André Greipel

André Greipel
Persoonlijke informatie
Bijnaam	De Gorilla
Geboortedatum	16 juli 1982
Geboorteplaats	Rostock, Oost-Duitsland
Nationaliteit	Duitse
Lengte	184 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	Gestopt
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Sprinter
Ploegen
2005 ; 2006–2007 ; 2008–2010 ; 2011 ; 2012–2014 ; 2015–2018 ; 2019 ; 2020-2021	Team Wiesenhof ; T-Mobile Team ; Team HTC-Columbia ; Omega Pharma-Lotto ; Lotto-Belisol ; Lotto Soudal ; Arkéa Samsic ; Israel Start-Up Nation
Beste prestaties
Gent-Wevelgem	4e (2011)
Ronde van Vlaanderen	15e (2015)
Parijs-Roubaix	7e (2017)
Ronde van Italië	7 etappezeges
Ronde van Frankrijk	11 etappezeges
Ronde van Spanje	4 etappezeges
WK op de weg	3e (2011)
Overige
Zeges:
Tour Down Under ; Vattenfall Cyclassics	2008 en 2010 ; 2015
Portaal	Wielersport

André Greipel (Rostock, 16 juli 1982) is een voormalig Duits wielrenner. Hij won elf etappes in de Ronde van Frankrijk, zeven etappes in de Ronde van Italië en vier etappes in de Ronde van Spanje. Hij schaarde zich daarmee in het gezelschap van renners die ritten in een van de drie Grote Rondes wonnen.

Carrière bewerken

2004-2009

In de jeugd behaalde Greipel veel overwinningen. Hij werd onder andere twee keer Duits kampioen en kreeg een contract aangeboden door Team Wiesenhof. Na een jaar bij deze ploeg vertrok hij naar T-Mobile. Hij haalde een aantal overwinningen binnen voor zijn nieuwe ploeg, maar raakte vervolgens geblesseerd. Hierna kreeg hij minder kansen en werd hij vaak gebruikt als knecht. In 2007 won hij nog wel twee ritten in de Ronde van Saksen.

Het jaar 2008 betekende de doorbraak van Greipel. Voor zijn nieuwe team Team HTC-High Road behaalde hij vijftien overwinningen, waaronder vier ritten en het eindklassement in de Tour Down Under en een rit in de Ronde van Italië. In 2009 won hij ook weer veel koersen. Na onder andere drie ritten in de Ronde van Beieren en drie etappes en het puntenklassement in de Ster Elektrotoer werd hij gepasseerd voor de Ronde van Frankrijk. De ploeg koos voor de andere sprinter, Mark Cavendish, en Greipel mocht zich richten op de Ronde van Spanje. Tijdens deze ronde won hij de vierde, vijfde, zestiende en eenentwintigste etappe en mocht hij de leiderstrui aantrekken.^[1]

2010

In zijn eerste wedstrijd van 2010, de Tour Down Under, won hij de 1e, 2e en 4e rit. Daarnaast won hij voor de tweede keer in zijn carrière het eindklassement van deze ronde. Ook won hij een etappe in de Ronde van de Algarve en vijf ritten en het puntenklassement in de Ronde van Turkije. Na commentaar gegeven te hebben op het feit dat hij ondanks zijn overwinningen en zijn goede vorm niet mocht starten in Milaan-San Remo, ontstond onenigheid tussen hem en Mark Cavendish. Cavendish mocht namelijk wel starten, ondanks matige resultaten. Greipel voelde zich ondergewaardeerd, maar kreeg een harde reactie van Cavendish: "Ik was behoorlijk pissig door Greipels opmerkingen na Milaan-San Remo. Ik verloor San Remo niet door vormgebrek, maar door pech. Vorig jaar won ik het met twee vingers in de neus en dat had dit jaar opnieuw gekund. Greipel zal nooit een 'monument' winnen."^[2]

2011

In 2011 stapte Greipel over naar de Belgische formatie Omega Pharma-Lotto. In de tiende rit van de Ronde van Frankrijk haalde hij zijn gram door uit het wiel van Cavendish naar zijn eerste Tourritzege te sprinten. Zo schaarde hij zich in het gezelschap van renners die ritten in de drie Grote Rondes wonnen.

