Georgië is onderverdeeld in tien regio's (Georgisch: მხარე of mchare) en twee autonome republieken. De autonome republiek Abchazië en het gebied Zuid-Ossetië hebben eenzijdig de onafhankelijkheid uitgeroepen, maar worden slechts door VN-lidstaten Rusland, Nicaragua, Venezuela, Nauru en Syrië erkend.
Regio's van Georgië. Nummers verwijzen naar de tabellen links
De beide autonome republieken hebben eigen regionale organen, waaronder een volksvertegenwoordiging, een regering en een leider (voorzitter).[1][2][3] Abchazië is feitelijk in handen van de zelfverklaarde en door Georgië niet erkende Republiek Abchazië, zie hieronder. De door de Georgische centrale regering erkende bestuurlijke organen van de Autonome Republiek Abchazië zetelen in ballingschap in Tbilisi.
Kaart met historische en geografische gebieden van Georgië.
Regio's (mchare) werden van 1994 tot 1996 per presidentiële decreten ingesteld, op voorlopige basis totdat de territoriale integriteit is hersteld, ergo Abchazië en Zuid-Ossetië weer onder centraal gezag staan. Deze regio's komen ruwweg overeen met de traditioneel belangrijkste historische en geografische gebieden van Georgië. Een regio is geen zelfbesturende eenheid; haar functie is veeleer om de communicatie van verschillende gemeenten (met uitzondering van de gemeenten in de Autonome Republiek Adzjarië en de gemeente Tbilisi) te coördineren met de centrale regering, die in een regio wordt vertegenwoordigd door een ambtenaar benoemd door de regering van Georgië, de staatscommissaris (Georgisch:სახელმწიფო რწმუნებული), informeel bekend als "gouverneur" (Georgisch: გუბერნატორი).[4][5]
De regio's waren onderverdeeld in 66 districten (Georgisch: რაიონი of raioni), maar die zijn met ingang van 2007 vervangen door een nieuwe bestuurslaag, de gemeenten (მუნიციპალიტეტი, munits'ipaliteti) met zelfbestuur.[6] Sinds 2019 zijn er 5 stadsgemeenten (ქალაქი, k'alak'i) en 62 gemeenschappen. (თემი, t'emi).[7][8] Iedere gemeente en zelbestuurde stad heeft een voor vier jaar direct gekozen gemeenteraad (საკრებულო, sakrebulo), een direct gekozen burgemeester (meri) en een uitvoerend bestuur (მერია, Meria) voorgezeten door de burgemeester.[9]
Zie Abchazië voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
De Autonome Republiek Abchazië is de jure verdeeld in rayons. Feitelijk is het gebied in handen van de de facto afgescheiden en zelfverklaarde Republiek Abchazië. De bestuurlijke indeling van die republiek bestaat naast de centrale overheid uit rayons (enkelvoud Abchazisch: араион (araion) ; Russisch: район (rajon)) Hierbij kent de republiek een rayon meer dan de Autonome Republiek. In de republiek zijn de rayons verdeeld in steden (город (gorod)), stedelijke nederzettingen (посёлок городского типа (posjolok gorodskogo tipa)) en landelijke administraties (сельский администраций (sel'skij administracij)).
Zie Zuid-Ossetië voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
De status van het voormalige deelgebied Zuid-Ossetië is een onderwerp van onderhandeling met de separatistische regering van dat gebied, die door Rusland gesteund wordt. Zuid-Ossetië claimt het noordelijk deel van de regio Shida Kartli als zijn grondgebied, plus enkele delen van omliggende regio's. Zuid-Ossetië wil zich, tegen de zin van de Georgische regering, bij het Russische Noord-Ossetië voegen. De de facto republiek Zuid-Ossetië is in rayons (Район, Rajon) verdeeld.
.svg)
Abchazië
Adzjarië
