het zuiden door de rivier de Mananjary.
De Betsmisaraka worden onderverdeeld in drie subgroepen: de noordelijke Betsimisaraka, de zuidelijke Betsimisaraka en daartussenin de Betanimena, elk met kleine verschillen in cultuur en godsdienst.
Geschiedenis
bewerken
Zie Ratsimilaho voor het hoofdartikel over dit onderwerp.De Betsimisaraka waren van oorsprong handelaren, piraten, vissers en landbouwers. Ze stammen van een confederatie gesticht door Ratsimilaho (ca. 1694 – 1750), een zoon van een Britse piraat (volgens sommigen Thomas Tew[2]) en de Malagassische prinses Antavaratra Rahena.[3] Deze confederatie, bestaande uit leden van verschillende etnische groepen, had als doel om diverse kuststaten rond Madagaskar te verenigen. De naam van de Betsimisaraka (Malagassisch: 'de velen die niet zullen uiteenvallen') was oorspronkelijk een slogan uit deze tijd.[4]
De confederatie verloor zijn hechte banden nadat Ratsimilaho stierf en viel uiteindelijk uit elkaar. De belangrijkste stad van de confederatie, Toamasina (In het Frans: Tamatave), is na Antananarivo de grootste stad van Madagaskar.
Maatschappij, cultuur en religie
bewerkenTegenwoordig verbouwen de Betsimisaraka rijst en vanille. De kleding van de Betsimisaraka is vaak gemaakt van geweven palmbladeren van de raphiaplant.
De cultuur van de Betsimisaraka is al sinds de 17e eeuw sterk beïnvloed door de westerse cultuur, dankzij Europese handelaren en zeerovers die langs de oostkust van Madagaskar aan land kwamen om handel te voeren of proviand in te slaan.
Hoewel het christendom een grote invloed heeft uitgeoefend op de Betsimisaraka, wordt hun leven vooral beheerst door het animisme.[1] De tangalamena, de religieuze leider, neemt de leiding in het organiseren van religieuze rites, zoals begrafenissen. Betsimisaraka geloven in diverse bovennatuurlijke wezens, zoals zeemeerminnen en kleine langharige bosmannetjes, kalamoro genaamd, die 's nachts hun huizen zouden binnensluipen om er voedsel te stelen.
Fady
bewerkenKenmerkend voor de etnische groepen in Madagaskar zijn de fady, het verbod op bepaalde handelingen, gebaseerd op bijgeloof en volksverhalen. De Betsimisaraka hebben veel eigen fady die per dorp kunnen verschillen. Zo kan het fady zijn voor een Betsimisaraka-man om schoenen te dragen terwijl zijn vader nog leeft of de hand te schudden van zijn zuster.
Bronnen
- ↑ a b c d Joshua Project: Betsimisaraka, North in Madagascar, Betsimisaraka, South in Madagascar
- ↑ (en) The Tew Family Website Tews in History
- ↑ (en) Helen Chapin Metz, Madagascar: A Country Study (Library of Congress, 1994)
- ↑ (en) Karen Middleton, Ancestors, Power, and History in Madagascar - Volume 20 van Studies of Religion in Africa (BRILL, 1999)
- (en) Helen Chapin Metz, Madagascar: A Country Study (Library of Congress 1994)
- (en) Hilary Bradt, Madagascar: The Bradt Travel Guide. (Bradt Travel Guides, 2007)
Literatuur
- (en) Hilde Nielssen, Ritual Imagination: A Study of Tromba Possession Among the Betsimisaraka in Eastern Madagascar - Volume 40 van Studies of Religion in Africa (BRILL, 2011)
- (en) Ron Emoff, Recollecting from the Past: Musical Practice and Spirit Possession on the East Coast of Madagascar (Wesleyan University Press, 2002)
- (en) Genese Marie Sodikoff, Forest and Labor in Madagascar: From Colonial Concession to Global Biosphere (Indiana University Press, 2012)
- (en) Peter J. Wilson, Freedom by a Hair's Breadth: Tsimihety in Madagascar (University of Michigan Press, 1992)
