Antonio Marino Priuli

rooms-katholiek bisschop uit Republiek Venetië (1707-1772)

Antonio Marino Priuli[1] (Venetië, 17 augustus 1700Castelfranco Veneto, 26 oktober 1772) was een prelaat in de republiek Venetië. Hij was bisschop van Vicenza (1738-1767) en kardinaal-bisschop van Padua (1667-1772).[2]

Antonio Marino Priuli
Antonio Marino Priuli
Kardinaal van de Rooms-Katholieke Kerk
Wapen kardinaal
Rang kardinaal-priester
Titelkerk Santa Maria della Pace; Basiliek van San Marco (Rome)
Creatie
Gecreëerd door Paus Clemens XIII
Consistorie 2 oktober 1758
Kerkelijke carrière
1734-1738 Rechtsgeleerde bij de Romeinse Curie
1738-1767 Bisschop van Vicenza
1767-1772 Bisschop van Padua
Portaal  Portaalicoon   Christendom

Levensloop bewerken

Priuli was afkomstig van een patriciërsgeslacht in Venetië, hoofdstad van de gelijknamige republiek. Zijn familie kende meerdere kardinalen. Priuli studeerde theologie in de privéschool van de jezuïeten in Venetië.[3] Aan de universiteit van Padua behaalde hij het doctoraat in beide rechten (1734). Met dit juristendiploma ging hij aan de slag bij de Romeinse Curie in de Pauselijke Staat.

In 1738 werd hij tot bisschop van Vicenza verkozen en in 1739 in Rome tot bisschop gewijd. In Vicenza was zijn episcopaat gekenmerkt door pastorale bezoeken aan de parochies.[4]

Zijn stadsgenoot, de Venetiaanse paus Clemens XIII, schonk aan Priuli de kardinaalshoed, kort na de pausverkiezing (1758). De titelkerk van Priuli was eerst de Santa Maria della Pace in Rome en later de Basiliek van San Marco (Rome). De San Marco werd sinds de 15e eeuw aan een Venetiaans kardinaal toegewezen.

In 1767 werd Priuli getransfereerd van de bisschopstroon van Vicenza naar Padua. Zijn gezondheid ging achteruit. In 1772 stierf hij in een landhuis in Treville, deel van Castelfranco Veneto; het landgoed was eigendom van zijn familie. Het stoffelijk overschot werd van Castelfranco Veneto overgebracht naar de kathedraal van Padua om daar begraven te worden naast andere bisschoppen van Padua.