2012

Nadat de wielerploeg in 2012 een andere sponsor als partner kreeg, heette ze Lotto-Belisol en na het vertrek van Philippe Gilbert bleven er met Jurgen Van den Broeck en Greipel nog twee kopmannen over. Om Greipel goed te kunnen piloteren zorgde het Belgische team voor een spurttrein met Adam Hansen, Marcel Sieberg, Jürgen Roelandts en de van Team Sky overgekomen Greg Henderson. Automatismen werden gesmeed in de Tour Down Under, Ronde van Oman, Ronde van Turkije, Ronde van België en Ronde van Luxemburg en met 11 overwinningen van Greipel in die vijf rondes keek men vol vertrouwen naar de Ronde van Frankrijk. In de tweede etappe met aankomst in Doornik werd Greipel nog geklopt door Cavendish, maar zowel de vierde etappe als de vijfde etappe werden de zijne, met Alessandro Petacchi en Matthew Goss als respectieve tweedes. In de zesde etappe kwam Greipel tot twee keer toe ten val, waarbij zijn schouder even uit de kom ging. Zijn ploegmakkers overtuigden hem om toch mee te sprinten en in Metz moest hij aan de finish enkel de Slowaak Peter Sagan voor zich dulden. In de dertiende etappe met aankomst in Cap d'Agde waren de rollen omgekeerd en kon Greipel op de streep Sagan nog net afhouden.

2013

In 2013 won Greipel, net als in 2010 en 2012, drie ritten in de Tour Down Under, waarbij de derde tevens zijn 100e zege als professioneel wielrenner markeerde. In de Ronde van België won hij voor het derde jaar op rij de etappe met aankomst op de Wandelaar in Knokke-Heist, ditmaal in de sprint voor Tom Boonen. In de kampioenentrui van Duitsland won Greipel in Montpellier de zesde etappe van de Ronde van Frankrijk door in de massasprint Peter Sagan en Marcel Kittel te kloppen.^[3]

2014

Ook in 2014 werd Greipel Duits kampioen op de weg. Daarnaast boekte hij zijn zesde etappezege in de Ronde van Frankrijk door de zesde etappe op zijn naam te schrijven. In de Ronde van Oman won hij drie etappes en het puntenklassement.

2015

In 2015 won Greipel de zesde etappe in de Ronde van Italië in een lange sprint van Matteo Pelucchi en Sacha Modolo. Vlak voor de finish was er een val doordat Daniele Colli tegen een uitgestoken camera van een toeschouwer reed, waarbij hij zijn arm brak. Onder andere Alberto Contador kwam hierbij ten val. In datzelfde jaar ontpopte Greipel zich als de sterkste sprinter van de Ronde van Frankrijk. Hij won vier Touretappes, waaronder de prestigieuze slotetappe op de Champs-Élysées in Parijs.

2016

In 2016 werd Greipel voor de derde keer in vier jaar Duits kampioen op de weg. In de Ronde van Italië won hij drie etappes en in de Ronde van Frankrijk won hij voor het tweede jaar op rij de slotetappe op de Champs-Élysées door Peter Sagan en Alexander Kristoff voor te blijven. Het betekende zijn eenentwintigste etappezege in een Grote Ronde.

2017

Greipel startte in 2017 voor het derde jaar op rij in de Ronde van Italië. Na het winnen van de tweede etappe bemachtigde hij voor het eerst in zijn carrière de roze trui. In de Tour kon hij voor het eerst sinds 2011 geen etappezege behalen, al werd hij op de slotetappe op de Champs-Élysées maar nipt voorafgegaan door Dylan Groenewegen.

