Antoine de Pitteurs-Hiegaerts

politicus

Antoine Joseph Théodore de Pitteurs-Hiegaerts (soms met de roepnaam Théodore aangeduid) (Sint-Truiden, 4 december 1795 - aldaar, 17 november 1874) was een Belgisch senator.

Levensloop bewerken

Hij was een zoon van Jean-Théodore de Pitteurs (1755-1807), burgemeester van Sint-Truiden en lid van de Algemene raad van het departement Nedermaas. Het is deze Jean-Théodore die aan zijn naam Hiegaerts toevoegde, ingevolge het testament van zijn oom Jean-Antoine Hiegaerts.

Antoine verkreeg adelserkenning in 1871 met de bij eerstgeboorte overdraagbare baronstitel.

Hij studeerde aan de 'École de Droit' in 1816 Brussel. Hij trouwde in 1824 met zijn nicht, Laure de Pitteurs (1803-1838), dochter van Henri-Bonaventure-Trudo de Pitteurs en van Marie-Catherine Louvat. Ze hadden twee zoons en twee dochters.

Hij was gemeenteraadslid van Sint-Truiden van 1824 tot 1845. Nog onder het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden werd hij lid van de Provinciale Staten van Limburg. Hij bleef dit tot in 1836 en werd wederom herkozen tot in 1848. Van 1839 tot 1848 was hij voorzitter van de provincieraad.

In 1848 werd hij verkozen tot senator voor het arrondissement Hasselt. Hij vervulde dit mandaat tot aan zijn dood. Oorspronkelijk behoorde hij tot de liberale partij, maar vanaf 1863 evolueerde hij naar de katholieke partij.

Hij was ook van nabij betrokken bij de landbouwactiviteiten. Zo was hij vele jaren en in een aantal gevallen tot aan zijn dood:

  • lid (1846-1874) en ondervoorzitter (1851-1853 en 1867-1874) van de Hoge Raad voor de Landbouw,
  • voorzitter van de Landbouwcomice van Sint-Truiden (1851-1874),
  • lid (1853-1859) en voorzitter (1860-1874) van de Provinciale Landbouwcommissie in Limburg,
  • ondervoorzitter van de Centrale Maatschappij voor de Landbouw in België.

Literatuur bewerken

  • Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 1996, Brussel, 1996.
  • Jean-Luc DE PAEPE & Christiane RAINDORF-GERARD, Le Parlement belge, 1831-1894. Données biographiques, Brussel, 1996.

Zie ook bewerken

Externe link bewerken