Antonia van Luxemburg
Antonia Roberta Sophie Wilhelmina van Luxemburg (9 oktober 1899 - 31 juli 1954) was de vierde dochter van groothertog Willem IV van Luxemburg en Maria Anna van Bragança.
Op 7 april 1921 trouwde zij met de Beierse kroonpretendent Rupprecht, die dertig jaar ouder was dan zij en al een eerder huwelijk achter de rug had. Als tegenstanders van het naziregime, waren zij gedwongen om in 1939 te vluchten naar Italië, en later naar Hongarije. Na de bezetting van Hongarije werden Antonia en haar kinderen gedeporteerd naar concentratiekamp Sachsenhausen, hoewel sommige bronnen spreken van Buchenwald. Later is zij naar Dachau getransporteerd en amper een maand later bevrijd.
Antonia overleed in Lenzerheide (Zwitserland). Haar lichaam werd bijgezet in de Santa Maria in Domnica te Rome, haar hart in de zogenaamde Genadekapel in het Beierse bedevaartsoord Altötting.
Het paar kreeg zes kinderen:
- Hendrik (28 maart 1922 – 14 februari 1958), trouwde met Anne-Marie de Lustrac (27 september 1927 – 16 augustus 1999)
- Irmgard (29 mei 1923 – 23 oktober 2010), trouwde met Lodewijk Karel van Beieren (22 juni 1913 – 17 oktober 2008)
- Edith (16 september 1924 – 4 mei 2013), trouwde met Tomasso Maria Brunetti (18 december 1905 – 13 juli 1954)
- Hilda (24 maart 1926 – 5 mei 2002), trouwde met Juan Bradstock Edgart Lockett de Loayza (30 maart 1912 – 8 december 1987)
- Gabriela (10 mei 1927 - 2019), trouwde met Karel Emmanuel Herzog von Croÿ (11 oktober 1914 – 1990)
- Sophie (20 juni 1935), trouwde met Johann Engelbert Prins van Arenberg (14 juli 1921 – 15 augustus 2011)