2018

Aanvankelijk begon André Greipel goed aan het nieuwe seizoen. In januari schoot hij reeds tweemaal raak in de Tour Down Under. Tijdens de voorjaarsklassiekers was hij een van de vooruitgeschoven pionnen binnen Lotto-Soudal. Het liep echter anders. Een val in Milaan-San Remo met een gebroken sleutelbeen tot gevolg maakte een einde aan zijn voorjaar. Pas in mei keerde de Duitser terug in competitie. Met twee ritzeges in zowel de Vierdaagse van Duinkerke als de Ronde van België bewees De Gorilla dat hij nooit mag afgeschreven worden. In de Ronde van Frankrijk ging hij meer dan ooit voor ritwinst, iets wat hem vorig jaar niet lukte. In de vlakke etappes kwam Greipel echter nooit verder dan een derde plaats, met een diskwalificatie in de daguitslag van de achtste etappe als dieptepunt. Op weg naar Alpe d'Huez gaf hij er de brui aan. In het najaar was hij tweemaal de beste in de Ronde van Groot-Brittannië, maar winnen op het allerhoogste niveau lukte niet in 2018. Op het einde van het seizoen werd duidelijk dat er geen plaats meer was voor De Gorilla bij Lotto-Soudal.

Na acht succesvolle jaren in Belgische dienst maakte Greipel de overstap naar de Franse ProContinentale ploeg Arkéa Samsic. Debuteren deed hij tijdens La Tropicale Amissa Bongo in Gabon. Pas in de zesde etappe kon Greipel voor het eerst het zegegebaar maken nadat hij in de vorige vijf ritten ook telkens bij de beste zes eindigde.

