Audiogram
Een audiogram is een met behulp van een audiometer gemaakte grafiek of diagram waarmee de gehoordrempel van een persoon wordt weergegeven. In het algemeen wordt deze weergegeven als de sterkte van een toon die de betrokken persoon nog net kan horen, als functie van de frequentie. De sterkte van de toon wordt verticaal weergegeven in dB(HL), de toonhoogte horizontaal in hertz (op een logaritmische schaal).
Door gebruik van een audiogram kan een kno-arts een uitspraak doen over de symptomen en soms ook over de oorzaken van een gehoorbeschadiging.
Een audiogram wordt in het algemeen opgetekend door een proefpersoon via een koptelefoon of via insert-phones tonen van verschillende hoogte te laten horen. Deze tonen kunnen ook in vrij veld aangeboden worden. De tonen beginnen zeer zacht, zodat de proefpersoon ze niet kan horen, maar worden langzaamaan steeds luider. Op het moment dat de proefpersoon de toon waarneemt, geeft hij dit aan via een signaal aan degene die het audiogram optekent. Die zet dan een markering op het audiogram bij de juiste toonhoogte en geluidssterkte. Dit wordt herhaald voor diverse tonen. De aldus opgetekende punten worden met elkaar verbonden door middel van een lijn, waardoor het complete audiogram ontstaat. Bij moderne tests kan het ook voorkomen dat als de proefpersoon op de knop drukt, er meteen een markering verschijnt op een scherm. Deze markeringen worden dan meteen verbonden met een lijn.
Het optekenen van een audiogram gebeurt in het algemeen in een geluidsdichte kamer, om storingen van buitenaf zo veel mogelijk te beperken. De proefpersoon heeft geen invloed op zowel de momentane toonhoogte als de geluidssterkte van de aangeboden toon. Hij kan alleen aangeven of hij wel of niet iets hoort. Om gokken of "vals spelen" door de proefpersoon zo veel mogelijk uit te sluiten, worden meestal de te meten tonen meer dan eens - en niet in dezelfde volgorde - aangeboden.