Palmares bewerken

Overwinningen bewerken

2003: GP Waregem, beloften; 2e etappe Thüringen-Rundfahrt, beloften; 1e etappe Ronde van Berlijn, beloften
2004: 3e etappe Tour du Loir-Et-Cher, beloften; 1e etappe Thüringen-Rundfahrt, beloften; Proloog en 4e etappe B GP Wilhelm Tell, beloften
2005 - 3 zeges: Criterium van Stadtlohn (geen UCI-zege); 6e etappe Ronde van Denemarken; Criterium van Gladbeck (geen UCI-zege)
2006 - 4 zeges: 1e en 4e etappe Ronde van Rijnland-Palts; 1e (ploegentijdrit) en 2e etappe Volksbank Giro
2007 - 2 zeges: 1e en 2e etappe Ronde van Saksen
2008 - 15 zeges: Cancer Council Helpline Classic (geen UCI-zege); 2e, 4e, 5e en 6e etappe Tour Down Under; Eindklassement Tour Down Under; Puntenklassement Tour Down Under; 17e etappe Ronde van Italië; 4e etappe Ronde van Oostenrijk; Puntenklassement Ronde van Oostenrijk; 1e en 3e etappe Ronde van Saksen; 2e etappe ENECO Tour; 4e etappe Ronde van Duitsland; Ronde van Neurenberg; Kampioenschap van Vlaanderen; Münsterland Giro
2009 - 22 zeges: 1e etappe Tour Down Under; 6e etappe Vierdaagse van Duinkerke; 1e, 3e en 5e etappe Ronde van Beieren; Neuseen Classics–Rund um die Braunkohle; Philadelphia International Championship; Criterium van Sinzig (geen UCI-zege); Hürth-Kendenich (geen UCI-zege); 2e, 3e en 5e etappe Ster Elektrotoer; Puntenklassement Ster Elektrotoer; 1e, 6e en 8e etappe Ronde van Oostenrijk; Puntenklassement Ronde van Oostenrijk; 1e etappe Ronde van Saksen; 7e etappe Ronde van Polen; 4e, 5e, 16e en 21e etappe Ronde van Spanje; Puntenklassement Ronde van Spanje; Parijs-Bourges
2010 - 21 zeges: 1e, 2e en 4e etappe Tour Down Under; Eindklassement Tour Down Under; Puntenklassement Tour Down Under; Trofeo Magaluf Palmanova; 2e etappe Ronde van de Algarve; Puntenklassement Ronde van de Algarve; 1e, 2e, 5e, 6e en 8e etappe Ronde van Turkije; Puntenklassement Ronde van Turkije; 18e etappe Ronde van Italië; 1e en 6e etappe Ronde van Oostenrijk; Puntenklassement Ronde van Oostenrijk; 2e en 7e etappe Ronde van Polen; 2e en 6e etappe Eneco Tour; 1e, 6e en 8e etappe Ronde van Groot-Brittannië
2011 - 11 zeges: 4e etappe Ronde van de Algarve; 1e etappe Driedaagse van De Panne-Koksijde; 6e etappe Ronde van Turkije; 2e en 5e etappe Ronde van België; Puntenklassement Ronde van België; 10e etappe Ronde van Frankrijk; Criterium van Neuss (geen UCI-zege); Nacht von Hannover (geen UCI-zege); 1e en 2e etappe Eneco Tour; Criterium van Eschweiler (geen UCI-zege)
2012 - 22 zeges: Cancer Council Classic (geen UCI-zege); 1e, 3e en 6e etappe Tour Down Under; 1e en 4e etappe Ronde van Oman; 2e etappe Ronde van Turkije; 1e, 2e en 3e etappe Ronde van België; Puntenklassement Ronde van België; 1e en 2e etappe Ronde van Luxemburg; Puntenklassement Ronde van Luxemburg; ProRace Berlin; 2e etappe Ster ZLM Toer; 4e, 5e en 13e etappe Ronde van Frankrijk; Profronde van Stiphout (geen UCI-zege); GP Stad Kortrijk (geen UCI-zege); 1e en 2e etappe Ronde van Denemarken; Grote Prijs Impanis-Van Petegem
2013 - 17 zeges: People's Choice Classic (geen UCI-zege); 1e, 4e en 6e etappe Tour Down Under; 1e etappe Ronde van de Middellandse Zee; 4e en 5e etappe Ronde van Turkije; Puntenklassement Ronde van Turkije; 1e en 2e etappe Ronde van België; Puntenklassement Ronde van België; Ronde van Zeeland Seaports; Puntenklassement Ster ZLM Toer; Duits kampioen op de weg, Elite; 6e etappe Ronde van Frankrijk; Criterium van Neuss (geen UCI-zege); Dernycriterium van Bochum (geen UCI-zege); Dernycriterium van Antwerpen (geen UCI-zege); 4e etappe Eneco Tour; Brussels Cycling Classic
2014 - 16 zeges: 4e en 6e etappe Tour Down Under; 5e etappe Ronde van Qatar; 1e, 3e en 6e etappe Ronde van Oman; Puntenklassement Ronde van Oman; 1e etappe World Ports Classic; 4e etappe Ronde van België; 1e en 4e etappe Ronde van Luxemburg; 5e etappe Ster ZLM Toer; Duits kampioen op de weg, Elite; 6e etappe Ronde van Frankrijk; Brussels Cycling Classic; GP Jef Scherens; Münsterland Giro
2015 - 16 zeges: 5e etappe Ronde van de Algarve; 2e etappe Parijs-Nice; 4e etappe Ronde van Turkije; 6e etappe Ronde van Italië; 1e en 3e etappe Ronde van Luxemburg; Puntenklassement Ronde van Luxemburg; 1e en 2e etappe Ster ZLM Toer; Eindklassement Ster ZLM Toer; Puntenklassement Ster ZLM Toer; 2e, 5e, 15e en 21e etappe Ronde van Frankrijk; 2e etappe Eneco Tour; Puntenklassement Eneco Tour; Vattenfall Cyclassics; 7e etappe Ronde van Groot-Brittannië
2016 - 12 zeges: Trofeo Felantix-Ses Salines-Campos; Trofeo Palma; 3e etappe Ronde van Turkije; 5e, 7e en 12e etappe Ronde van Italië; 1e etappe Ronde van Luxemburg; Duits kampioen op de weg, Elite; 21e etappe Ronde van Frankrijk; Nacht von Hannover (geen UCI-zege); Gouden Pijl (geen UCI-zege); 1e etappe Ronde van Groot-Brittannië
2017 - 5 zeges: Trofeo Felantix-Ses Salines-Campos; 4e etappe Ronde van de Algarve; Puntenklassement Ronde van de Algarve; 5e etappe Parijs-Nice; 2e etappe Ronde van Italië; Omloop Eurometropool
2018 - 8 zeges: 1e en 6e etappe Tour Down Under; 2e en 5e etappe Vierdaagse van Duinkerken; 1e en 2e etappe Ronde van België; Puntenklassement Ronde van België; 1e en 4e etappe Ronde van Groot-Brittannië
2019 - 1 zege: 6e etappe La Tropicale Amissa Bongo
2021 - 2 zege: Trofeo Alcúdia-Port d'Alcúdia; 4e etappe Ruta del Sol; Totaal: 172 zeges bij de elite (waarvan 154 individuele UCI-zeges)

Resultaten in voornaamste wedstrijden bewerken

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2006			opgave
2007			125e
2008	133e (1)
2009			107e (4)
2010	opgave (1)
2011		156e (1)
2012		123e (3)
2013		129e (1)
2014		149e (1)
2015	opgave (1)	134e (4)
2016	opgave (3)	133e (1)
2017	opgave (1)	149e
2018		opgave
2019		144e
2020		opgave
2021		125e

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	Eschborn-Frankfurt	Vattenfall Cyclassics	Parijs-Tours	WK op de weg	Wereldranglijsten
2006		52e	opgave				opgave		162e (UPT)
2007
2008			opgave					opgave	5e (UPT)
2009						30e		opgave	53e (UWK)
2010					opgave	3 ↑		43e	20e (UWK)
2011	33e	4e	76e	21e		82e		3 ↑	32e (UWT)
2012	52e	31e		77e	5e	2 ↑			29e (UWT)
2013	58e	11e	51e	68e	3	2 ↑			37e (UWT)
2014	24e	opgave				opgave		opgave	88e (UWT)
2015	47e	opgave	15e	28e		1 ↑		105e	24e (UWT)
2016		opgave	28e	35e		10e		42e	56e (UWT)
2017			20e	7e	opgave		4e		47e (UWT)
2018	opgave					23e	27e		108e (UWT)
2019				opgave	opgave	11e			216e (UWR)
2020		opgave
2021		opgave			opgave

Jaar	Tour Down Under	Ronde van de Algarve	Ronde van Oman	Ronde van Turkije	Ronde van België	Ronde van Oostenrijk	Ronde van Polen	Ronde van Denemarken	Eneco Tour	Ster ZLM Toer
Resultaten in kleinere rondes
2005								10e (1)
2006
2007
2008	(4)					92e (1)
2009	opgave (1)					34e (3)	70e (1)			29e (3)
2010	(3)	57e (1)		8e (5)		93e (2)	147e (2)		39e (2)	24e
2011	7e	88e (1)		47e (1)	35e (2)				81e (2)
2012	73e (3)		45e (2)	79e (1)	42e (3)			6e (2)		69e (1)
2013	60e (3)			35e (2)	58e (2)				54e (1)	2e
2014	46e (2)		94e (3)	74e	92e (1)					43e (1)
2015		70e (1)		opgave (1)					68e (1)	(2)
2016				opgave (1)
2017		107e (1)
2018	96e (2)						opgave
2019			64e
2020	37e
2021				49e

Olympische Spelen bewerken

Wegrit mannen 2012: 27e

Ploegen bewerken

2005 –

Team Wiesenhof

2006 –

T-Mobile Team

2007 –

T-Mobile Team

2008 –

Team Columbia ^[a]

2009 –

Team Columbia-HTC ^[b]

2010 –

2011 –

2012 –

2013 –

2014 –

2015 –

2016 –

2017 –

2018 –

2019 –

2020 –

Israel Start-Up Nation

2021 –

Israel Start-Up Nation

↑ Tot juni heette de ploeg Team High Road, maar na het aantrekken van een nieuwe sponsor werd de naam veranderd.
↑ Tot juli heette de ploeg Team Columbia-High Road, maar na het aantrekken van HTC als cosponsor werd de naam veranderd.